Op een stormachtige avond rijdt ridder Huldbrand door een magisch woud, waarna hij uitkomt aan een uitham met de zee. Op de nes woont een visserspaar samen met een jonge dame, genaamd Ondine. De visser verteld over zijn dochter die een tiental jaren terug verdween en hoe zij diezelfde avond een driejarig meisje op hun stoep vonden. Bedroefd om het verlies van hun eigen dochter, besloten ze voor Ondine te zorgen en begonnen haar te zien als hun eigen dochter. Maar hoewel Ondine eruit ziet als een mens is zij in feite een waternimf.
Die avond sterkt de storm aan en raakt de nes door de vele regen afgesloten van het bos, waardoor Huldbrand niet onmiddellijk kan terugkeren naar huis. Dit is mede het werk van Ondine’s vader Kuhlbrun. Hij wil namelijk graag dat zijn dochter een aardse man trouwt zodat zij een ziel kan verwerven. In de tijd dat de ridder bij het visserspaar vertoeft raakt hij meer en meer gehecht aan Ondine, en zij natuurlijk ook aan hem.
Uiteindelijk wordt het weer rustiger en de zee kalmer waardoor Huldbrand terug kan keren naar zijn burcht. In een kalverliefde besluit hij om ook Ondine met hem mee te nemen. Maar hoewel hij erg in de ban was van de jonge dame, neemt zijn liefde voor het meisje langzamerhand af en wendt hij zich terug tot zijn verloofde Bethalda, die het verdwenen kind van het visserspaar blijkt te zijn.
Opvallend genoeg reageert Ondine niet jaloers op de situatie, maar blijft zij haar geliefde en zijn verloofde beschermen. Zo beschermt ze hen ook tegen de wraak van haar vader. Ze sluit de bron af in het kasteel met een grote steen en magische tekens zodat geen kwaadwillige watergeesten hun toegang kunnen vinden.
Bethalda vindt dit echter naïef van Ondine en laat te steen weghalen waardoor de kwade krachten ontketend worden. Ondine wordt door haar vader terug het water in gesleurd om verantwoording af te leggen. Hij wil dat de ridder boet voor zijn valse hofmakerij en stuurt Ondine nog een maal terug om Huldbrand een laatste kus te geven, die naderhand vergiftigd blijkt te zijn waardoor de ridder al snel zijn dood vindt.
Hoewel het verhaal op zich niet gaat over een zeemeermin, zien we toch gelijkaardige facetten terug. De essentie blijft toch enigszins hetzelfde. Ondine verlangt naar een (onsterfelijke) ziel, een aards bestaan. Toch kan ze deze niet krijgen omdat ze uiteindelijk wordt afgewezen. Uiteindelijk brengt ze haar geliefde om het leven, wat gelijkstaat met de dreiging van de meermin die in vele folklore weerkeert.
In het afgeleide verhaal van Hans Christian Anderssen is de uitkomst omgekeerd. Ook hier wordt de zeemeermin (in mensengedaante) afgewezen en krijgt zij een kans op wraak. Haar zuster ruilen hiervoor hun lange haren voor een mes van de zeeheks. Als de kleine zeemeermin hiermee de prins kan doden ontloopt zij haar lot in zeeschuim op te lossen. Maar ook hier weegt de liefde voor de prins zwaarder door en kan zij zich er niet toebrengen hem te vermoorden. Uit liefde werpt zij dan ook zichzelf in zee om er in op te lossen.
Comments
- 28 aug
0