Verjaardagscadeau
Toen ik nog thuis woonde en puberde, vond ik het heerlijk om programma’s als ‘16 and Pregnant’, ‘A Shot at Love with Tila Tequila’en andere trash tv te kijken. Ik verslond deze beelden die allerlei wilde emoties bij mij opriepen. Mijn ouders vonden het afschuwelijk. Mijn broertje kwam soms langs wanneer ik dit soort entertainment keek en dan zuchtte hij alleen maar even. Hij was trouwens dol op de show ‘Jersey shore, het type tv dat ook wel in de categorie trash past, dus echt veel recht van spreken (zuchten) had hij niet!
Tv kijken was voor mij de ultieme ontspanning. Tv waar je niet over na hoefde te denken, waarbij je alleen maar verwonderd en verbaasd reageerde op wat er voor je ogen afspeelde. Op een dag werd ik zestien. Ik was toen niet pregnant, maar ik kreeg wel een eigen tv!
Mijn ouders waren zo gek geworden van voorliefde voor trash tv, Dr. Phil, eigenlijk alles waar mensen aan het woord kwamen met heftige verhalen en/of emoties, dat ze dachten ‘we verplaatsen deze hobby van onze dochter maar naar haar slaapkamer’.
Ik was door het dolle! Ik had allesbehalve een tv als verjaardagscadeau verwacht, maar ik vond het geweldig! Vanaf toen heb ik uren, uren en uren tv gekeken. Je zou denken dat ik er daarna wel genoeg van had, maar dat was niet waar. Toch brak er voor mij een televisie-loze tijd aan, want de tv ging na een paar jaar fanatiek gebruikt te zijn stuk en ik ging op kamers.
Op kamers
Eenmaal geïnstalleerd in mijn nieuwe kamer had ik genoeg te doen. Zoals op mezelf leren zijn, mensen ontmoeten, XTC proberen, studeren, werken en lezen. Ik miste dus eigenlijk geen tv.
De programma’s die ik graag wilde zien, keek ik terug op mijn laptop. De keuze om geen nieuwe tv aan te schaffen, was ook een logische, want ik had (en heb) er gewoon het geld niet voor.
Soms ging ik weer even terug naar mijn ouders. Dan stilde ik daar mijn plotseling opkomende honger naar tv programma’s kijken. Als ik weer in mijn studentenkamer was, dan was er niks meer aan de hand. Ik leerde dus destijds dat de tv bij mij een beetje ‘uit het oog, uit het hart’ was.
Wat meespeelde was dat ik in die eerste studentenkamer mijn eerste liefje kreeg. Ik was zwaar verliefd op haar. En ik creëerde achteraf misschien een beetje mijn eigen tv-programma, met heftige emoties en drama, alles erop en eraan!
Samenwonen
Toen ontmoette ik mijn ex. Op haar was ik ook ontzettend verliefd. Zo verliefd dat ik, ondanks dat ik altijd zei dat ik nóóit samen zou gaan wonen, toch overstag ging. We hebben in totaal zo’n anderhalf jaar samengewoond. Door het samenwonen, pakte ik mijn oude hobby vanzelf weer op. Mijn ex had namelijk een tv in de huiskamer staan. Een grote flatscreen tv, die na een jaar werd ingeruild voor een nodig grotere tv. We keken oude films, we volgden nieuwe series op Netflix, we keken afzonderlijk van elkaar onze eigen programma’s. We keken tv nadat we uit het werk kwamen, we aten ons avondeten voor de tv, we keken concluderend dus ontzettend veel tv.
Zo veel dat ik op een gegeven moment veel reclames zelfs kon napraten. Ik merkte toen, na ongeveer een halfjaar fanatiek samen tv te hebben gekeken, dat ik iets begon te missen. Aandacht. Af en toe was het zo erg, dat ik bijna jaloers was op de tv, omdat die zoveel aandacht naar zich toe trok!
Natuurlijk is een tv niet de enige reden waarom een relatie op een gegeven moment ophoudt met te bestaan, maar ik denk dat het misschien wel een van de verschillende redenen is geweest dat mijn ex nu mijn ex is.
Tell-a-Vision
Ergens op internet las ik dat televisie staat voor ‘tell a vision’, oftwel: vertel een visie.
Ik interpreteer dit zo dat ik denk dat achter veel, zo niet alle, content die je op tv ziet, een visie wordt verteld. Nu ik weer ‘tv-loos’ door het leven ga, merk ik hoeveel ruimte er in mijn hoofd is vrijgekomen. Niet is er alleen meer ruimte in mijn hoofd vrijgekomen, ook heb ik zo veel meer tijd dan voorheen. Er is minder ruis. Minder reclames. Minder marketingtrucs die mij proberen iets te laten kopen. Minder BN’ers die voor elke show lijken te worden uitgenodigd. Minder nep gelach. Minder passief gekijk naar levens van anderen in plaats van actief mijn eigen leven vorm geven.
Minder geoordeel ook. Door enkel programma’s te kijken via internet, ben ik bewuster met welke content ik tot mij neem. Ik heb daardoor een betere focus op mijn eigen leven en haal meer inspiratie uit hetgeen ik wél kijk. Deze programma’s selecteer ik namelijk bewust. Waar ik met tv kijken wel eens de tv aanzetten om gewoon maar vermaakt te worden en een beetje passief zapte van de ene ‘mwa-zender’ naar de andere, komt dat nu niet meer in mijn leven voor.
Het feit dat ik nu geen tv heb, was in eerste instantie omdat ik er het geld niet voor heb. Maar ik wil, tenzij mijn toekomstige partner dit heel graag wilt, ook in de toekomst liever geen tv meer in mijn woonruimte. Het valt mij op dat, wanneer ik bezoek heb, de mensen zo ‘zen’ worden. In de ruimte waar ik nu woon, kan je niet zoveel. Het is een keuze tussen kletsen met elkaar, lezen, eten of een bordspel spelen. Daardoor kom je nader tot elkaar, kan ik je vertellen. En die aandacht die ik op een gegeven moment bij mijn ex miste, die aandacht geef en krijg ik wel nu er geen tv in de kamer staat.
Besparingskosten
Geen tv in huis hebben, heeft dus invloed op verschillende aspecten van je leven, namelijk op je tijd, je geld, je aandacht, je sociale relaties en bovendien ook op je slaap!
Hoe denk jij erover? Denk je dat het niet hebben van een tv hoort bij het zijn van een minimalist? En wat betekent of betekende de tv voor jou?
Comments
- 23 mei
0- 23 mei
0