Kamers van vroeger
Ik blijf de paden van vroeger betreden.
Mijn hedendaagse voeten, op vloeren van lang geleden.
vergeten details, waaien me tegemoet.
Zoals een fotoalbum van vroeger dat doet.
Ik kijk omhoog naar de verdieping waaronder nog altijd haren worden geknipt,
maar waar de tijd nu stof staat te vangen.
Waar spinnen bijeenkomen, en aan onzichtbare draadjes hangen.
Waar kleurige herinneringen wegdrijven,
en slechts geeuwende leegtes achterblijven.
Naar daar, waar zon en lantaarnlicht reflecteren
in de kleuren van het glas in lood.
Op muren die mijn geheimen kennen.
Het balkon dat mijn overpeinzingen heeft bijgewoond.
En nu ben ik slechts een passant van een uitgelezen verleden.
Op een dag zijn we allemaal
Iemand,
van ergens,
Van ooit,
En omstreden.
Ooit, heb ik hier rozenbladeren naar beneden gestrooid.
Ze zullen meegenomen zijn door de tijd.
Met ogen van vroeger, zie ik het licht van vandaag.
Met voetstappen van nu, op de houten vloer van toen.
Voor dat je t weet wordt nu,
louter,
een mistige vlaag.
Tussen droom en daad
Een treinraam, waar geeloranje zonlicht door schijnt.
Het ogenblik is tijdelijk met goud omlijnd.
Zie warme tinten de bomen schilderen.
voel noorderwinden, mijn haren verwilderen.
Ik wankel in verstrijkende tijd
Van helder naar de draad kwijt.
En wie weet waar het gedicht toe lijdt?
De eindbestemming nadert, maar ik ben blijvend de weg kwijt.
Stilaan wordt de toon van een nieuw seizoen gezet.
Wordt er gewisseld van kleurenpalet.
Het decor van het nieuw seizoen lijkt al opgebouwd
Alsof je brieven uit een ver verleden opnieuw uitvouwt.
En terwijl alles komt en gaat,
dans ik zingend uit de maat.
gestrand tussen droom en daad.
