Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Pride is nog niet voorbij

Een artikel over het pride principe en waarom het niet alleen maar een feest is.

Geschreven door Aarnout Van Der Ploeg
Gepubliceerd op: 1 juli 2021
2
71
2
Afbeelding door Gage Walker via Unsplash
Het was de afgelopen maand Pride maand. En ik, als onbestickerde profeet van de open liefde, word hier altijd toch blij van. Om een regenboogvlag aan de meeste gebouwen te zien hangen. Een te vaak vertrapt hart onder de riem. Ik heb voor een jonge Fries toch geluk gekend om zo weinig gezeik te krijgen. Ik ken meer verhalen van verdriet dan ik soortgelijke als de mijne ken. Dan mag je dus nu je terecht afvragen wat ik nu weer te zeiken heb. Waarom ik, de ongeschonden LHBTI'er, iets toe heb te voegen aan het gesprek.

En toch is het precies waar iedereen van voorgaande en hedendaagse generaties voor vecht. Dat er meer kinderen dezelfde liefde en acceptatie mogen kennen als ik. Dat elke serie ook een homo of lesbi heeft, en we ook overal op TV te vinden zijn. Dat wij onze geliefde mogen aankijken en soms zoenen. Dat we handen vast kunnen houden, van de supermarkt tot het altaar. Dat er soms ook even aan onze vlag gedacht mag worden. Aan al die namen die je nooit hoorde, die verhalen die vrijwel nooit hebben bestaan. Al die liefde, al die rijkdom van het hart, is al die eeuwen tot de dood veroordeeld.

Mensen kijken naar hitsige mannen en publieksgeile politici op pride parades. Al die betuttelde bedrijven en hun nieuwste reclame. En zien alleen het feest wat hun 'ontzegd' wordt. Omdat ze er eens voor de verandering niet bij horen. Terwijl al die anderen die dezelfde liefde werd ontzegd wederom ongezien gaan. Dat deze feesten behalve deze hard verkregen vrede ook hun offer vieren. En wij zullen ze niet eren in dezelfde stilte die hun werd opgelegd. Dus dan kun je nog zo willen schreeuwen, maar over ons gejuich kom je echt niet heen.

Echte problemen gaan zo ook onverstoord etteren. Zo is eigenlijk heel vreemd dat al die bedrijven een regenboogvlag op hun twitter plakken, maar laten ze alleen de parades en de plaatjes van prachtige playboys zien. Niet de blauwe plekken van de geramde poten, en de gebroken nekken van al die transkinderen. Die zo hard hebben moeten vechten om toiletten zodat ze niet voor een ander ook een ander hoeven zijn. Het gaat niet over iemand als Alan Turing. Een bijna theatrale tragedie. Een man die miljoenen van zijn landgenoten heeft gered. Om later door datzelfde land verraden te worden vanwege de mannen in zijn hart. Het gaat niet over iemand als Julie d’Aubigny. Nog een van die LHBTI helden. Zij was niet alleen een weergaloze operazangers, maar zij was ook een meester in het zwaardvechten. Toen ze zelf nog geen twintig was, verleide ze de dochter van een koopman. Die zijn dochter wegstopte in een klooster, hopende dat de jonge Julie haar niet zou vinden. Maar Julie sloot zich gewoon aan bij het klooster, zodat ze bij haar geliefde kon zijn. Het sprookje liep overigens niet geweldig af. Na een tijdje werd Julie niet meer zo heet van het hele ja zuster nee zuster gebeuren. Dus verborg ze het lichaam van een overleden non in de kamer van haar vriendin. Daarna besloot ze om dan ook maar het hele klooster af te branden.

