Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Het Verhaal

1. Het antiquariaat

Geschreven door Lysanne Kloosterman
Gepubliceerd op: 3 jan 2022
4
53
3
Het laatste boek valt met een doffe plof in de doos. De linkerkant van de etalage is leeg en een andere doos met nieuwe aanwinsten staat al klaar op de grond. Martin heeft me vanochtend de opdracht gegeven om de nieuwe boeken een mooi plekje te geven achter de winkelruit en de andere boeken weer in de winkel aan te vullen. Het is nog ochtend en er zijn geen klanten in de winkel. Ik bekijk een van de nieuwe boeken en neem een slok koffie. Een Vertelling van 't Vaderlandsche Verleden. Ik blaas wat stof van de kaft en plaats het boek in de etalage. Nadat de halve doos in de etalage staat strek ik me uit en neem ik een moment om te bedenken waar ik m'n koffie had gelaten. De grote mok met Zweinstein-logo staat op een plank een meter verder op. Leunend tegen de boekenkast drink ik het restje koffie op en kijk uit de winkelruit. De straat is grauw en nagenoeg leeg en ik verwacht nog geen klanten.
Ongeveer een jaar geleden stapte ik voor het eerst de winkel binnen, gelokt door de grote, overvolle boekenkasten en de stoffige kaften. Destijds werkte ik nog in een supermarkt, en al gauw kwam ik iedere week na mijn dienst even langs in het antiquariaat. Meestal had ik niet echt geld om iets te kopen, maar zo nu en dan had ik genoeg en ging er een geschiedenisboek mee naar huis. Uiteindelijk vroeg ik Martin of hij nog vacatures open had staan, en nu werk ik hier.
Ik breek mijn blik los van de straat zodra ik merk dat ik wat glazig voor me uit aan het staren ben en besluit om een nieuwe kop koffie te halen. Ik draai me om en loop over de krakende planken naar de achterkant van de winkel, waar een wenteltrapje naar de eerste etage is. De trap is behoorlijk onpraktisch voor het naar boven en beneden sjouwen van boeken, maar Martin houdt vol dat de wenteltrap essentieel is voor de charme van de winkel. Ik hou me stevig vast aan de trapleuning en loop naar boven. De eerste verdieping is een klein magazijn. Ik baan me een weg door de kartonnen dozen en kokers naar de tafel, waar een koffiezetapparaat op staat. Het winkelpand is te klein voor een aparte kantine, en meestal zijn er niet meer dan twee medewerkers tegelijk aanwezig. Daarom heeft Martin op de grote ronde tafel een grote koffiepot staan, met een aantal niet bij elkaar passende mokken en glazen. Martin kennende ligt er vast ook nog wel ergens een rol koekjes. Ik schenk het laatste beetje lauwe koffie in als ik vanuit mijn ooghoek iets zie glinsteren in het zonlicht. Ik knijp m'n ogen een beetje samen en probeer te zien wat er precies zo glinstert als de ouderwetse bel bij de voorkant van de winkel rinkelt en ik me de smalle trap af haast.
4
Geschreven door Lysanne Kloosterman
Gepubliceerd op: 3 jan 2022
4
53
3

Comments

  • 9 jan
  • 0
Heerlijk, de geur van oude boeken. Daar kan weinig tegenop.
  • 9 jan
0
  • 9 jan
  • 0
Mooi
  • 9 jan
0
  • 8 jan
  • 1
Een mooi verhaal.
Ik herken de winkel, heus het kan niet waar zijn, de winkel die ik in gedachte heb verkoop enkel nieuwe boeken.
Hij is ook erg klein én er is een wenteltrapje, gek hé.

Ik ga je volgen!
(wel gek ik las Weinstein i.p.v. Zweinstein ... dat logo liet googel me zien)

  • 8 jan
1

Recente en relevant artikelen