Ze stond op het strand en keek naar de zee, vandaag zou een rustige dag op de camping worden want Lizza’s Pa had gisteren met fietsen zo een smak gemaakt dat iedereen beloofd had vandaag samen met hem op de camping te blijven. En Silvia vond het wel oké. Ze zou samen met Lizza en Ben een plekje op het strand uitzoeken en daar lekker gaan zonnen. Ze mocht Lizza heel graag had het idee dat ze er echt een goede vriendin bij had. Ook met haar ouders en de tweeling had ze al een hele leuke tijd gehad op de camping.
Nu ze telkens Lizza en Ben zo bij elkaar zag miste ze haar vriend toch wel heel erg. Mij moest werken en geen vrij kunnen krijgen vandaar dat hij niet mee was gegaan. Maar ze belde bijna elke dag even en appte tussendoor regelmatig.
Dus hoezeer ze ook van de ze vakantie genoot ze wou eigenlijk ook wel naar huis toe terug naar Bjorn. Bjorn was al vroeg gestopt met school en had goede baan in het bedrijf van zijn vader. Eigenlijk was dat gewoon verhandelen wat hun onder hun handen kwam en Bjorn en ook zijn vader Dennis bleken daar een heel goed oog voor te hebben om net de juiste partij goederen op de kop te tikken die een mooie opbrengst opleverde.
Haar ouders hadden haar beloofd dat als Bjorn weer eens naar het buitenland moest voor zaken ze eens mee mocht. Inmiddels waren ze al twee jaar samen. Ze hadden zich leren kennen op een scouting kamp waar ze beide leider waren en daar was het liefde op het eerste gezicht geweest en sinds die eerste dag waren ze samen en bijna niet te scheiden.
In gedachte verzonken bij haar Bjorn en helemaal in Nederland stond ze daar toen het water dat over haar voeten stroomde haar uit haar overpeinzing bracht. Brr toch nog wel fris zo vroeg. Ze liep terug de camping op en knikte terug naar een jongeman die ze al vaker had zien lopen maar waarvan ze het idee had dat hij geen gast was maar op de camping klusjes deed.
Zijn versleten spijkerbroek was afgeknipt en hij droeg geen shirt maar was mooi bruin gekleurd. Silvia dacht “Kom op Sil je hebt een lieve vriend thuis, maar kijken mag toch wel!” Ze liepen langs elkaar door over het pad en Silvia zag dat bij de caravan van Lizza al bedrijvigheid was. Pa lag al op zijn bedje en ma smeerde brood en kletste met de tweeling.
“Waar is Lizza?” vroeg Silvia en Moeders vertelde haar dat ze even naar de supermarkt was voor wat melk en jam te halen. “Dan loop ik haar even achterna” en weg was Silvia. Ze haalde Lizza nog in voordat ze bij de winkel aankwam en samen gingen ze de boodschappen halen. Het was gelukkig niet veel maar zo kon Silvia even met Lizza afspreken hoe laat ze gingen zonnen. Lizza was daar wel voor te vinden dus er werd afgesproken dat ze meteen na het eten een mooi plekje op het strand zouden opzoeken.
Dus na het eten gingen de twee dames op pad lieten Ben’s ma even weten dat ze op het strand lagen en zochten een plekje helemaal tegen de rotsen aan uit en installeerden zich daar voor een ochtend bruinen. Wat ze vanmiddag zouden gaan doen wisten ze nog niet. De meiden hadden het gezellig daar en kletsten honderd uit over van alles en nog wat.
Na een uurtje of twee verscheen Ben met een nog niet helemaal uitgeslapen uitdrukking op zijn gezicht en zijn haren nog in de war. Hij liet zich in het zand vallen en pufte: “Jeetje wat ben ik moe ik heb de hele vakantie nog niet uitgeslapen. Nu geslapen als een blok. Ik had gewoon hoofdpijn toen ik wakker werd.” Lizza trok hem op uit het zand en trok hem mee richting de zee. Nee wacht zei Ben "Ik heb iets in mijn broekzak dat ik niet mag verliezen".
