Chantal staat aarzelend voor de deur van de schoenenzaak. Zal ze het vragen? Hij heeft het vast niet in huis, maar kan het toch voor haar, als vast klant, maken?
Tingelingeling, luidt het belletje.
Daarom komt ze hier zo graag, om het vrolijke vriendelijke geluid van de winkelbel. Ze loopt meteen naar de toonbank en valt met de deur in huis.
'Ziet u misschien kans om één olifantenschoen voor me te maken?'
De verkoper kijkt misprijzend naar het partijtje herfstbladeren die aan haar zolen zijn blijven plakken. 'Huh, vroeg u nou om olifantenschoenen?'
'Nee, om ééntje, ja, ik weet dat olifanten vier poten hebben, maar ik heb een afgerichte, ik heb hem eerst geleerd om op zijn achterpoten te lopen en nu is hij reeds zover gevorderd dat hij op één poot rond hinkelt. Dat is zo slecht voor zijn hoeven, dus, heb ik een schoen voor hem nodig.' Chantal kijkt er bij alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
De verkoper schudt zijn hoofd. 'Heeft u een gaatje in uw hoofd?'
'Nou ja zeg, behandelt u uw klanten altijd zo boers?' Chantal voelt zich beledigt, boos verlaat ze de schoenenzaak, het klingelingeling van de bel irriteert, klinkt lang niet zo vriendelijk meer. Met de pest in haar lijf loopt ze naar huis, thuis zit haar vriend in zijn onderbroek op de bank.'
'Sta jij soms nog in de zomerstand, met je blote bast zo rondhuppelen.'
'Ik huppel niet. Waar ben jij zo lang geweest? Aan de boemel?'
'Doe normaal zeg, je slaat de plank volledig mis.'
'O, ja,' zegt vriendlief, 'over planken gesproken...' Hij wacht even om de spanning op te bouwen, 'Het wandmeubel is gecrasht, helemaal in elkaar gedonderd, slechts één kastplank heb ik nog kunnen redden.'
Chantal zet grote ogen op van schrik. Het antieke meubel kon haar niet zoveel schelen, maar wat het verbergt des te meer. Haar complete verzameling orchideeën, die vielen onder de categorie broos en teer. Ze konden zelfs een stootje niet verdragen, de crash was vast hun ondergang geweest. Haar lip begint te trillen. Had ze dan nergens controle over vandaag? Dit lijkt een rampdag te worden van formaat. Ze was helemaal niet zo'n controlfreak, heus niet, maar een beetje orde in haar chaotische leventje kon ze wel gebruiken.
Haar vriend slaat troostend een arm om haar heen. 'Vanavond zet je je schoen maar, dan komt Piet er vast wel wat indoen.'
'Dat is ook zo wat, lekker hoor. De schoenenzaak had niet eens een olifantenschoen voor me, waar moet Sinterklaas nou dat nieuwe senseo-apparaat laten? Mijn eigen stappers zijn er veel te klein voor.'
' Piet heeft vast wel een klein passend pakje. Misschien een stel oorbellen en dat koffieding legt de Kerstman dan maar onder de boom.'
Chantal is weer blij, maar snel schrijft ze een briefje voor Piet, dat ze wel graag twee paar oorbellen wil omdat ze dubbele gaatjes in haar lelletjes heeft zitten. Zijn alle gaatjes tenminste gevuld en met de Senseo in het vooruitzicht, weet ze dat ze dit jaar de boom weer met veel plezier op zal tuigen.
Comments
- 5 dec
0- 1 dec
0