Het is zo stil op het pad
Totdat de bomen bewegen
En de regen komt naar beneden
Als mijn stappen mij vergeten
Zoveel mensen in de struiken
Die met teveel ogen naar mij kijken
Teveel tanden die te laat hebben gelachen
Lippen die nooit lezen voor het slapen gaan
De zon schijnt alleen op grijze dagen
Blauw valt nergens te bekennen
Het is zo stil op het pad
En toch hoor ik elke stap
Zoveel kleuren die ik nooit mocht kennen
Door een hand die ik niet vast kon houden
Al die zangers die niet meer zongen
Vanwege de scheuren in hun stem
Al die deuren dichtgetimmerd
Ik zag toch alleen rook door de ramen
Al die half verwoeste huizen
Waar de wolven gingen wonen
Om ook maar even
Aan die bossen te ontsnappen
Zij die daar mijn naakte naam
Zouden dragen in hun klauwen
Het is zo stil op het pad
Het is zo druk achter de bomen
Het is zo donker in mijn dromen
Maar in de verte brandt nog licht
Comments
- 25 juni
0- 25 juni
0- 25 juni
0