Hij lapt alles aan zijn laarzen, wel 1000!
Krioelende beestjes, die dingen waar je nekharen van overeind gaan staan, je vindt ze onder je bloempot wanneer je hem verplaatst, in een rottend stuk afgebroken tak, ja zelfs in je groencontainer wemelt het van het leven.
Het zijn de opruimdiensten van de natuur. Je poep, je weggegooide boterham, je afgekloven botjes, maar ook de bladeren in de herfst, echt, er zijn er die zelfs van hun dode soortgenoten genoten.
Maar, onder een vergrootglas blijken deze wezens ineens de aliens waar we angst voor hebben, de basis voor menig science fiction verhaal. Uitvergroot, zie je de kaken kraken, kaken die kunnen malen, krachtiger dan zelfs mijn brein dat kan!
Hoe zou het zijn, wanneer een degelijk beest daadwerkelijk onze aarde zou bewonen? Boven aan de voedselketen, voor niets of niemand bang, tot alles, ja werkelijk alles in staat. Een soort duizendpoot in het groot, zou je kunnen zeggen.
Verrek, een duizendpoot, ja dat zou echt een afschrikwekkend dier zijn! Uitvergroot dan, zoveel pootjes die dan stuk voor stuk krioelen, op zoek naar iets waar hij zijn enorme kaken op stuk kan bijten.
Verorberen, uitwerpen, stinken! Ja, stinken, dat zijn dus ook diertjes, diertjes die zomaar door onze reus zouden kunnen worden opgegeten. Want, het verhaal is namelijk echt! Dit dier leeft! In de buurt van Australië en het eet gewoon gewervelde dieren, het staat boven aan de voedselketen! Het moet niet gekko worden!
Of toch wel, ja hoor, ook de gekko wordt heerlijk meegenomen in het menu van onze veelvoeter. Een eitje is het voor onze grote vriend. Nou ja, een eitje, het liefst datgene wat er net uit is komen kruipen, jonge vogeltjes, uilskuikens natuurlijk, dat ze precies op dat moment naar buiten kwamen. Kruipend op hun schaal. Een schaal die als presenteerblaadje op het diner kwam te staan. Schaal 1:1 en in dit geval wint de duizendpoot.
Ik was best onder de indruk. 23 centimeter is natuurlijk nog steeds niet enorm groot, maar groot genoeg om geen vergrootglas te gebruiken, groot genoeg om angst aan te jagen, groot genoeg zelfs, om daar op dat eiland de dienst uit te maken. In staat te zijn het ecosysteem in balans te houden.
Bovenaan de voedselketen, daar zijn ze dus te vinden, de wezens die van belang zijn om een ecosysteem in stand te houden!
Mag ik jullie even eraan herinneren, dat wij mensen ook die plek bemachtigd hebben? Alleen de interpretatie van voedselketen, wordt door ons nogal vreemd gedaan.
Het zijn een soort snackbars, fastfoodplekken, keten dus en voor de meesten onder ons, is voedsel dan ook een aanleiding voor het werkwoord in plaats van de schakel in het grotere geheel.
De bron voor mijn artikel is hier te vinden:
Comments
- 25 sep
0- 2 sep
0- 1 sep
0- 30 aug
2- 30 aug
2