Het begon allemaal in februari. Toen zat ik nog op school en zag ik die week iedere dag wel een artikel op Facebook over de situatie over Corona in China Wuhan. Hoe het zich steeds meer uitbreidde. Ik begon hier over te praten op school en zei toen "Wat nou als dit naar Europa komt naar Nederland, ik ben er een beetje bang voor."
Toen een maand later begon het zich langzamerhand uit te breken in Europa, eind maart werden een aantal hogere scholen gesloten, ik zelf zit op het mbo. Ik bleef door vragen op school wanneer onze school zou sluiten en maatregelen zou nemen, die week sloten wij dan af en mijn mentor vertelde mij dat na het weekend hoogstwaarschijnlijk ook de mbo scholen zouden sluiten. Dit gebeurde ook. Toen begon de tijd dat ik maanden lang thuis zat. Natuurlijk moesten wij school online voortzetten, dit gebeurde na een weekje vrij via Teams online. Er werden een aantal dingen duidelijk gemaakt voor zowel als de studenten als de docenten aangezien dit voor iedereen een nieuw iets was en iedereen zich moest aanpassen op onze situatie. Voor mij was dit wel even wennen maar ook wel fijn. Zelf ben ik vooral introvert en vond ik het niet erg om vanuit thuis school te volgen, echter moesten wij wel groepsprojecten maken via teams. Dit was wel wat lastiger voor mij omdat ik het lastig vind om groepen te maken met anderen uit mijn klas. Ook aangezien iedereens motivatie erg minimaal was geworden door de situatie maakte dit het lastiger voor ons allemaal. Toch heb ik mijn schooljaar gehaald.
De zomervakantie
Toen begon mijn zomervakantie, als eerst bleven mijn dagen er hetzelfde uit zien door thuis een aantal dingen te doen en mijn ouders helpen bij taken, naast die taken keek ik vooral veel video's op YouTube of series op Netflix. Nadat dit een aantal weken zo door ging voelde het allemaal steeds repeterend aan en wilde ik graag een begin maken aan nieuwe hobby's. Ik begon te naaien met een naaimachine die we ergens hadden staan. Dit vond ik ook leuk om te doen en wilde al jaren beginnen met deze hobby. Ook vond ik het vroeger leuk om te tekenen, schrijven en lezen, die helaas met de jaren weg vielen doordat ik er niks meer mee deed. Hier begon ik rond deze tijd ook weer mee, vooral lezen. Ook al heb ik dyslexie, vind ik lezen erg leuk en ontspannend, het is alsof je in iemands anders voeten staat voor een tijdje en je geen zorgen hoeft te maken over je eigen leven op dat moment. Dat is iets waar ik veel waarde aan hecht.
Nu weer een aantal weken verder en school stond op het punt om weer te beginnen en er werd door de overheid besloten om de scholen weer te openen, zonder mondkapjes plicht, alleen met aangepaste tijden en deels online les. Dit werd op mijn school aangepakt door om de dag op school les te krijgen en de andere dag online, ook werden de klassen opgedeeld in twee groepen die werden om gewisseld. Ik zelf droeg wel vrijwillig een mondkapje omdat mijn ouders dat graag wilden. Aangezien ik nog thuis woon vind ik wel dat dit het minste is wat ik kan doen.
Nu een paar maanden in het tweede leerjaar van mijn opleiding moeten wij beginnen met een stage plek zoeken voor in februari. Dit is altijd een lastige periode voor mij omdat ik het erg lastig vind om aan een nieuwe plek te beginnen waar ik nog niemand ken en de werkzaamheden nieuw voor me zijn. Door deze reden stel ik ook dit soort dingen vaak uit, dat is precies wat ik nu ook weer aan het doen ben en waar ik niet trots op ben.
Blijven werken aan jezelf
Ik heb het gevoel dat door de quarantaine en het lange binnen zitten zonder genoeg sociaal contact het mij weer een aantal stappen terug heeft gebracht. Iets waar ik jaren aan heb gewerkt om het te verbeteren is door een aantal maanden weer weg. Deze tijd is erg zwaar voor velen geweest, vooral mentaal heb ik het gevoel. Overal online lees ik soorten artikels over hoe mensen door Corona ook mentaal het zwaar hebben getroffen. Dit heb ik zelf ook gemerkt aan mezelf nu ik weer ben begonnen met school. Het is erg lastig om mij zelf weer op te pakken en mij in de juiste richting in te duwen door weer mijn sociale vaardigheden op te bouwen voor mezelf. Ik heb op veel andere aspecten aan mezelf gewerkt dit afgelopen jaar wat mijn denkwijze ook positief heeft veranderd, maar het heeft helaas ook iets belangrijks weg gehaald. Hopelijk zal het deze keer makkelijker voor mij zijn om weer mijn sociale vaardigheden te verbeteren.
Ik weet dat dit soort dingen zijn tijd nodig heeft en dat men af en toe gewoon zich zelf naar de juiste richting toe moet duwen door gewoon de lastige situaties onder ogen te komen. Dit is precies wat ik moet en ga doen voor de toekomst om weer op het juiste pad uit te komen. Ik blijf aan mezelf werken voor altijd, dat is het beste wat wij allemaal kunnen doen. Niemand kan perfect zijn en er is altijd iets waar verbetering in kan komen, of het nou is in een hobby waar je mee bezig bent of aan jezelf of aan hoe jij reageert op bepaalde situaties, en dat moeten wij nooit vergeten. Dit is ook niet erg want wij zijn allemaal gewoon mensen die af en toe fouten maken, door deze fouten te herkennen hebben wij al een stap gezet naar het verbeteren van ons zelf, zo kijken wij allemaal op naar een toekomst die beter is voor ons allemaal. Iedereen kan elkaars mening beluisteren maar niet iedereen hoeft het er mee eens te zijn, wij vormen onze eigen meningen door dat wij luisteren naar ander mans meningen. Zo komen wij uiteindelijk terecht op een betere samenleving.
Comments
- 8 mei
0