“Waiting for files to load”. Het zandlopertje blijft onveranderlijk op het scherm staan. Tegen beter weten in klikt Mary-Anne met haar muis op een willekeurige positie op het scherm in de hoop dat er beweging in komt. Kansloos natuurlijk. Ongeduldig tikt ze op haar toetsenbord zonder de toetsen daadwerkelijk in te drukken, maar om haar onrustige vingers in beweging te houden. Dan kijkt ze naar de klok: 15.47u. Zuchtend draait ze met haar hoofd naar links. Alsof ze even terug op aarde wordt gezet is Mary-Anne bewust van haar omgeving.
Ze kijkt naar de kille kantoortuin met haar collega’s, die vandaag eveneens nul aandacht aan haar hebben geschonken. Dat is in ieder geval wederzijds. Met haar vinger draait ze een sliert aan haar vettige haar. Sjezus, hoe zie ik er eigenlijk uit?, bedenkt ze zich. Ze schrikt van haar afgekloven nagels. Voordat ze vanochtend de deur uit ging, had ze nog een snelle blik in de spiegel geworpen. Haar in een knot geklemd, foundation onder haar ogen gewreven, eyeliner en lipgloss om het af te maken. Meer dan dat vond ze niet nodig om in de ochtend tijd aan te besteden. Wat betreft haar uiterlijk dan. Ontbijt daarentegen was heilig. Een gekookt eitje en een kop zwarte koffie waren haar brandstof om het tot de lunch vol te houden. En vandaag zelfs tot bijna 16 uur.
Het binnenhalen van de bestanden duurt langer dan ze had gedacht. In haar tas vindt Mary-Anne een gerimpelde appel, precies wat ze nodig heeft om haar honger te stillen. Ze kijkt om zich heen, maar werkelijk niemand lijkt haar op te vallen, dat doet haar herinneren aan die onzichtbaarheidsmantel van Harry Potter uit deel twee. Nee, deel drie “De gevangene van Azkaban” corrigeert ze zichzelf in gedachten. Snel wrijft ze de appel over haar mouw en neemt een grote hap. Al smakkend bekijkt ze in haar zakspiegel haar gezicht. Mwah, nog redelijk in tact. Een denkbeeldige goedkeurend knikje aan zich zelf doet haar zelfvertrouwen weer groeien.
Net op het moment als ze zich zelf een knipoog wil geven, ziet ze hem grijnsen in het hoekje van haar spiegel. Een zelfingenomen blik met een ondeugende lach, die een golf van verwarrende en tegenstrijdige gevoelens bij Mary-Anne teweeg brengt. Lichte paniek in haar ogen. Schaamrood op haar wangen. Een poging om nu nog cool te reageren is redelijk kansloos.
Comments
- 15 sep
1- 15 sep
1- 10 sep
2- 9 sep
- Hide replies (1)
2- 15 sep
0- 9 sep
- Hide replies (1)
2- 15 sep
0