Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Ouder worden

Ik weet nog goed dat mijn moeder het moeilijk had met het ouder worden. Ik dacht toen als twintigjarige, jeetje, waar maak je jezelf druk om. Wees blij dat je ouder mag worden…zeur niet zo. Je ziet er nog goed uit, bent gezond, dus wat wil je nog meer. Jaja, ik had als jongeling de wijsheid in pacht. Nu denk ik er wel eens aan terug.

Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 14 sep 2021
5
33
4
Afbeelding door Sincerely Media via Unsplash
Ik ben nu zelf 55 jaar. Ik sta daar, over het algemeen, totaal niet bij stil en wanneer het dan zo af en toe ineens echt tot mij doordringt kan ik het er gewoon een beetje warm van krijgen. Geestelijk voel ik mij zoveel jonger, wat ik waarschijnlijk ook mede te danken heb aan het feit dat ik omga en werk met mensen die veel jonger zijn dan ik. Daar ben ik echt van overtuigd, het houdt je jong. Door dat ‘jonge’ gevoel zie ik het soms gewoon niet in dat ik een 50-plusser ben. Ik houd van lachen en lol maken, ben altijd in voor een geintje en schroom ook niet om te dollen of iemand in de maling te nemen. Heerlijk vind ik het om een beetje ‘prettig gestoord’ te zijn.

De lichamelijke aspecten van het ouder worden kunnen mij daarentegen toch wel eens raken.
De parmantige tietjes die vroeger zo vrolijk en open de wijde wereld inkeken, lijken nu alleen nog maar te checken welke schoenen ik die dag draag. De strakke gladde huid verliest zijn elasticiteit en begint tekenen van slapte te vertonen. Die stevige strakke kont is hartstochtelijk in strijd met de zwaartekracht en de beruchte kipfiletjes winnen het van de gespierde triceps. Mijn gezicht vertoont de typische ouderdomsverschijnselen, wallen onder mijn ogen en de lijnen naast mijn mond worden zichtbaar. De kraaienpootjes rond mijn ogen vind ik eigenlijk best wel mooi en noem ze liefkozend lachrimpeltjes. Ik ben altijd panisch geweest om net zo’n kalkoennek als mijn vader te krijgen, zo eentje waar het vel losser van zit dan goed voor je is. Ik doe altijd mijn best om er niet naar te kijken maar mijn ogen worden er op één of andere manier automatisch naartoe getrokken. Gebiologeerd moet ik ernaar blijven kijken. Maar ja, erfelijkheid sucks. Waardoor ik nu, tijdens mijn dagelijkse momentjes, regelmatig voor de spiegel sta en tevergeefs mijn 'flubbernek in wording' probeer weg te staren. Daar komt nog eens bij dat ik wat kilo’s ben aangekomen en dat doet er ook echt geen goed aan.

Zal ik dan toch moeten gaan doen wat ik altijd verafschuwd heb… sporten?
Als ik strakker in mijn vel wil blijven zitten wel of ik kan het gewoonweg accepteren natuurlijk.
Oké, ik ben eruit, ik kies voor het laatste. Ik ben gezond, voel mezelf goed en jonger dan ik ben en krijg zo nu en dan nog complimentjes dat ik er goed uitzie…voor mijn leeftijd dan hé ;)
Eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik behoorlijk tevreden ben. Ik moet en mag dus zelf ook niet zeuren. Ik blijf gewoon lachen, met volle teugen genieten en uiteraard… een beetje prettig gestoord zijn.
5
Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 14 sep 2021
5
33
4

Comments

  • 12 nov
  • 1
Ik herken mezelf zo in je verhaal, leuk geschreven!
  • 12 nov
1
  • 17 sep
  • 2
Leuk geschreven Adriana, maar ouder worden is dat veel minder. Bedankt voor je koffie. Hier staat de koffie al enige tijd op jou te wachten...
  • 17 sep
2
  • 15 sep
  • 2
Leuk geschreven, Adriana, en ook leuk dat je zo door het leven gaat.
  • 15 sep
2
  • 14 sep
  • 2
Mooi heschreven
  • 14 sep
2

Recente en relevant artikelen