Ja, het is misschien in de ogen van sommigen een vreemd verhaal, maar een van de eerste dingen die ik deed toen ik 18 was, natuurlijk naast een feest vieren en lekker op stap gaan, is een uitvaartverzekering afsluiten. Want ja, in mijn ogen horen het hebben van dit soort verantwoordelijkheden bij het volwassen worden. Het is voor de meesten dubbel, zo jong al nadenkend over de dood, en er zelfs in enig opzicht naar handelen want je moet dingen op papier gaan zetten. Keuzes maken, van welke verzekeraar tot welke bloemen. Natuurlijk hoef je nog niet gelijk alles vast te leggen, hoezo zou je nu al muziek uitkiezen die je over 70 jaar waarschijnlijk helemaal niks meer vindt. Maar toch zijn de mogelijkheden er voor iedereen met een uitvaartverzekering om dit alvast vast te leggen, want technisch gezien weet je maar nooit. Morgen kan alles voorbij zijn, en dan zou het lullig zijn als je toch deze dingen vast had willen leggen maar nooit hebt gedaan. Dus onder die mom, en vooral een stukje zekerheid voor mijn nabestaanden vond ik het fijn om toch eentje af te sluiten. Dus in samenwerking met mijn vader zijn we hiermee bezig geweest. Een groot voordeel is dat de premier natuurlijk erg laag is omdat je heel jong bent, herhaal: heel jong. In de ogen van een uitvaartmaatschappij dan hè.
In de meeste gevallen is de uitvaartverzekering degene die de gemaakte kosten vergoed die bij een crematie of begrafenis gemaakt worden. Hierbij kunnen de familieleden de gemaakte kosten declareren tot een bepaald bedrag. Dat bedrag is het bedrag dat jij als afnemer van de verzekering vast hebt gelegd (5000 of 10.000 of meer of minder). Zelf kan je uitkiezen welk bedrag je wilt verzekeren, aan de hand daarvan en aantal andere factoren, leeftijd, looptijd van de verzekering, de soort uitvaart, wordt de premie bepaald. Op jonge leeftijden, van bijvoorbeeld 18 jaar oud, is dit natuurlijk erg laag. Ikzelf ben 21 jaar en ben begonnen op mijn 18e met premier betalen, bij mij is de premie nog geen 50 euro per jaar. PER JAAR. Dit is natuurlijk logisch dat het zo laag is want ik was nog jong toen ik de verzekering afsloot. Maar ik vraag mij natuurlijk ook af of dit normaal is, denkt elke jongere er rond zijn 18e over om zo’n verzekering te nemen? En heb ik hier goed aangedaan?
Belangrijke overwegingen
Op de website van Dela, een welbekende uitvaartorganisatie, vond ik informatie over wat er gebeurt als je geen uitvaartverzekering hebt. Dit kan natuurlijk omdat dit zoals bijvoorbeeld de zorgverzekering niet verplicht is vanaf je 18e verjaardag. Hier vond ik dat wanneer er niets geregeld is voor je uitvaart, dat dan de echtgenoot, kinderen of erfgenamen moeten betalen. Dit zou natuurlijk best lastig voor je nabestaanden zijn, ze zijn dan al aangedaan met het verlies, nu moeten zij ook nog voor de kosten opdraaien. Een uitvaart kost gemiddeld 7500 euro, een redelijk bedrag dus. Vaak gebruiken nabestaanden de erfenis om de uitvaart van te betalen, dit is natuurlijk ook een goede optie, als er inderdaad een erfenis over blijft. Daarnaast kan het ook zijn dat er simpelweg geen geld is voor een uitvaart, schulden, geen nabestaanden, nabestaanden die niet willen of kunnen betalen. En dan? In eerste instantie krijgen nabestaanden als opdrachtgever toch de rekeningen, niet uitmakende of ze de erfenis accepteren. Als de nabestaanden echt geen geld hebben kunnen zij aankloppen bij de gemeente voor bijstand. Ook kan het nog zijn dat er geen nabestaanden zijn, in dat geval geeft de gemeente opdracht tot de uitvaart. Die wordt ten eerste betaald uit de erfenis, daarnaast betaalt de gemeente. Dit klinkt allemaal best heftig en dat is het natuurlijk ook, al helemaal als je zonder nabestaanden overlijdt. Dit zijn allemaal overwegingen om misschien toch eens na te gaan denken over een uitvaartverzekering. Als ik op zoek ga naar de cijfers blijkt dat 74% van de Nederlandse bevolking een uitvaartverzekering heeft, de gemiddelde leeftijd waarop een uitvaartverzekering afgesloten wordt is 38 jaar. Ook wordt er gemeld dat het merendeel van de jonge Nederlanders de kosten van een uitvaart onderschat, het besef dat kosten van een uitvaart fors hoger uitvallen over het algemeen komt vaak pas op latere leeftijd, nadat er een uitvaartverzekering afgesloten is.
Ga het gesprek aan
Naast het geld gedeelte vind ik het ook een fijn gevoel dat er iets is vastgelegd. Natuurlijk niet al mijn uitvaartwensen hoeven ook daadwerkelijk uitgevoerd tot worden, maar het is toch wel een fijne houvast voor mijn nabestaanden denk ik. Als ik het vergelijk met het overlijden van mijn opa, waarbij niks was vastgelegd, was het toch wat meer wat geregeld moest worden. En dit wil ik graag voorkomen, waarom zou ik hier anderen mee opschepen wanneer ik dit makkelijk zelf in korte tijd heb kunnen doen? Ja het voelt een beetje vreemd om bijvoorbeeld op te schrijven welke bloemen je zou willen en welke muziek, maar als het anderen ontlast doordat jij de keuze al voor ze hebt gemaakt, waarom niet dan? Ook snap ik dat het voor sommigen lastig is om over te praten, misschien al helemaal met mensen die dicht bij je staan, je partner, ouders of familie. Maar ik zou vooral aanraden om deze gesprekken iet uit de weg te gaan en ze te laten weten wat je wil, of tenminste waar ze je wensen kunnen vinden. Dit kan heel gemakkelijk online bij je verzekering of gewoon op papier. Ik heb voor de zekerheid beide gedaan, maar de keuze is aan jou. Je zou zelfs langs ene crematorium kunnen om daar alvast rond te kijken, hoe alles eruitziet en wat je nabestaanden zullen komen te zien. Dit heb ik zelf niet gedaan maar het is een mogelijkheid. Je kan je eigen muziek luisteren die ze op de PA sturen, misschien een filmpje of foto’s, en je ziet waar de kist de oven ingaat. Misschien eerst een vreemd idee, maar het kan behoorlijk waardevol zijn voor iemand.
Ook al voelt het misschien vreemd om hier al over na te denken of zelfs met anderen over te praten, maar het kan zo belangrijk zijn, voor jou en voor eventuele nabestaanden. Ik raad vooral aan om het gesprek met anderen aan te gaan hierover en uit te zoeken wat voor jou werkt en wat handig is. Maar laten we vooral samen het gesprek aangaan en geen schaamte voelen over deze onderwerpen.
