Belang van gevoel
Als je jouw gevoelens niet uitspreekt dan resulteert dat in burn-outs en chronische fysieke klachten, om nog maar te zwijgen over de verslavingen waar velen in verzuipen om al dat leed te vergeten. Misschien hebben we onszelf gedurende onze schooltijd wel teveel laten intimideren door de pestkoppen van deze wereld en schieten we daarom zo snel in de bevries-, vecht- of vluchtreactie. Ik ben weggelopen uit relaties en zelfs bij werkgevers om deze reden. Maar ik heb me gerealiseerd dat mijn eigen onvermogen om mijn grenzen aan te geven de aanleiding is geweest voor al het leed wat mij overkomen is. Tel dat op bij mijn eigen 'onbewustheid' voor wat betreft de gevoelens van anderen omdat mijn alcoholistische moeder dat er volledig uit heeft geslagen in mijn jongste jaren en ook in mijn volwassenheid nog weinig begrip toonde, en je hebt het recept voor een ramp.
Als je niet in contact staat met je eigen gevoelens dan word je vanzelf egoïstisch en dan gaat je brein automatisch in een soort overlevingsmodus. Je belevingswereld draait er dan alleen nog maar om je eigen emoties (en belangen) te beschermen omdat de wereld als onveilig wordt waargenomen, en dat is het vanuit de perceptie van de eigen gevoelsbeleving ook. Want wie leert er nu echt in die uiterst belangrijke jaren van karaktervorming zijn of haar kwetsbaarheid te omarmen?
Masculine wereld
Huilen als emotionele uitlaatklep is acceptabel voor vrouwen, maar voor mannen is dat 'not done'. Het oordeel van de overwegend masculine wereld waarin we leven is keihard. De psychologie met betrekking tot het uiten van onze gevoelens is uiterst complex maar je kunt mensen die totaal niet verbonden zijn met hun eigen gevoelens herkennen aan een soort apathische staat. Zulke individuen veranderen gedurende de koers van hun leven in cynische criticasters, in gefrustreerde lieden die altijd kwaad zijn, of in stille kluizenaars die alle shit wat hen overkomt klakkeloos accepteren. Ik adviseer iedereen die zich hierin herkent op een of andere Oosterse vechtsport te gaan. Je leert vanzelf wel dat de filosofie achter de meeste vechtsporten is om je kunde te gebruiken als de situatie daarom vraagt maar dat de mens in wezen geweldloos is.
Nee zeggen
Het begin allemaal met nee leren zeggen en jezelf voorop te plaatsen. Jouw belang komt eerst, vergeet dat nooit. Natuurlijk heb je met andere mensen te maken en heb je veel méér succes in je leven als jouw strategie is om er samen uit te komen. Win-win situaties werken het beste. Maar je moest eens weten hoeveel cliënten van mij niet in staat zijn om eerst kritisch naar de situatie te kijken en dan pas beslissingen te nemen. Ze laten zich snel overdonderen omdat hun emotionele weerbaarheid niet bestand is tegen de normale dagelijkse beslommeringen. Ik heb er de laatste jaren bewust voor gekozen om te kijken welke stenen ik meedroeg en wat ik daar zelf aan kon doen. Mijn geestelijk welzijn leed onder het gewicht van het rugzakje en mijn eigen onvermogen die rotstuin aan te harken. Uiteindelijk weet ik nu dat het begint met durven uitspreken wat je denkt en voelt. Zorg ervoor dat je gehoord wordt, dat is de enige manier om echt rust te vinden. Wees zo precies mogelijk met je spraak en laat je gevoelens spreken. Als je dit onder de knie krijgt dan sta je veel beter in het leven en kun je manifesteren wat jij wilt.