Pride is een prachtig feest, maar het is ook een eerbetoon, een ode aan het altaar. Voor al die mooie mensen die niet met ons mee mochten marcheren. Die nooit het leger van de liefde hebben zien overwinnen. Het is sinds al zo lang bekend dat de zelfmoordcijfers voor de LHBTI beweging angstaanjagend hoog liggen. En van al deze samengesmede groepen zijn onze Trans mensen het meeste in gevaar. Hoe kan het in iemand opkomen om iemand van hun identiteit te beroven. Iemands hele ziel te ontkennen, en later heel verbaasd doen als ze de spiegel van de schuld voorgehouden wordt. Het is niet zo gek dat ze één voor één de dood ingejaagd worden. Als je hoort dat een familie ze op straat heeft gezet. Dat je vader of moeder je niet met je eigen naam aanspreekt. En zelfs als je wel liefde van je naasten mag ontvangen, zit je nog steeds gevangen in een lichaam. Ik stel me voor dat het voelt als verdrinken. Om niet alleen in een kast te zitten maar nog verder moeten rijken om jezelf te mogen zijn. Terwijl elk kind van deze wereld dezelfde liefde verdient. En nog steeds heb je mensen die spreken van 'Omgebouwd' worden. Waar is je respect? Kun je dan echt niet je eigen ongeduldige platheid even opzij zetten? Als je iemand, die hunzelf zo bloot moet geven aan jouw vragen en voordelen, aanhaalt?

Het is mooi om te zien dat er op zoveel plekken steeds meer harten open staan voor een ander. Ongeacht wie we zijn. Het is fijn om te weten dat Coca Cola en Netflix ook van LHBTI'ers houden. Ik ben zo dankbaar dat ik een kind van open armen ben geweest. Maar al dit en zelfs ons mooie feest, mag niets afleiden van de andere kant van ons spectrum. Waar het licht niet op schijnt en er daardoor geen kleuren aan de lucht te zien zijn. Waar er mensen nog dagelijks aangevallen, bespuugd, vernederd of zelfs vermoord worden. Het mag niet zo zijn dat, omdat onze ouders van ons hielden, we nu diezelfde oh zo menselijke onverschilligheid adopteren. Niet totdat transgenders onverwoestbare rechten krijgen, niet alleen hier maar in alle landen. Alleen aan het westen valt nog genoeg te fixen maar zelfs daar mag het niet stoppen. De agenda van het hart mag niet langer lijden onder de dogmatische opvattingen van wie dan ook. Dus de volgende keer als Willem Vier, of onze seniele premier naar het buitenland gaat, moet er altijd over mensenrechten worden gepraat.

Nederland was het eerste land ter wereld waar het homohuwelijk legaal werd. Dat is iets om trots op te zijn. En het is daarom ook goed om te zien dat er opgetreden wordt tegen mensen als Orban. Dus toch nog een plusje voor de premier. Wat ook een mooi initiatief is de LHBTIQ Veiligheidszone, wat heel Europa zou moeten beslaan. Nou vraag ik me toch af wat Erdogan en onze andere Oosterse makkers daar van denken. Toch is het te krankzinnig voor woorden dat het nodig is. Een 'veilige' zone voor mensen die nergens schuldig aan zijn. Die alleen van iemand anders willen houden. Om te zwijgen over het geloof in een God die zogenaamd niet van mij zou kunnen houden. Terwijl ik er om durf te wedden dat ik het leuker heb met Hen, dan jij het ooit zou durven hebben. Dus als je ons ziet varen of hand in hand ziet lopen. Laat ons lekker gaan, wij hebben jou ook niks gedaan.
2
Geschreven door Aarnout Van Der Ploeg
Gepubliceerd op: 1 juli 2021
2
71
2

Comments

  • 1 juli
  • 1
Goed en eerlijk geschreven, Aarnout. Nederland, net zoals België is heel wat progressiever in hun omgang met dit probleem. Ik hoop dat de rest van de Westerse landen zich ook afzetten tegen wat nu in Hongarije gebeurt (en ook in nog veel andere landen).
  • 1 juli
1
  • 1 juli
  • 1
Wauw Aarnout! Super mooi artikel. Ik ben ook heel erg blij met hoe Nederland hiermee omgaat. Nu nog een heleboel andere landen te gaan. Heel erg belangrijk dat iedereen gewoon in zijn of haar waarde wordt gelaten, ongeacht waar deze persoon verliefd op wordt.
  • 1 juli
1

Recente en relevant artikelen