Als je de eerste hoofdstukken graag eerst wilt lezen dan kan dat via onderstaande linkjes:
Hoofdstuk 1: https://artikel.nl/sabby-en-het-schelpenstrand-2291
Hoofdstuk 2: https://artikel.nl/sabby-en-het-schelpenstrand-2323
Hoofdstuk 3: https://artikel.nl/sabby-en-het-schelpenstrand-2339
Hoofdstuk 4: https://artikel.nl/sabby-en-het-schelpenstrand-2373
Hoofdstuk 5: https://artikel.nl/sabby-en-het-schelpenstrand-2391
Toen ze weer bij kwam lag ze op een eenvoudig bedje en was het om haar heen rustig alleen Gem en Ronan zag ze staan en verder leek er niemand aanwezig te zijn in de kamer. “Ha mooi, je bent er weer! Gaat het een beetje meid! Dat was allemaal een beetje veel van het goede he!”
Sabby wreef door haar ogen en realiseerde zich dat ze dit alles niet had gedroomd. Ze had dit alles echt meegemaakt, ze greep in de zak van haar vest en was blij dat haar hand meteen het flesje voelde. Zou ze nu meteen naar huis gaan?
“Doe maar niet!” Gem antwoordde op haar gedachten en Ronan draaide zich ook om en ze zag aan zijn gezicht dat hij oprecht bezorgd was. “Kom eens even recht zitten en drink wat.” Zei hij terwijl hij Sabby een houten kommetje voor hield. “Het is maar gewoon thee hoor, even iets warms. Dat doet je goed.” Sabby dronk gehoorzaam en de warme thee deed haar inderdaad goed. Ze pakte de kom met twee handen vast en draaide een beetje zodat ze rechtop tegen de muur kon zitten. Waar ben ik eigenlijk beland?
“Je bent in een wereld tussen de werelden.” antwoordde Gem. “Sommige van ons hebben hier altijd al gewoond. De wezens die jij als mythisch en magisch beschouwd die die je kent uit prentenboeken en legendes en sages. Die waarvan jullie in jullie wereld zeggen dat ze niet bestaan. Die hebben hier altijd al gewoond.
Door magie ontstond de sluier die ervoor zorgden dat bezoekers uit andere werelden ook hier konden komen. Maar ze komen bijna nooit zomaar. Er is altijd voor een reden voor. Omdat ze een grote aanwinst voor ons waren of omdat ze een grote rol in het geheel hadden te spelen.
Soms om ons iets te leren of ons korter tot elkaar te brengen. Sommige bleven en sommige gingen terug naar hun thuisland. Zo kwamen de verhalen over onze wereld in jouw wereld terecht. En werd wat waarheid en echt is in onze wereld opeens een mythe in jouw wereld.”
Sabby slikte: “Alles wat ik dus net daarbuiten heb gezien is echt? De draken en trollen en reuzen en elfjes en die hertman?” Ze kleurde een beetje bij de gedachte aan hem dat maakte haar helemaal warm van binnen.
Gem glimlachte en keek haar met haar hoofd een beetje schuin glimlachend aan! “Ja alles is echt, meer valt daar niet over te zeggen. Meestal laten we nieuwkomers een beetje gedoseerd kennis maken met de bewoners van het Schelpenbos en de Berg.
Maar omdat we nu samen aan het werk zijn om de dorpen op te knappen, waren we bijna allemaal hier bij elkaar om zo hard mogelijk door te werken. Want er is grote haast bij. De dorpen moeten zo snel mogelijk in gereedheid gebracht worden zodat we zoveel mogelijk mensen uit een vreselijk positie kunnen bevrijden.
Ze kunnen hier dan een vredig en gelukkig bestaan opbouwen. Ze leven nu in onderdrukking en als slaven. Niemand hier wil je kwaad doen en iedereen is nieuwsgierig naar jouw verhaal Sabby. Ben dus niet bang of ongerust jouw zal niets overkomen.”
Sabby stond op van het bed. Nog een beetje onwennig maar meer gerustgesteld. “Iedereen zal even met je willen kletsen de komende dagen, je leren kennen. Zei Ronan.“ Tenminste als je voorlopig hier wilt blijven?” Sabby dacht aan haar saaie leventje thuis, elke dag dezelfde sleur. Geen avontuur, geen dingen om naar uit te kijken. Ze hoefde niet lang na te denken voordat ze zei: “Voorlopig blijf ik hier!”
Samen gingen ze weer naar buiten. Daar was iedereen weer druk in de weer. Men liet haar haar gang gaan en ze liep met Gem mee en maakte samen een rondje door het dorp. Waar het kon schudde ze handen en waar niet werd er respectvol naar elkaar geknikt of met woorden een warm welkom uitgesproken.
Ze had nog wel een paar keer tegen zichzelf moeten zeggen “Dit is echt. Dit is oké! Alles komt goed!” En telkens als ze dat had gedacht had Gem dat ook nog eens voor haar bevestigd!
Gabono had zich weer bij hen gevoegd en dat gaf haar een goed gevoel, ze voelde zich veilig met hem in de buurt en hoewel ze nergens een teken van vijandigheid had ervaren moest ze ook wel aan sommige dingen even wennen.
Gem die in je hoofd leek mee te luisteren en de trol die telkens mopperde en schold maar niets kwaads in zin leek te hebben. De elfjes die met wist ze wat rondstrooide en haar al twee keer aan het niezen hadden gemaakt. Een schattig klein draakje had spontaan mee geniest en had bijna een hele stapel hout in brand gestoken.
Er was op het plein een soort kerk die op haar een grote aantrekkingskracht had. Er stonden al kruiwagens vol met groen voor de deur. En toen ze binnenkwam en zag wat ze daar voor een afbeeldingen aan het vrij maken waren was ze een beetje overweldigd.
En toen ze het bekken zag met prachtig mozaïek kon ze alleen maar heel diep zuchten en al die schoonheid in zich opnemen. Ze hielp een poosje mee en bracht groen dat de mannen voorzichtig van de muren afhaalden naar buiten, naar de kruiwagens die klaar stonden.
Onder het groen kwamen afbeeldingen van mannen tevoorschijn tot aan hun knieën in het water en ook van zeemeerminnen. Althans zo zou zij ze noemen. Ze viel van de ene in de andere verbazing. De wezens die tevoorschijn kwamen op de afbeeldingen waren haar niet geheel vreemd. Want ze had vaak over hen gedroomd maar ze wist niet of dit nu het juist moment was om dat aan haar nieuwe vrienden te vertellen.
Comments
- 30 sep
0- 2 sep
0- 2 sep
0- 1 sep
0- 31 aug
0