Waar zijn zij die mij ontkiemd hebben?
Ze zijn een tijd al mistig zoek,
verstopt in een ver herinneren,
In sepia en bruine bister kleuren ze
of zelfs in kunstige zwart-witte tekens.
De liederen van ooit en gisteren
klinken nu wat meer gesmoord,
Niet in rook verdwenen maar stiller,
Moeilijker om met hen mee te zingen.
Onzekerheid breekt het oude lied
In flarden notengroepen af,
Ik merk een valse noot of twee,
Verglijd en zweef in uitgespreide klanken.
Aarzelend tast ik naar het oerbegin,
De oorsprong van mijn eigen melodie
De eerste toon van mijn klein bestaan
Waar ik stond op vaste grond,
Een notenbalk van nostalgie
waar ik met weemoed op kan steunen.
©Rudi J.P. Lejaeghere
04/11/21
Comments
- 6 dec
0- 13 nov
0- 9 nov
0- 9 nov
0- 9 nov
0