De allernieuwste Nicci French is nog niet eens uit in de UK, maar hier al wel vertaald verkrijgbaar. Behalve 1 storend spelfoutje op bladzijde 137 (‘En’ in plaats van ‘Een’) is niet echt te merken dat het om een haastklus gaat door vertalers Eefje Bosch, Mechteld Jansen en Elise Kuip.
Ook in deze roman draait het om een vrouw en haar nachtmerrie-achtige leven na een misdaad. Het doet daarin denken aan bijvoorbeeld het vorige Nicci Frenchboek, ‘Huis vol Leugens’, dat ik wel sterker geschreven vond.
De kleine, ietwat mannelijke Tabitha Hardy, die lijdt aan depressies, wordt verdacht van moord op haar buurman en dat is niet zo vreemd. Beetje bij beetje wordt duidelijk dat ze het best eens gedaan zou kunnen hebben. Haar advocate Mora Piozzi probeert haar schuld te laten bekennen. Zelf weet ze niet zeker of ze onschuldig is. Ze wil de waarheid weten, maar met haar lastige karakter is het niet eenvoudig om vanuit haar cel in het huis van bewaring de nodige antwoorden te vinden. Haar grote steun blijkt een onwaarschijnlijk slimme medegevangene te zijn. Met behulp van beveiligingscamerabeelden, en dankzij haar doortastendheid, komt Tabitha steeds dichter bij de waarheid.
Eindeloos bekijkt ze de beelden van de doodsaaie straat, de winkel met de praatzieke Terry, de schoolbus. Eén voor één laten de dorpelingen haar vallen. Ze ontdekt wat vriendschap waard is. Ze wordt onbedoeld zelf iemands beste vriendin.
Het plot en de wending kun je niet echt zien aankomen in ‘In hechtenis’, en misschien is dat ergens een beetje jammer, maar zoals we gewend zijn van schrijversduo Nicci French: prachtige zinnen die je helemaal meeslepen. Het boek is in twee dagen te lezen.
