Heb jij de eerste hoofdstukken al gelezen? Nog niet?
Het uitzicht is prachtig. De bergengebieden zijn bezaaid met enorme bossen errond.
De stad rond het kasteel en de grond van het kasteel is in een dikke laag mist gehuld. De zon verstopt zich achter de wolken. Ik adem diep uit wanneer er op mijn deur wordt geklopt.
'Ja? ' vraag ik voorzichtig.
Luna komt binnen met een dienblad voedsel. Van kleurrijk fruit tot warm stomend brood. Ik begin te watertanden, maar wanneer ik naar Luna kijk, zie ik haar naar de grond staren.
Ik frons en loop naar haar toe. 'Alles goed? ' vraag ik.
Luna blijft stil zwijgend naar de grond staren en schuift het dienblad op de tafel. Ze maakt een kleine buiging en verlaat de kamer.
Ik loop naar de deur toe en kijk in de gang. Niemand, verlaten. De geur van het eten lokt me terug naar het dienblad. Ik scheur een stukje brood af en neem een hap.
Ik sluit mijn ogen. Het is brood zoals je een brood graag wilt. Warm, zacht en vol van smaak.
Ik open mijn ogen en staar recht in de ogen van Claes. Hij glimlacht naar mij en steelt een druif.
'Ik zie dat het eten je in de smaak valt, Sky. Dat doet mij deugd. ' zegt Claes.
Ik knik. Claes tikt met zijn vinger op de druif en de druif veranderd van kleur. Van donkerblauw is hij nu in robijnrood omgetoverd. Met zijn hoektand doorboord hij het tere velletje van de druif waarna hij het leeg zuigt en het velletje uit het raam gooit.
Ik kan mijn ogen niet geloven wanneer zijn ogen plots, voor een enkele seconde ook rood kleuren.
'Het is... oké... ' antwoord ik.
Claes knikt en staart even uit het raam. Mijn weerspiegeling is zichtbaar , maar de zijne is nergens te verkennen.
Wat... wat is er met Luna? ' vraag ik voorzichtig.
Stilte ruist oorverdovend door de kamer. Claes draait zich heel langzaam om. De haren in mijn nek schieten omhoog.
'Wie? ' zegt Claes met een onderdrukte woede.
'Dat meisje... dat eten kwam brengen... ' stotter ik.
Zijn ijzige blik inspecteert mij.
'Luna.' voeg ik er aan toe.
Claes knikt.
'Het is best dat je haar niet meer spreekt. Haar soort is tenslotte niet te vertrouwen... '
Ik frons. 'Haar soort? ' mompel ik.
Claes humt in overeenstemming. 'Inderdaad. Maar geen zorgen, ik zal haar informeren over de stand van zaken.'
'Niet nodig... Ze.. ze zweeg als een graf tegen mij... ' antwoord ik.
Ik spot een vermakelijke glimlach op het gezicht van Claes. 'Geen zorgen. Ga jij maar naar de tuin om tot rust te komen. Mark wacht op je.' zegt Claes voordat hij verdwijnt in de gang.
Ik kijk naar buiten en zie Mark buiten staan. Een lange zwarte jas, een hoge hoed en zwarte leren handschoenen beschermen hem tegen de doffe zonnestralen.
Comments
- 9 aug
0- 30 juli
- Hide replies (1)
1- 30 juli
0- 30 juli
- Hide replies (1)
1- 30 juli
0- 30 juli
1- 30 juli
- Hide replies (1)
1- 30 juli
0