We hebben allemaal wel iets waarvan we denken dat we het beter zouden kunnen loslaten. Wat, maakt daarbij niet eens zoveel uit. Een persoon, een gedachte, een gedragspatroon of een situatie. Het kan van alles zijn en het mechanisme is hetzelfde. “Dat moet ik loslaten”, zeggen we dan. Alsof dat loslaten an sich voor de mentale en emotionele rust zal zorgen waar we zo naar op zoek zijn.
Nu vind ik persoonlijk twee werkwoorden in een zin van vier woorden best veel actie en echt rustig word ik daar niet van. Daar komt nog eens bij, dat ik een flinke aversie heb tegen het woord moeten en ook dat draagt voor mij niet bij aan een gevoel van rust.
Maar hoe zit het dan met loslaten en is het eigenlijk wel iets wat wij actief kunnen doen?
Ik denk van niet en geloof me, ook in mijn leven is er van alles voorbij gekomen wat mij op een bepaald moment niet meer diende. Toch heb ik niets losgelaten want loslaten is geen werkwoord. Het is niet iets wat we kunnen doen maar iets wat helemaal vanzelf gaat op het moment dat we besluiten om iets anders juist niet meer te doen, namelijk vasthouden.
Denk maar eens aan het veel te hete kopje koffie in je hand of aan die ex, waar je steeds maar aan blijft denken. Of misschien is het dat gesprek met je baas of collega, dat je een dag later nog steeds in je hoofd herhaalt en waarbij je dan net iets anders reageert dan je in werkelijkheid deed.
Het zijn allemaal vormen van vasthouden: fysiek of mentaal door er steeds maar weer aandacht aan te geven. En dat vasthouden? Dat kost bakken met energie.
Dus wil jij iets loslaten? Neem dan een besluit en kies ervoor om het niet meer vast te houden. Op welke manier dan ook.
Comments
- 29 juni
- Hide replies (1)
1- 29 juni
0- 29 juni
- Hide replies (1)
1- 29 juni
0- 28 juni
- Hide replies (1)
1- 29 juni
0- 27 juni
- Hide replies (1)
1- 28 juni
0- 27 juni
- Hide replies (1)
1- 27 juni
0