Hij haalde het zakje met daarin de ketting met het vlindertje uit zijn broekzak en vroeg aan Lizza “Draai je je eens om?” Lizza draaide zich om en voelde hoe Ben haar de ketting omdeed. “Een aandenken aan een heel speciale dag” zei Ben en kuste haar zachtjes in haar nek. Lizza bekeek haar ketting en werd even emotioneel van het mooie vlindertje, het was ook zo een bijzonder moment geweest.
Maar Ben trok Lizza al speels het water in en in zijn armen dreef ze even lekker in de zee. Totdat ze op het strand Silvia zagen zwaaien. Naast haar stond de klusjesman van de camping een heel rustige maar vriendelijke jongen van hun leeftijd. Ze begaven zich met enige tegenzin terug naar het strand. Silvia riep hen al tegemoet: "Hij vraagt of we zin hebben om hooi mee binnen te gaan brengen". Als ik het goed begrijp met paard en wagen. Kom laten we dat doen dat lijkt me heel leuk.
En zo kwam het dat ze goed een half uur later op een platte wagen zaten en Sep op de bok om de paarden te mennen die de kar trokken. Twee prachtige zwarte paarden met lange manen. Ze reden het dorp uit naar een weiland dat nog vol lag met vierkante hooibalen. Er stonden al 2 andere jongens klaar om mee te helpen.
De eerste twee lagen gingen gemakkelijk en ook de meiden lukte het samen een baal op de wagen te krijgen. Maar hoe hoger de balen gestapeld moesten worden hoe zwaarder het werd. Voor ze er erg in had zetten Sep met zijn handen in haar zij Silvia met een zwaai boven op de wagen en vroeg haar Lizza ook omhoog te helpen! Silvia trok Lizza omhoog terwijl Ben haar onhandig een zetje gaf “Waar moet ik mijn handen nu neerzetten” dacht hij waarschijnlijk en de andere jongens lachte om zijn zichtbaar dilemma.
Tenslotte duwde hij Lizza toch maar gewoon met twee handen tegen haar billen een stuk verder de wagen op waardoor die omviel en bovenop Silvia belande. Boven op de kar schaterde de beide meiden het uit van het lachen.
Lizza kwam al lachend en proestend recht en hielp de beide Spaanse jongens op de wagen door ze omhoog te trekken zo goed als het kon. Silvia niet gek die greep en een bij zijn broeksriem en ook hij belandde boven op de wagen en er steeg weer een luid gelach op.
Sep en Ben bleken een goed team want heel snel en behendig smeten ze de overgebleven balen op de wagen waar de andere jongen die behendig stapelde. De balen werden nog even vast gelegd met wat spanbanden en toen ze klaar waren zaten ze allemaal boven op de wagen en dronken wat blikjes die Sep bij zich had en aten wat fruit uit zijn tas.
Lizza had nog steeds een melige bui en schaterde het weer uit. "Ben weet je wel hoe je uitziet? Je hele haar zit vol met hooi” Waarop Silvia antwoorde “Jij dan, je lijkt wel een vogelverschrikker.” De Spanjaarden zaten even te kijken verstonden er geen woord van en net toen Ben uitleg in het Engels wilde geven begon Silvia heel hard te schreeuwen: “Lizza, er zit een eng beest in je haar.”
Lizza’s hand ging naar haar hoofd en toen ze per ongeluk de grote springkaan aanraakte die daar zat schreeuwde ook zij het uit enigszins in paniek. Er was grote hilariteit en Sep was de eerst die in actie kwam en het beest van Lizza’s hoofd afhaalde voordat ze hem per ongeluk zou pletten.
Het beestje ging er gauw vandoor en er werd nog een tijdje gegiebeld en gelachen. Ben nam Lizza nog in een stevige omarming toen hij merkte dat zijn vriendin echt wel even in paniek was geweest.
