De voorman had zijn werkers bij hem geroepen. Iedereen had gezien hoe hun helikopters het ergste hadden kunnen voorkomen. Deze brand zou echt roet in het eten hebben gegooid. Ben was diegene die de werken in goede banen leidde, maar nu zat er toch een kink in de kabel. Hoe waren die branden zomaar kunnen ontstaan? Het was nu zo warm niet, dat er kans op zelfontbranding was. Misschien was een van de arbeiders onvoorzichtig geweest en een brandende sigaret laten rondslingeren?
“We moeten voortmaken, mensen. We kunnen het niet hebben dat men op onze vingers kijkt. Het contract dat we hebben, moet zo vlug mogelijk worden afgewerkt.”
Iedereen die hier aan het werk was, wist dat ‘het contract’ niet echt koosjer was. De vergunningen om hout te kappen en door het steen te boren waren niet in orde. Zoveel wist elke werker en daarom hadden ze ook ruim betaald gekregen om hun mondje toe te houden. Ze zouden een smak geld mislopen als iemand de graaf- en kapwerkzaamheden stillegde.
“Gelukkig is het avond en is iedereen binnenshuis. Laten we een uurtje rust nemen. Kijken of er geen pottenkijkers op dit gebeuren afkomen en dan doen we verder,” suste Ben de ongeruste werkers.
De bazen van Ben hadden hem drie dagen gegeven om een deel van Woudheuvel te rooien, vooraleer de milieuvereniging zich ermee kon bemoeien. Er waren blokkades aangelegd met een omleiding om mensen weg te houden. De smoes die ze hadden uitgedacht, was een grondverschuiving die hersteld moest worden. Tot nu toe hadden ze geen moeilijkheden ondervonden.
Net toen Ben zich naar zijn wagen wou begeven om een kopje koffie, hoorde hij een vreemd geluid dat hij moeilijk kon thuisbrengen. Vooraleer hij kon schuilen in zijn auto kon, werd hij met stenen en eikels gebombardeerd uit de lucht. Ook zijn werknemers moesten vluchten voor het bombardement. Niemand begreep echt wat er gebeurde. Vele hadden al bloedige krassen en wondjes op het gezicht, armen en benen. Iedereen was in paniek een schuilplaats aan het zoeken.
Falco had de eerste kolonne roofvogels aangevoerd en keerde in een wijde boog nu weer terug, terwijl hij zag dat de tweede vlucht aan het aanvallen was. Hij daalde en streek neer om samen met zijn divisie nieuwe ammunitie mee te nemen. Zo ging het een eindje door tot ze gewoon geen energie mee in hun vleugels hadden om nog een aanval te doen en zich terugtrokken.
De mannen van Ben, waarvan de meeste door de projectielen waren geraakt, waren bang geworden. Ze begrepen niet waar de aanval vandaan was gekomen, laat staan dat ze het hadden gezien. Het was allemaal zo vlug gegaan. Na een tijdje ondervond men dat de aanval gestopt was. Iedereen kwam weer tevoorschijn van uit hun schuilplaats. Vele vensters van de terreinwagens waren doorboord of gewoon kapot gesprongen.
Ben wist dat de tijd drong en probeerde iedereen aan te porren om nu verder te werken, zo lang het nog mogelijk was. Iedereen die een machine bediende, sprong in zijn gevaarte en probeerde die te starten, maar tevergeefs. Geen enkele machine startte nog. Men ontdekte heel vlug dat vele leidingen, zowel olie als hydraulische leidingen waren doorgesneden of althans dat dachten ze in eerste instantie. Toen Ben de leidingen wat van dichterbij bekeek, zag hij dat ‘kapot gekauwd’ correcter was.
De familie Bever was ook geslaagd in hun opdracht. Deze mensen met hun drang naar vernietiging zouden niet zo vlug weer aan de slag kunnen.
©Rudi J.P. Lejaeghere
Comments
- 19 aug
1- 18 aug
1- 18 aug
1- 17 aug
- Hide replies (1)
1- 17 aug
1- 17 aug
- Hide replies (1)
2- 17 aug
0