Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Onrust over Donkerplas: Hoofdstuk 6

Wat als dieren konden spreken en gevoelens hadden, net zoals jij en ik? Dan is dit avontuur, een uit het dierenleven gegrepen verhaal.

Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 11 aug 2021
10
87
17
Afbeelding door Dalibor Perina via Unsplash
Fnar waggelde als een eend de grot door en plette grote keien met zijn reusachtige poten. De ingang van zijn schuilplaats was afgesloten door een metershoge rotsblok, die hij met gemak en met zijn ijzersterke bek wegduwde.

Zonlicht mengde zich met de stofferige atmosfeer in de grot. Even knipperde de draak met zijn ogen. De eeuwenlange slaap had zijn ogen gevoeliger gemaakt voor het licht van de dag, maar dat zou vlug voorbij gaan. De opening van de grot voorbij strekte hij zijn vleugels uit in vol formaat en duwde zich met een paar vleugelslagen de lucht in. Een brul die eeuwen geleden bij ieder levend wezen angst inboezemde, verliet zijn opgewarmde keel.

Fnar cirkelde verder en verder omhoog in een majestueuze spiraal en overzag Woudheuvel met enkele blikken van zijn alziend oog en zijn scherpe blik vond direct de oorzaak van zijn ongenoegen. Het monster dat de oorzaak was van het geluid bevond zich aan de rand van Woudheuvel. Hij herkende dit wezen niet, maar zag dat er mensen in de nabijheid waren. Zijn eeuwenoude en ergste vijand was sterker geworden, besefte hij in één ogenblik. Een van hen zat bovenop een groot wezen met ronde poten en boorde met zijn hoorn brokken uit de rotsen van Woudheuvel.

Bang voor de mensen was Fnar nooit geweest en vandaag zou niet de dag zijn dat hij voor deze nietige wezens angst zou hebben. In een duikvlucht waar arenden en soortgenoten jaloers op zouden zijn, vloog hij als een overmaatse baksteen naar beneden en liet hij zijn vurige toorn over dat onbekende monster en zijn menselijke meesters los. Fnar zag met tevredenheid het inferno aan toen hij langs vloog en het resultaat overschouwde. Zijn macht en kracht was hij niet verloren. In zijn zegevlucht toerde hij nog even over de rand van Woudheuvel en met een triomferende brul loste hij nog een laatste brandende brul over de bomenrand van het woud.

Woudheuvel begon te branden en Fnar was tevreden over zijn eerste vlammende optreden. De draak spiraalde naar beneden en pikte met gemak een vetgemeste stier die verderop stond te grazen mee in zijn klauwen. Hij moest de innerlijke draak versterken en voedsel voedde ook zijn vlammenkracht. Fnar zou opnieuw gevreesd worden en straks was hij weer het sterkste en meest gevreesde wezen dat de aarde ooit bevolkt had.

Toen hij halverwege zijn maaltijd was, maalden ook de herinneringen naar boven uit het brein van Fnar. Het waren niet allemaal even amusant en vredige herinneringen. Vooral de laatste die hij had opgeslagen in zijn drakengeheugen deden hem even de maaltijd vergeten. Er was een reden waarom hij eeuwenlang onder de grond aan het slapen en herstellen was. Hij herinnerde zich zijn laatste uren voor zijn slaap nog en die hadden bijna zijn einde betekend.

Er was maar één iemand die behalve hem wist wat er gebeurd was en waar men zijn zwakke plek kon vinden. Waarschijnlijk had deze het aan zijn nakomelingen verteld. Zolang dit wezen een bedreiging voor hem was en op deze aarde rondliep, zou hij in gevaar zijn. Fnar knikte en peuzelde verder aan zijn prooi.

© Rudi J.P. Lejaeghere

10
Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 11 aug 2021
10
87
17

Comments

  • 13 aug
  • 1
Weer genoten
1
  • 13 aug
  • 0
Bedankt, Sophia.
  • 13 aug
0
  • 13 aug
  • 2
Eens graag gelezen, altijd graag gelezen!
2
  • 13 aug
  • 0
Bedankt, Francois.
  • 13 aug
0
  • 13 aug
  • 0
Bedankt, Peerke.
  • 13 aug
0
  • 13 aug
  • 2
Spannend geschreven.
2
  • 13 aug
  • 0
Bedankt, Mrs Wood.
  • 13 aug
0
  • 12 aug
  • 2
Een tegenstander van formaat
2
  • 12 aug
  • 0
Inderdaad. Bedankt, Hans.
  • 12 aug
0
Laad meer

Recente en relevant artikelen