De jongens vroegen zich goed vast te houden en boven op het hooi zittend vertrokken ze richting een dorpje iets verder op. Bij een grote boerderij stonden nog twee mannen klaar die snel en behendig samen met de jongens de wagen afladen en het hooi in de stal netjes opstapelde.
Samen met Sep en de jongens en een weer lege wagen keerden ze huiswaarts naar de camping. Onderweg werd er veel naar hun gezwaaid en kinderen renden vaak een stukje mee! Het was ondanks de ontmoeting met de springkaan een gezellige middag geweest.
Silvia nodigde hun nog uit om samen op het strand te gaan zitten. Ze verdween even en kwam weer terug met cola en limonade en bekers en zakken chips en nootjes. Ze had Mam’s voorraadkast geplunderd.
Tijdens hun gesprek op het strand nam ze even afstand en schreef even terug naar Bjorn die net vroeg wat ze vandaag had gedaan. Sep keek even op en Ben legde hem uit dat Silvia laat even haar vriend appte. Een zichtbaar teleurgestelde Sep antwoorde alleen “Her boyfriend?”.
Zacht zei Ben tegen Lizza nou die ziet haar wel zitten maar ze hielden hun glimlachen in want ze wilden Sep natuurlijk niet kwetsen. Er werd nog gezellig gekletst tot Ma hun kwam halen om te eten. Toen namen ze afscheid van de jongens en bedankte hen voor een heel gezellige middag.
Aan tafel vertelde Ben van Seps’s teleurgestelde gezicht en zijn “Her boyfriend?” opmerking. En Lizza kon er wel mee lachen, het streelde natuurlijk haar ego dat zo een knappe jongen als Sep interesse in haar bleek te hebben. Maar hij had pech ze was al bezet!
Silvia liet later die avond iedereen bij de caravan achter en liep nogmaals het strand op. Daar zaten Sep en zijn vrienden weer bij een vuur en ze zwaaiden haar erbij te komen zitten. Het werd een gezellig avond met haar eerste glaasje Spaanse wijn en nog veel gelach over de sprinkhaan.
Het warme vuur en de wijn maken haar wat licht in haar hoofd en toen ze opstond om naar de caravan te gaan viel ze bijna om. Sep pakte haar bij haar arm en hielp haar het strand af naar de caravan. Sep legde in zijn beste Engels uit aan haar moeder dat ze 1 glas wijn had gehad. Dat ze bij het kampvuur had gezeten en nu een beetje hij noemde het tipsy was en misschien beter naar bed kon gaan. Haar waggelend gangetje naar de caravan bleef niet onopgemerkt en ze viel haast de caravan in. Lizza schoot haar te hulp en zorgde dat ze in bed belandde en trok haar schoenen uit. Ze giechelde zacht “Ga maar slapen Eend, Ik zie je morgen wel!”
Nog een paar dagen dan zou eerst Silvia en Ben en hun ouders terug naar huis gaan en twee dagen later ook Lizza en haar familie huiswaarts keren. Raar iedereen had het gevoel nog zoveel mogelijk in die paar dagen te moeten doen en iedereen had een andere wens.
Zo waren ze al met moeders naar een Markt geweest en hadden daar in dat dorpje een prachtige kerk bezocht met heel aparte moderne schilderingen die de heiligen en de engelen afbeelden bij de zee op de rotsen of met schelpen en zeedieren.
Niet raar want als je naar buiten liep kon je de zee al zien. Doordat je je boven de zee bevond had je een prachtig uitzicht. Pa was mee gegaan en had vooral op een terrasje gezeten. Dat terras hadden ze gebruikt als uitvalsbasis om het dorp te verkennen en alleen voor het bezoek aan de kerk had hij een uitzondering gemaakt en was meegegaan.
Ze hadden samen wat kaarsjes aangestoken en hadden een leuke ochtend gehad. S ’middags had pa weer op zijn bedje geleggen en de rest was naar de zee gegaan om een beetje te zonnen en te zwemmen.
