Soms vraag ik me af of ik misschien manisch-depressief ben. Waarom ?
Omdat ik soms 's morgens wakker wordt en alles is somber; de zon komt laat op, de
regen tikt tegen de ramen, het is koud, ik voel me niet goed, de hond luistert weer niet
als ik hem uit de tuin binnenroep, de vrouw is slechtgezind, de kinderen maken weer
veel lawaai voor ze naar school gaan, de wolken drijven over het huis, ik moet straks
nog gaan werken, het gras moet gemaaid worden, de strijk moet gedaan worden, de
postbode is weer te laat, de overbuur maakt weer veel lawaai met zijn oude auto, de
bakker is dicht, de beenhouwer is op vakantie, zal ik vandaag een hartaanval krijgen
vraag ik me af of een herseninfarct, misschien heb ik darmkanker of een tumor, mijn
eerste sigaret smaakt weer niet, de koffie is te warm, het brood te hard, er is geen
charcuterie...
Zo zie je maar wat een manisch-depressief persoon allemaal moet meemaken en pas
op daar eindigt het nog niet hee...
En dan plots, ineens...zie je de zon schijnen, in de tuin wipt een roodborstje van tak
tot tak, de hond komt even met zijn kop tegen je been duwen, je partner lacht en
brengt je een kop koffie. Dan word je euforisch, je lijkt plots alles aan te kunnen, je
wil bergen beklimmen,monsters verslaan, honderden kilometers gaan fietsen of een
marathon lopen.
De euforie kruipt via je aders naar je hersens, als je die al hebt uiteraard. Je voelt de
energie bezit nemen van je lichaam, dat er al bij al nog goed uitziet na al die jaren.
Je vat de koe bij de horens en besluit het gras te gaan maaien, nu je toch energie te
over hebt!
Even later loopt je baantjes in je tuin met je grasmaaier voor je. De zon schijnt nog
steeds, het is heerlijk lenteweer, er vliegen bijen en vlinders in je tuin.
De gevoelens van euforie zijn er nog steeds na het maaien en dan besluit je om gelijk
ook de haag te trimmen, na dit werkje besluit je ook om de auto te poetsen.
Je gaat aan de slag met emmer en spons en veel zeep. Een uurtje later blinkt je auto
als een 18-karaats diamant.
En dan, terwijl je lurkend aan een sigaret de auto bewondert voel je plots een druppel.
Het kan toch niet waar zijn hee! Het begint verdorie te regenen, nu op zo'n zonnige
dag. Net nu de wagen proper en droog is.
Je vloekt binnensmonds en zou de hele wereld verwensen indien je kon.
En daar zijn de negatieve gedachten weer die plots je hoofd bezetten en ervoor zorgen
dat de euforie van daarnet verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Je begint te vloeken, te tieren, te roepen, hoe is het mogelijk, dat rotweer steeds en
morgen moet ik weer gaan werken en straks komt de postbode met een hoop
rekeningen, je moet ook de hond nog uitlaten en je vrouw belt dat ze veel later zal
zijn zodat je weer met koud eten op haar moet zitten wachten alsof je haar butler
bent!
Dus, nadat dit alles begon, pak ik gewoonlijk een biertje en ik giet het in één teug uit
in mijn speciaal daarvoor getrainde keel.
Een luide boer volgt!
En vreemd genoeg, door de alcohol waarschijnlijk, komt de euforie terug.
Maar je reageert er niet meer op.
Morgen is een andere dag zeg je tot jezelf.
Uiteraard zegt jezelf niks terug.
En even later zit je met nog een pilsje voor de televisie en kan de wereld voor jouw
part gestolen worden...
Ben ik nu manisch depressief? Neen, ik denk het niet, maar je weet maar nooit hee!
