Naar het schip!
Niemand zou ze tegenhouden. Zolang ze maar Spanjaarden aanvielen. Een betere strategie konden de Engelsen niet vinden. Natuurlijk waren ze vogelvrij, maar wat een leven, vol avontuur, geld, dames, eten en drinken alles kon, alles mocht, Dit was het leven!
Langzaam stroomde het schip vol. Je zou denken dat het een chaotische bedoening was, maar dit was een geoliede machine, voorraden, munitie, drank, nou ja, alles wat nodig was om een paar dagen op zee te overleven en daarnaast een paar schepen van hun lading te ontdoen.
Peter was stuurman, hij had een eigen kleine hut. Niet veel meer dan een hangmat, een kist en een stoel. Maar, het was van hem! Nu alles aan boord kwam en hij zich kon voorbereiden op de tocht, had hij even overleg met hun kapitein. Daarna trok hij zich terug, zijn deur op slot en even tijd om te concentreren. Vaarroutes dat was waar het om ging.
Het papier trilde op de kist. Geërgerd plaatste Peter zijn kaart opnieuw. Hij wist dat er zwaar weer op komst was. De schepen zouden hun aandacht bij het laveren hebben. Maar hij kende hier alle geulen, alle kliffen, juist onder deze omstandigheden was het gemakkelijk om de ander te overmeesteren. Minder slachtoffers, meer kans op buit!
Weer dat trillen, schudden bijna. Peter wilde al geërgerd naar boven gaan om aan te geven dat de bemanning voorzichtiger moest zijn met de zware kogels, toen een hardere klap kwam. Dit was geen kogel, tenminste niet eentje die over het dek rolde. Werden ze aangevallen?
Het schip schudde en danste op de golven die nu huizenhoog aan kwamen donderen.
Peter had geen schijn van kans. Het water verzwolg het schip. Langzaam zag Peter hoe water binnen sijpelde, onder de deur door. Hij hoorde het kraken. Uit alle macht duwde hij tegen zijn nu hermetisch gesloten uitgang. Ook dat duurde kort. Heftig kraken, Peter had ongeveer een halve seconde om weg te komen. Weg naar de vrijheid, de buitenlucht die hem zuurstof had kunnen geven.
Die halve seconde was te weinig. Samen met zijn kapitein deinden ze mee naar de bodem van de zee. Een paar puntjes van de mast gaven aan waar ooit het statige piratenschip had gelegen. Daar, onder water, was geen levend wezen meer te bekennen.
Nee, geen levend wezen…
Comments
- 6 aug
1- 5 aug
1- 5 aug
1- 5 aug
1- 5 aug
1