Voor de vanavond stond een spooktocht op het programma. En op Pa na zou iedereen mee wandelen ook de tweeling. De camping eigenaar had tegen Moeders gezegd dat het ook voor de tweeling erg leuk zou zijn! Dus stond het hele gezelschap om 23:30 uur bij Pa aan de caravan, die zou al naar bed gaan.
De rest zou richting de activiteitenclub lopen waar de speurtocht van start zou gaan. Er mocht per groep een kleine zaklamp mee voor noodgevallen die kreeg Ben mee en ze konden de route volgen via pijlen die verlicht zouden zijn met kleine kaarsjes.
De tocht begon en leidde hen van de camping af het dorp in waar veel mensen iets spookachtig in de tuin of voor de raam had gezet of gewoon wat kaarsjes in glazen potjes op de stoep hadden staan.
Het maakte dat er al meteen een leuke maar iets gespannen sfeer was. Bij de eerste bocht begon het gegriezel met een luid gekraak en het geratel van kettingen en een beangstigend gelach uit een wat krakerige luidspreker en de tweeling riep al stoer “Daar zijn we niet bang voor”.
Om de volgende bocht kwamen vanaf het pad drie zombies op ons af die aan de ketting lagen en dus net niet tot bij je op de stoep kwamen. Maar Moeders had zich toch flink verschrokken omdat ze voorop liep en duwde Ben nu vooruit om verder voorop te lopen. Die had Lizza bij de hand en dus vormde hun twee nu de voorhoede van de groep.
Terwijl ze verder liepen hingen er wat spoken langs de weg en kwam verderop Dracula met veel kabaal voor hun uit zijn kist en probeerde Silvia in haar nek te bijten die het uitgilde van de spanning.
Nog een stukje verder was een tunnel gebouwd met allemaal spinnenwebben en plastic spinnen waar je doorheen moest lopen maar halverwege de tunnel verschenen opeens handen die naar je grepen en het laatste stukje van de tunnel werd door iedereen een beetje rennend afgelegd.
Lizza was blij dat ze weer buiten was en Silvia was naast Ben komen lopen en had hem in de arm genomen, “Toch wel spannend had ze gezegd”.
In een stukje weiland waar je goed moest kijken waar je liep stonden kaarsje en was het net alsof er vogelverschrikkers stonden in het donker was dat toch best eng en eigenlijk verwachtte je dat elk moment zo een vogelverschrikker tot leven kwam maar dat gebeurde niet totdat ze bijna het veld uit waren. En net toen ze het idee hadden veilig uit het veld te zijn kwam er beweging in de vogelverschrikkers naast hun en elke van hen greep een van de tweeling vast en slingerde hun schreeuwend in het rond. De tweeling gilde het uit en riepen om hun moeder. Gelukkig landden ze ook weer op hun voeten en werden snel losgelaten en de vogelverschrikkers namen hun plek weer in wachtend op de volgende groep.
Zacht vroeg Glenn aan Moeders :“Is het nog ver, ik vind het toch best eng.” Moeders zag in de verte de camping verlichting weer en wees Glenn daarop: “Nog even volhouden, we zijn er zo weer en jou kan niets gebeuren. Het is gewoon voor de lol Glenn.”. Maar hun wachtte naast nog wat kleine versieringen niets echts engs meer en daar was Glenn blij mee. Hier en daar liep nog een heks en een man met een kettingzaag die veel herrie maakte maar niet kortbij kwam.
Terug op de camping stond bij de ingang een grote tafel klaar. Een heks met toverwater (groene ranja) waar snoepogen en plastic spinnen in dreven en met een grote soeplepel werd daar een toverdrankje voor iedereen uitgeschept.
Er was ook wijn en bier in doodshoofd glazen. Lizza en Silvia namen een wijntje en Ben een bier en Moeders en Ma en Pa stonden met de tweeling bij de snoep skeletten waar ze er een van mochten uitzoeken toen onder de tafel zachtjes wat beweging kwam. Tussen een stapel dekens lag iemand verborgen die heel zachtjes richting Silvia’s enkel ging en haar vast greep zonder dat ze er erg in had.
