Ik zie koningsdag, waarin we ons hele hebben en houden naar buiten slepen om schaamteloos te verkopen en daar zelfs met die vervelende buurman in één keer de grootste lol om kunnen hebben. Want daar ligt toch echt een verborgen ‘buttplug’ verstopt tussen al dat antiek. Zie je dat dan niet?!
Ik zie voetbalmatches waarin we ons massaal verbinden aan de oranje kleur, met een verklede indiaan op de bühne en de oranje leeuw in het vaandel. Ach, u houdt niet van voetbal... Dan zie ik ‘King Richard’ een Amerikaan van de baan slaan op het mooie Wimbledon. Met wapperende wimpers Daphne Deckers als ‘Queen to be’ juichend en o zo Nederlands in het tonen van haar enthousiasme. Oh wacht, wat dacht u anders van schaatsen? De beer uit Lemmer of nóg beter, met z’n allen hopend op dat dikke laagje ijs dat ons allemaal de ijzers doet onderbinden. En na afloop boerenkool met worst of warme chocolademelk.
Ik zie een land dat in tijden van nood de portemonnee trekt. Niet zo zeer vanuit de overheid, maar vanuit de eigen geldpot. Ergens op de wereld voltrekt er zich een ramp, er wordt een noodnummer opengesteld en wij doneren. Overvloedig, want wij zijn ons bewust van onze eigen overvloed. We doneren uit ons gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid, ons gevoel van vrijgevigheid.
Ik zie een volk dat zich kleurt in allerlei kleuren. Een land dat geniet van culinaire hoogstandjes uit Vietnam, Thailand, China en Indonesië, maar ook een land dat houdt van de Kebab en de gyros en van de groente van de Turk om de hoek. Uiteraard naast de pindakaas op het brood of de havermout in de pap. Een land dat wantrouwig kan zijn om iets wat ze niet kent, maar waar wel degelijk plek is voor mensen die hulp nodig hebben. Want zo doen wij dat. Al generaties.
Weet u nog? De trots die door je lichaam vloeide bij het winnen van het Eurovisiesongfestival? Want winnen doen we graag! Een land met een rijke historie aan grote kunstenaars. De grote meesters komen uit ons landje. Ons kikkerlandje met een enorme kennis over dijken, watermanagement en ja, ook kennis van bloembollen, kazen en XTC-pillen.
Weet u nog wanneer DJ Tiësto, Armin van Buuren of Martin Garrix het dak eraf laten gaan? Ik wel, hoor! Dansend en springend op de dansvloer, waar dan ook ter wereld roepen we dan om ons heen: ‘You know he’s Dutch, right?! He’s one of us!’ En met die ‘us’ bedoelen we dan wij… Wij, Nederlanders. Een volk, verbonden met elkaar binnen onze landsgrenzen. Een klein land, maar samen sterk... toch?
Weet u nog… die tijd vóór het virus?
De tijd waarin we prat gingen op een land waarin er vrijheid van meningsuiting was? Waarin mensen ‘anders’ mochten doen en zijn? Want ook al zijn de buurlanden en andere continenten ‘narrow minded’, wíj laten zien hoe het óók kan! Wij zijn het land van de ‘grote ramen’. Alles mag en we schamen ons niet snel. Een ‘open’ cultuur.
In een jaar tijd hebben wij het beste en het slechtste in ons naar boven laten komen. We zijn opgestaan om anderen te helpen, we hebben veerkracht getoond, zijn buitengewoon innovatief te werk gegaan, hebben geluisterd naar autoriteit en kleuren soms net even buiten de lijntjes, want ook dát zijn wij.
Tegelijk is onze samenleving tot op het bot verscheurd. Wat tot nu toe nog niets of niemand voor elkaar heeft weten krijgen, is in de praktijk gebeurd. We hebben een gemeenschappelijk deler gevonden voor ons allemaal! Alle kaaskoppen, alle Nederlanders met een tweede nationaliteit, alle hetero’s, homo’s, transgenders en noem maar op, alle rijken en armen, alle mensen die gezond zijn en mensen die ziek zijn, mogen ervaren hoe wij door alle grenzen heen het níet met elkaar eens zijn. En zoals wij Nederlanders zijn, doen wij dat met luide en verheven stemmen. Want of we nou gelijk hebben of niet, goeie God, we zullen gelijk krijgen!
Een verharding van de maatschappij die ongekend is. De vaccinatiegroep en de niet-vaccinatie groep staan lijnrecht tegenover elkaar. Twee groepen die één gemeenschappelijke deler hebben. Ze zijn in alle lagen van onze samenleving te vinden. Het doet er niet meer toe wat je achtergrond is of je kennis van zaken hebt of niet, want als een ding duidelijk geworden is: gezamenlijk kunnen we werkelijk álles in twijfel trekken.
Laat je je vaccineren? Kuddedier, schaap dat je bent! Denk nou toch eens even een beetje zelfstandig na!
Laat je je niet vaccineren? Ongelooflijke egoïst die je bent, anarchist, a-sociale dwarsdenker!
De volwassenen aan de keukentafel, op social media, op straat, waar ze maar kunnen: luid en duidelijk aanwezig in het verkondigen van hun mening. Onze kinderen die ons gedrag, onze keuze om hier op deze wijze mee om te gaan, observeren ons. Leren van ons? Of leren juist van ons hoe het dus níet moet.
En daarom zeg ik u dit:
‘Ik? Ik doe niet meer mee….!’
Ik doe niet meer mee aan het onherroepelijk verdelen van onze maatschappij door het doordrammen van mijn persoonlijke mening. Ik doe niet meer mee aan het geroeptoeter wat ik al dan wél of níet overal van vind. Ik doe niet meer mee aan de onrust die het veroorzaakt. Niet alleen bij mijn kinderen, maar ook bij mijn ouders, mijn familie, mijn buren, mijn vrienden en alle, maar dan werkelijk waar, álle mensen met wie ik in contact kom.
Ik hoef mijn gelijk niet te halen. Ik hoef niet zo nodig gelijk te hebben. Ik houd het bij mijn mening en kies ervoor mijn mening en mijn strategie voor mij te houden. Ik doe niet meer mee aan deze golf van woede en boosheid die door alle gelederen van onze samenleving sluimert en heerst. Want als ik een ding zeker weet, niemand luistert naar de schreeuwende mening van een ander. Daar overtuig je werkelijk helemaal niemand mee!
Of ik dan niets vind? Mensen die mij kennen, weten dat ik van alles vind. En ik sta achter mijn mening. Maar ik kies er bewust voor om respect te houden. Respect voor mensen die zich laten vaccineren. Respect voor mensen die zich niet willen laten vaccineren.
Want weet u?
Mensen die zich laten vaccineren, hebben daar goed over nagedacht en doen dat met de beste intenties. Deze mensen deugen.
Mensen die zich niet willen laten vaccineren, hebben daar goed over nagedacht en doen dat met de beste intenties. Deze mensen deugen óók.
Mijn wens voor 2021? Stop met deze boosheid. Stop met het verdelen van de samenleving. Wees respectvol naar elkaar toe. Want dát zijn wij toch...? Nederlanders. Met een ‘open’ cultuur. Met grote ramen. En soms met een grote mond. Maar ook het volk dat zich bewust kan zijn van het feit dat het tijd is voor een andere manier. Een ruimdenkender manier van omgaan met elkaar. Namelijk in de vrijheid die onze meningsuiting biedt. De keuze om je mening te hebben maar ook de keuze om je mening in stilte voor je te houden. De kracht van het fluisteren in plaats van de kracht van de schreeuw.
Comments
- 20 juni
0- 9 mei
0