Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Ten Huize Pistoni: Hoofdstuk 11

Huizen hebben een geschiedenis die geëtst is in hun stenen, die uitgeademd wordt uit hun voegen, die je enkel maar kan kennen en proeven als je binnenkomt.

Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 26 juli 2021
8
89
17
Afbeelding door Victor Chaidez via Unsplash

Duivels

Met de sleutel in aanslag gingen we op zoek naar een sleutelgat waar één van de drie sleutels op paste. Hoe we ook zochten, we vonden geen sleutelgat dat groot genoeg was om die sleutel erin te krijgen. De sleutel van de stad was een symbolische sleutel en veel te groot van formaat. We waren ten einde raad. “Misschien moeten we toch zoeken in de wereld waar Josy is opgesloten,” stelde Christa voor. “Het is niet omdat in deze wereld er geen sleutelgat is dat past, dat het daarom ginder ook zo is.”
We zouden ons moeten spoeden, we hadden al zoveel tijd verloren en straks werd het donker. We hadden niet veel zin om daar in dat huis te zijn wanneer het avond werd. Trouwens onze ouders zouden zich dan beginnen afvragen waar we gebleven waren. Ze wisten wel dat we soms tot een laat uur in de avond aan het rondzwerven waren in Oostkamp. Zo strikt waren ze nu ook weer niet. Maar er waren grenzen. We hadden altijd een kleine rugzak bij met wat drank en een versnapering, dus honger en dorst waren ook geen probleem. Trouwens onze gedachten waren niet bij eten of drinken, maar bij Josy en de sleutel die haar zou kunnen bevrijden. Ik had even over de woorden van Christa nagedacht. “Christa geeft gelijk. Tot nu toe is het huis van Pistoni in onze wereld een gewoon huis, zonder speciale magie.” Ik verwonderde me over de woorden toen ik ze uitsprak. Ik sprak hier over magie of dat het alledaags was, terwijl ik enkele dagen terug hiermee zou gelachen hebben en het als flauwekul hebben afgedaan. “De muziekdoos is speciaal en kan ons naar de andere wereld brengen, oké.” Iedereen knikte. “Het handje heeft ook via de spiegel in de andere wereld een functie. De sleutel daarom waarschijnlijk ook. Ik ben akkoord met Christa dat we weer moeten overstappen.” Het klonk in mijn oren alsof we op een station stonden en een trein naar het onbekende zouden nemen. Misschien was het inderdaad wel zo als stond de trein stil, maar bewogen wij als reizigers van wagon naar wagon. Steeds dieper in een vreemde, gevaarlijke wereld. Ik voegde de daad bij het woord en opende een portaal. Het was nu zelfs eenvoudiger als voorheen. Ik voelde het bloed in mijn duim kloppen en sneed zonder dat er deze keer bloed bij te pas kwam een streep uit de lucht. We gingen eerst naar Josy, die nog steeds in de kamer achter de spiegel zat opgesloten. “Josy, weet jij echt niet, waar er een speciaal sleutelgat is in deze realiteit, want ook in dit huis is geen kelder?” vroeg ik bijna smekend. Josy was stil en triestig. Haar rode ogen getuigend van de vele tranen die zij ondertussen had vergoten om haar situatie. “Ik kan jullie niet helpen, volgens mij moeten jullie het hele huis afzoeken. Als er geen kelder te zien is, moet hij op een of andere manier verborgen zijn.” Dat was eigenlijk nog zo gek niet. Natuurlijk dat Pistoni zijn verblijfplaats zou beschermen en waarschijnlijk daarvoor magie gebruiken. Een verdwijningsspreuk zou voor hem een kleintje zijn. Ik vroeg me wel af, hoe hij al die krachten had gekregen. Vroeger was hij dan misschien een machtig zakenman, maar magie was een heel andere soort van macht. “Hoe is Pistoni eigenlijk zo’n soort tovenaar of magiër geworden, Josy?” Mijn gedachten vertaalden zich in een logische vraag.
Zij schudde met een vertwijfelend gebaar haar schouders. “Ik weet enkel dat hij nogal oploopt met iemand die hij Bal of Bel noemt. Ik heb hem nog nooit gezien, maar dat wil niets zeggen, ik heb hier niet veel bewegingsvrijheid zoals je ziet.”
Bij deze woorden waren Franks ogen groter geworden. Hij slikte een keer en verklaarde zijn vreemde reactie. “Ik heb vroeger eens een spreekbeurt gemaakt over alle soorten mythische figuren. Daar waren heel wat sinistere en duistere figuren tussen. Eentje heette Baël en was een heel kwaadaardige geest.”
We keken allemaal naar elkaar en ik zag dat zowel Christa als Gino wat bleek werden om de neus. “Een van zijn voornaamste kenmerken, van Baël bedoel ik dan, is onzichtbaarheid. De mensen die hem dienden kon hij onzichtbaar maken. Op die manier konden ze hun verfoeilijke daden uitoefenen zonder dat ze gesnapt werden. Misschien is de kelder op die manier ook onzichtbaar gemaakt?” Frank mocht dan misschien soms een grote mond hebben, hij gaf de beste spreekbeurten. Het zou heel aannemelijk kunnen zijn dat Pistoni zijn ziel verkocht had aan deze Baël en op zijn beurt speciale krachten had gekregen. “Ik heb een idee,” fluisterde Christa, die geen slapende duivels wou wakker maken. “Waarom gaan we met die sleutels niet over de wanden en muren in dit huis. Misschien maakt dit een bepaald mechanisme los of verbreekt het de onzichtbaarheidsspreuk.”
Ik voelde instinctmatig dat zij misschien wel de oplossing had gevonden. Noch ik noch mijn vrienden waren happig om dit avontuur aan te gaan. Toch zou het moeten, we voelden letterlijk het in het kloppen van ons bloed in onze vingers. We zouden Josy moeten helpen, we waren nu deel van het mysterie. Het maakte ons echter kwetsbaar. De enige oplossing was dit tot een goed einde te brengen. Anders zou het gevaar altijd achter de hoek op de loer kunnen liggen.

©Rudi J.P. Lejaeghere
11/07/21

PS: Ik heb de witregels tussen de alinea's weggelaten na een opmerking dat dit op deze manier beter zou lezen. Wat denken jullie hiervan, laat het mij zeker weten in de commentaren?

8
Geschreven door Rudi Lejaeghere
Gepubliceerd op: 26 juli 2021
8
89
17

Comments

  • 16 aug
  • 1
Alleen als je een sprongetje in de tijd zou maken of een spromgetje naar een andere locatie zou ik een witregel gebruiken
1
  • 17 aug
  • 0
Bedankt voor de tip Dana en de interesse.
  • 17 aug
0
  • 5 aug
  • 0
Ik zou heel graag willen zo goed als jij kunnen schrijven, Rudi!
  • 5 aug
0
  • 27 juli
  • 1
Blijven zoeken dus.
1
  • 27 juli
  • 0
Yep, bedankt voor het bezoekje, Mrs Wood.
  • 27 juli
0
  • 27 juli
  • 1
De witregels zorgen voor wat meer rust...
1
  • 27 juli
  • 0
Ik heb de volgende weer met witregels gezet. Vind het ook, maar moest het ook eens van een ander horen. Bedankt voor je mening en reactie, Hans.
  • 27 juli
0
  • 27 juli
  • 1
goed
1
  • 27 juli
  • 0
Bedankt voor het bezoek, Wesley.
  • 27 juli
0
Laad meer

Recente en relevant artikelen