Silvia gilde het uit waardoor Lizza ook begon te gillen en voor Silvia in de gaten had was er gebeurde haalde ze in een reflex uit en trapte keihard onder de tafel naar de persoon waar de hand van was.
Ze bleef gillen en terwijl om haar heen iedereen een beetje stond te lachen vanwege haar grote schrik reactie, klonk er gekerm van onder de tafel uit en werd ze losgelaten. Schijnbaar had ze raak getrapt. Lizza en Silvia hadden hun armen om elkaar heen geslagen en hadden het op een lopen gezet richting de wc’s.
Ze waren klaar met de spooktocht. Op het toilet kwam de ontlading en weer hard gelachen en gespeculeerd wie daar onder die tafel had gelegen en nu een rot trap had gekregen. Silvia schaamde zich toch wel een beetje en vond dat ze toch maar even terug moesten lopen toen ze allebei bedaard waren.
Terug bij de tafel stond iedereen gezellig bij elkaar wat te kletsen en werd er een jonge man verzorgd door de vrouw van de campingeigenaar en Moeders. Voorzichtig keek Moeders even onder de handdoek en haar ontzette gezicht sprak boeken. Silvia dacht alleen "O jee, ik heb goed raak getrapt". Op dat moment draaide zich een verontwaardigd kijkende Sep om. De natte handdoek tegen zijn gezicht en toen Silvia zag dat ze Sep had getrapt voelde ze zich nog beroerder en liep op hem af. Sep haalde de handdoek even van zijn gezicht en daaronder zat een dik blauw oog.
Moeders zei: "We zijn al aan het koelen met ijs." en de vrouw van de Camping eigenaar zei: “We hebben hem gewaarschuwd. Dat moest eens mis gaan en kijk nu! Maar hij wou jullie de stuipen op het lijf jagen en dat is gelukt maar kijk nu zijn oog zit al helemaal dicht. ”
Silvia vroeg eerst aan haar moeder moet hij niet naar de dokter? En haar moeder antwoordde: “Ik denk het niet, goed koelen en dan kijken we morgen verder. Je hebt net de bovenkant van zijn oog en zijn wenkbrauw geraakt. Het is dik maar het lijkt me niets voor de EHBO”. “Gewoon dikke pech dat kan gebeuren als je zulke streken uithaalt.”
Maar Sep kwam al op Silvia aan en in zijn beste Engels vertelde hij dat het oké was en niet zo erg en dat hij het zelf schuld was. Het scheen dat vorig jaar een vader wiens kleine dochter hij had laten schrikken hem ook eens onder de tafel uit had getrokken omdat hij het niet kon waarderen dat zijn kleine meisje zo geschrokken was. Dat kon Lizza zich wel voorstellen. Hij joeg je ook de stuipen op het lijf als je daar niets vermoedend een wijntje dronk en dan je ineens bij je enkel werdt vast gegrepen.
Maar goed ze konden er samen weer om lachen, zelfs Sep lachte mee. Hij opperde om voor de volgende keer misschien toch maar iets anders te verzinnen. De tweeling opperde dat hij als zee monster uit de zee moest komen en ze de route dan maar moesten aanpassen. Eigenlijk vond iedereen dat een goed idee. Sep zei “Come back next year and you see if i am see monster and Silvia you bring your boyfriend!”
Dat was een goed plan volgend jaar terugkomen met Bjorn dat zag Silvia meteen zitten. Er werden nog wat wijntjes gedronken en uiteindelijk was het twee uur toen Moeders de tweeling naar bed bracht al waren ze allebei nog een beetje hyper van de drankjes en de snoep maar vooral van de spanning.
Silvia en haar ouders gingen naar bed en Silvia verontschuldigde zich nog een keer bij Sep die alles wegwaaide en zei dat het al beter ging met zijn oog. Het was ondanks die trap en dat dikke oog toch een super dag geweest.
Comments
- 10 aug
0- 3 aug
0- 3 aug
0- 2 aug
0- 2 aug
0