Ik hoor vaak dingen als “ik wil gewoon kunnen eten en zelf bepalen waar ik zin in heb, en ik wil mezelf daarin niet beperken of iets ontzeggen door veganist te worden". Ik zou aan deze mensen, waar ik er overigens zelf ook een van was, want voordat ik veganist werd heb ik zelf ook zulke argumenten aangehaald, willen vragen: wat versta jij onder keuzevrijheid? Wat heeft ertoe geleid dat jij het eten van vlees ervaart als het maken van een keuze uit vrije wil?
Want wat is een vrije keuze eigenlijk? Ik kan me in principe voorstellen dat je denkt dat je vrije wil beperkt wordt als je door veganisme niet meer voor een broodje vlees of kaas kan kiezen. Een vrije keuze maken zou namelijk betekenen dat je gewoon voor het broodje kaas kan kiezen, als je daar zin in hebt, toch? Maar laten we dan even kijken naar wat er vooraf gaat aan kiezen voor dat broodje kaas of vlees. Er zijn hele industrieën, namelijk die van de reclame, gebouwd om ons te doen gelóven dat we keuzes uit vrije beweging maken. Reclame speelt op ons in en doet ons veronderstellen dat we “vrije” keuzes maken, terwijl we eigenlijk continu geïndoctrineerd worden en daar zo aan gewend zijn geraakt dat we het niet meer herkennen als indoctrinatie maar het zijn gaan zien als de heersende norm rondom voedsel. Reclames voor vlees en zuivel worden gemaakt, niet omdat het goed voor óns is, maar omdat er geld op verdiend moet worden! Het komt de industrie ten goede dat we die lekker uitziende hamburgers van de reclame bestellen, niét onszelf. En we trappen er met zijn allen in. We zijn zo gewend geraakt aan die beelden van knapperige bitterballen en smeuïge kaas, dat we de producten niet meer aanzien voor wat ze daadwerkelijk zijn, namelijk een lokaas om ons tot iets te verleiden waaraan geld verdiend kan worden, ongeacht of het gezond voor ons is en ongeacht de herkomst van het product. Terwijl het in de basis indruist tegen onze menselijke, goedwillende, goede aard. Ga nou eens echt bij jezelf te rade wat jouw, niet door de reclame-industrie aangetaste, puur menselijke vrije wil zou doen. Zou je er dan voor kiezen om een varken te slachten als je honger hebt? Is het écht een vrije keuze om een zak frikandellen naar binnen te werken? Ik denk van niet. Ik denk dat van nature niemand zou kiezen voor een product dat én ongezond is én dat uit een industrie vol leed, namelijk dierenleed voortkomt.
Voor mij betekende stoppen met vleeseten juist het terúg krijgen van mijn vrije wil. Ik ben van nature iemand die anderen geen pijn wil doen. Dat is hoe ik daadwerkelijk ben: ik wil niet dat anderen pijn hebben en ik wil al helemaal niet dat de keuzes die ik maak leed bij andere wezens veroorzaken. Eigenlijk moet je je voorstellen dat je als buitenstaander, als buitenaards wezen even op de wereld kom kijken en alles objectief kan aanschouwen. Vanuit die staat kun je pas echt vrije keuzes maken, en vanuit die staat wilde ik niet iemand zijn die dieren opeet. Het bestaat, het gebeurt in de wereld, de dierlijke producten liggen letterlijk voor het oprapen, maar betekent dat dat ik er maar aan mee moet doen, omdat ik toevallig in deze wereld, in deze setting geboren ben? Nee! Ik bepaal zelf wie ik wil zijn en ik bepaal zelf dat ik niet mee doe aan die scheefgegroeide vanzelfsprekendheid, veroorzaakt door de reclame-industrie rondom dierlijke producten.
Dus als je de volgende keer jezelf of iemand anders tegen een veganist hoort zeggen dat je je vrijheid niet wil opgeven en er “zelf wel voor kiest om vlees te eten”, neem dan even in heroverweging wat keuzevrijheid is en hoe je ertoe bent gekomen te denken dat dieren opeten een vrije keuze is.
Soms heb ik het gevoel dat we met z’n allen in een dierentuin leven en maar gedachteloos aannemen wat ons aangereikt wordt. Je leeft in de waan dat je vrije keuzes maakt maar het wordt ons door bedrijven door de strot geduwd (en dat geldt natuurlijk niet alleen voor de vleesindustrie, maar dat is toevallig wel dé industrie waar het meeste leed in omgaat). De vleesindustrie heeft ons doen geloven dat het normaal, de norm, is om dieren te eten, zo erg dat we er niet eens meer bij stil staan wie dat dier is geweest, wanneer het is doodgegaan, waar het vandaan komt. De dieren zijn letterlijk tot kant en klare hapjes gevormd die niets meer van hun herkomst verraden. Wat ik wil zeggen is dat er geen sprake van een vrije wil is; we zijn tot circusdieren in een dierentuin getraind. Maar je kunt eraan ontsnappen door je keuzes, jezélf te heroverwegen, te herzien, jezelf opnieuw te leren kennen. Wie ben ik, waar sta ik voor, wat voor effect wil ik op de wereld achterlaten. Past het bij mijn pure, onaangetaste menselijke aard om de keuze van het vleeseten te maken en daardoor bij te dragen aan een industrie van dierenleed en ziektes? Of neem je liever zelf het heft in handen en maak je voortaan keuzes die rijmen met hoe je in wezen bent, namelijk een goedwillend, vrij en onaangetast mens? Niet ontvankelijk voor énige vorm van reclame voor een industrie waar we diep van binnen allemáál wel tegen zijn. Ik voel me sinds ik veganist ben vrij, en machtig, dat ik mezelf kan wapenen tegen wat bedrijven door mijn strot proberen te duwen. Wat ik eet bepaal ik écht zelf, uit een gegronde vrije wil die volledig rijmt met hoe ik in wezen ben, namelijk iemand die in goedheid probeert te leven en zich niet láát leven, door de reclamewereld en door de achterliggende vlees- en zuivelindustrie die aan ons wil verdienen door ons zo te manipuleren dat we het gevoel krijgen dat we ervoor kiezen en dat het bij ons past om dieren enerzijds op je schoot te houden en te aaien, en anderzijds op te eten.
Comments
- 29 okt
0- 6 juli
0- 5 juli
0- 5 juli
0