In het blauw van vergetelheid
Schuilen randjes kleurloos
Waar zwart en alle grijstinten
Zich tussendoor kunnen wurmen
Het maakt niet uit wat je schildert
Als je steeds maar naar
Dezelfde kleuren reikt
De hand is verbonden
Net zoals al de mechaniek aan mij
Diept het uit geheugen en herinnering
Misschien is het beter zo
De honderd zwarte ongekunsteld
Dan die enkele blauwe
Of de witte zonder iets
Dan het overschilderen
En er toch dwarsdoor kunnen kijken.
© Rudi J.P. Lejaeghere
Comments
- 5 nov
0- 29 okt
0- 24 okt
0- 23 okt
0- 23 okt
0