Ze hadden gerend als nooit tevoren. Het was alsof ze hun angst en de muizenissen die in hun hoofd rondspookten, wilden verliezen door hun wilde vaart door het bos. Yuki en Rolf lagen nu wat uit te hijgen op een bed van mos dat lekker koel aanvoelde. Het duurde niet lang vooraleer Yuki, die Rolf volledig vertrouwde, even insluimerde.
Rolf keek met een liefdevolle blik naar zijn gezellin die naast hem lag. Hij zou de wacht wel houden terwijl Yuki wat rustte. Een mensenhond mocht dan misschien wel een plaatsje in zijn hart hebben veroverd, ze was dan toch heel wat vlugger vermoeid dan hijzelf. Hij maakte daarvan geen punt. Iedereen was zoals hij geboren was, met zijn gaven en zijn fouten.
Yuki trok wat met haar poten. Het was alsof ze rende, maar dan in haar slaap. Rolf had het haar nog zien doen en vond het iets vertederend hebben.
Het ei was uiteindelijk opengebroed. Een schelle kreet klonk door de opening van de grot. Het drakenjong sloeg de rest van het ei kapot en liet nog één keer zijn roep horen. Zijn moeder torende boven hem uit en brulde heel vertederend. Ze probeerde het jong te helpen bij zijn eerste levenstaak. Ze tilde Fnar uit het ei en schudde hem wat heen en weer om de schulp af te schudden. De hond zag vanuit het struikgewas dat het jong uit de bek van de draak viel. Het kleine draakje bleef even verdwaasd liggen. Het grote monster ademde warme lucht over het kleine ding. De spion vanuit zijn schuilplaats zag dat het jong weer bewoog. Plots had de moeder lucht gekregen van zijn bespieder. De hond spoedde zich spoorslags weg en liep zo snel zoals hij nog nooit had gelopen.
Yuki kwam even wakker nadat ze zo heftig had gerend in haar droom. Toch wist ze dat het niet haar eigen ervaringen waren. Ze zakte weer even weg en een nieuwe droom kondigde zich aan.
Ze hadden rond elkaar gedraaid als twee vechters die elkaar peilden. De hond met zijn normaal mooie gekrulde staart die nu heel breed stond, was in grootte zeker geen partij voor de torenhoge draak. Het monster was echter log op de grond. De hond daarentegen was heel behendig en sprong telkens uit het vuurveld van de draak. Een enkel keer gebeurde het dat de vuurstraal van Fnar hem miste op centimeters en hij voelde de haartjes van het puntje van zijn staart verschroeien. De hond wist waar hij de draak kon treffen en liep in een vliegensvlugge beweging achter de draak om. Haar staart zwiepte vervaarlijk, maar de hond sprong er overheen en erop en liep omhoog…
“Yuki, wakker worden, je huilt in je slaap. Je maakt me ongerust.” Rolf had haar droom onderbroken. Normaal gezien zou ze daarom boos moeten zijn, maar haar hart klopte nog zo vlug van de gewelddadige ervaring dat ze had beleefd in haar droom. Daardoor was ze enigszins blij dat ze de rest van wat er zou gebeuren, niet had gezien.
©Rudi J.P. Lejaeghere
22/08/21
Comments
- 2 sep
0- 26 aug
0- 26 aug
0- 25 aug
- Hide replies (1)
1- 25 aug
0- 25 aug
- Hide replies (1)
2- 25 aug
0