Mijn maatje had altijd een hekel aan kerst. :”Je moet het hele jaar proberen goed te zijn voor anderen”, zei hij dan, “het is alleen maar commercie.” Hij kon ook vreselijk mopperen op de zoetsappige reclames en de radiostations die alleen maar kerstliedjes draaiden. “Ik zal blij zijn als het weer voorbij is.” De extra vrije dagen koesterde hij wel. Lekker samen zijn.
Daarom verbouwden we ook niet het hele huis om in de kerststemming te komen. Natuurlijk was er wel de doos met oude kerstspullen. Die kwam dan ieder jaar weer naar beneden. Er kwamen wel eens nieuwe dingen bij maar het was wel steeds een feest van herkenning. Oh, dat oude vogeltje, dat was nog van thuis. Je kent ze wel, de staartjes worden steeds dunner. Het kleine huisje waar je een waxinelichtje in kon zetten, ook een erfstuk.
Van een tante van mijn maatje hadden we een hele dure kerstgroep geërfd. Handgemaakt en super kostbaar. En volgens mijn maatje ook superlelijk. Hij vond het echt helemaal niks. Ik wel, dus ik zette hem toch neer. Hij moest daar altijd om lachen.
Nu heb ik een kerstboompje gekocht en daar wat lichtjes in gehangen. Meer versiering kan ik op dit moment niet opbrengen. Dat geeft ook niks, dat is prima. Ik steek wel kaarsen aan maar dat is meer om het donkere te verdrijven. Maar als ik eerlijk ben, valt het helemaal niet mee.
Ik zal blij zijn als de feestdagen voorbij zijn.
Comments
- 25 dec
0- 20 dec
0