Esmee zit alleen bij een tafel in de kantine. Ze scheurt een zakje koekjes open en begint te eten.
Haar klasgenootjes staren haar aan en fluisteren tegen elkaar.
'Past dat er nog bij... '
'Kan ze niet beter een appel nemen? '
'Ik word misselijk!'
Hoort ze hun zeggen.
Esmee kijkt van hun naar het pak koekjes voor haar. Ze staat op, loopt weg en dumpt de koekjes in de vuilnisbak.
De weken erna wilt ze niet meer eten. Ze verhongert haarzelf en elke keer dat ze iets wilt eten spoken de vele pesterijen door haar hoofd.
Chips bij de film?
Nee, die zijn gefrituurd.
Snoepje?
Suikers, suikers en nog meer suikers.
Cola?
Hallo! Overladen met suiker en van de zero variant word ik misselijk.
Een boterham met kaas?
Nee... Kaas is vet. Dat mag niet.
Fruit?
Nee... Denk aan de fruitsuikers.
Verhongert, moe en nog steeds gepest.
'Niets gaat eraf en dat terwijl ik mijn best doe.' fluistert ze tegen haarzelf. Haar ogen rood van het huilen.
'Esmee, het avondeten is klaar! Kom je? ' vraagt haar moeder van ver weg.
Esmee zucht en kijkt naar de tandenborstel op haar nachtkastje. Hij is nog vies van de vorige keer dat ze die in haar keel stak.
Esmee staat langzaam op. De duizeligheid stoort haar al lang niet meer. Ze strompelt naar de woonkamer en zakt daar in elkaar.
Haar moeder komt uit de keuken met een vers gebakken pizza. Ze schreeuwt en spoed naar haar dochter.
'Esmee? ' vraagt ze.
Ze schud haar aan.
'Essy?' vraagt ze opnieuw.
Geen antwoord.
Geen enkele machine kan zijn werk doen zonder brandstof. Dus waarom zou een mensenlichaam dit wel moeten? Om er iets anders uit te zien?
Om welke reden? Volgens mij is het veel belangrijker dat een machine zijn werk goed kan doen vergeleken met hoe die eruit ziet.
Comments
- 21 sep
0- 21 sep
1- 21 sep
1- 21 sep
1- 21 sep
1