Guillaume heeft er maanden voor gespaard. Guillaumes’ zomervakantie bestond uit vijf dagen doordeweeks werken, om vervolgens met zijn vrienden uit Groningen de stad in te duiken. “Even helemaal 'haram' gaan” zei hij dan tegen zijn vrienden. De zaterdag en zondag worden bewaard om brak te gamen. Fortnite, FIFA, repeat.
Guillaume staart nog heel even versuft voor zich uit.
“Waarom doe ik dit eigenlijk?” vraagt hij zichzelf af.
Nadat hij een beetje wakker is geworden, kleedt hij zichzelf snel om, wast zijn gezicht, poetst zijn tanden en loopt richting zijn fiets. Guillaume woont in het Oosterpark, Groningen. Vanaf het Oosterpark naar het centrum is een fietsrit van tien min, maar Guillaume is zo hyped, dat hij hard doorfietst. Tijdens zijn fietsrit naar het Centrum, fantaseert Guillaume over hoe de Playstation 5 zal zijn.
“Hoe zou de console zijn?”
“Hoe licht zou de Playstation zijn?”
“Zal ik, als ik thuis ben, vergelijken hoe zwaar ze zijn?”
“Nee, wat een idioot idee.”
“Heb ik hier tijd voor, aangezien ik, dit jaar ga afstuderen?”
Vijf minuten verwijderd van het Groningse centrum, komt Guillaume in een mistbalk terecht. Een plaatselijke mistbalk. De mistbalk is zo dicht, dat Guillaume afstapt en stukje verder gaat lopen totdat deze weg is.
GUILLAUME! Hij kijkt verschrikt om zich heen. GUILLAUME!
“H-h-h-a-l-l-o? Wie is dit?”
In de lichte mistbalk ziet hij een man. Hij heeft grijs haar, een enorme lange grijze baard en bruine ogen. De langharige bebaarde man draagt een lange, zwarte winterjas waarbij de kraag bedekt is met het lange haar van de man. Guillaume kijkt nog goed. “WAT, KARL MARX?!” schreeuwt Guillaume op een verontwaardigende manier. Hij is zo verbaasd en verward tegelijkertijd dat hij zijn omafiets laat vallen en richting Karl Marx loopt. “Guillaume, ga terug naar je studentenkamer, want je hebt de nieuwe Playstation 5 niet nodig. De Playstation 4 werkt nog perfect, en je hebt dat ding nog geen vijf jaar. Je hoeft niet met de hype mee te gaan, want materialisme = antisocialisme” aldus Karl Marx met een Neder-Duits-Russisch accent.
Guillaume sprint richting de straat waar hij zijn omafiets had weggelegd en fietste zo snel mogelijk weg. Weg van Karl Marx, die rare socialist. ‘’JE ZAL ER SPIJT VAN KRIJGEN, VUILE KAPITALIST” hoort hij brullend. Hij begint harder te fietsen, zo hard totdat hij de echoënde stem van Karl Marx niet meer hoort. De mist is ondertussen verdwenen, en vijf minuten later fiets Guillaume de binnenstad in. Over een uur ben je van mij, denkt Guillaume.
Het is half 5. Guillaume komt aan bij de Game Mania. Hij ziet vanaf een afstand een groepje van tien mensen die voor de game Mania staan. Voor de winkel staan er een handjevol mensen. Vaders met kinderen die hun acht uur slaap hebben opgegeven, om alleen voor hun zoon/dochter een Playstation 5 te kopen, blonde vrouwen met smerige dreads, die sinds hun reis in Australië niet meer hebben gewassen en een longboard, omdat fietsen overschat is.
De klassieke gamers zijn ook aanwezig. Je herkent ze aan de kleine haartjes op hun bovenlip, T-shirts met een superheld van Marvel erop, bruine schoenen en aan de wijde, versleten jeans, die zij, ironisch genoeg, bij Jeans Centre hebben gekocht. En allemaal staan deze mensen maar voor een doel: als eerste die Playstation 5 bemachtigen. Guillaume kijkt een beetje zenuwachtig om zich heen. Het wordt drukker.
Guillaume kijkt naar zijn horloge. Vijf voor vijf. Nog vijf minuten, nog vijf minuten, denkt Guillaume. Guillaume staat vooraan de deur. Gapend, maar ook weer alert, wil hij de eerste zijn die de winkel ingaat om de eerste man van Groningen te zijn, die de PlayStation 5 heeft.
Vijf uur. De rolluiken van Game Mania gaan soepel omhoog. Guillaume sprint naar de eerste Playstation 5 die hij ziet. Eenmaal als hij de Playstation oppakt, ziet hij dat zijn veters loszitten. Zal hij zij nu strikken? Nee, fuck it. Eerst die PlayStation afrekenen, dacht hij.
Eenmaal als hij bij de kassa aankomt, pakt hij zijn portemonnee waar hij zijn bankpas van ING tevoorschijn haalt. Nu komt het moment. Het ongelooflijk saaie magazijnwerk wordt eindelijk beloond.
“MENEER, VAN HARTE GELEFICITEERD!
OMDAT U DE EERSTE KLANT BENT DIE DE PLAYSTATION 5 HEEFT, KRIJGT U DE PLAYSTATION 5 GRATIS!”
De confetti gaat de lucht in. Juichende en joelende klanten die voor Guillaume applaudisseren en fluiten, flashbacks over de hele zomer van 9 tot 5 werken op een industrieterrein in Groningen. Elke werkdag orderpickend tussen de collega’s met hun seksistische en flauwe humor, waar je maar half om lacht, omdat het echt vreselijke humor is. En de overenthousiaste medewerker van Game Mania, die Guillaume de Playstation 5 uitreikt en tussendoor confetti recht in zijn gezicht laat ontploffen. Dat allemaal in een minuut.
Vanaf dan slaat de leegte in bij Guillaume. Hij realiseert dat hij voor niks heeft gewerkt en de hele zomer heeft geploeterd voor een Playstation 5, die hij uiteindelijk gratis meekrijgt. “Laten we even een foto maken. Dan plaatsen we dat op onze Facebookpagina” zegt de medewerker van Game Mania. Dat is goed, zegt Guillaume. Hij lacht, maar die lach is kunstmatig. Het is een lach die pijn en hard werken voor niks verbergt.
Nadat hij de foto heeft gemaakt, en wat slappe handdrukken heeft ontvangen van de gamers, die eruit zien als kluizenaars, loopt hij de Game Mania uit. Met een leeg gevoel fiets hij weg richting zijn studentenkamer. Eenmaal thuis komt hij zijn huisgenote Jeske tegen. “Zo, Playstation 5 gekocht?” vraagt Jeske.
“yes, yes girl”, antwoordt Guillaume.
“Nou, have fun en tot volgend jaar hè”, grapt Jeske
Guillaume lacht.
“Komt goed”.
Guillaume doet zijn kamerdeur open en hij legt de PlayStation 5 in de hoek van zijn kamer. Uitgeput en leeg, duikt hij zijn bed weer in.
Langzaamaan dompelt Guillaume weg en hij denkt over de rare nacht. De mist, een Karl Marx met zijn onnozele voorspelling en de PlayStation 5 die hij voor niets meekrijgt. Voordat hij echt in slaap valt, haalt hij een diepe zucht en zegt: “Kapitalisme, the hype is real”.
Comments
- 14 mei
0