Ik zat in die trage tram op weg naar de grote stad.
Over me zat een dame, ik denk welstellende dame.
Zie nu eens, … mijnheer, maar die reclame, kan dat.
Ik kijk in de richting die ze toont en zie die reclame.
Inderdaad een mooie blonde jonge vrouw, die lacht.
Ik ben blij dat ik hier lief attent wordt op gewezen.
Het blonde fotomodel hanteert een boormachine.
Ze maakt reclame voor Stihl, stoer merk, bewezen.
Mijn overbuur mept me uit concentratie, een lawine.
Dat is toch niet woke, zegt ze, duidelijk onderwezen.
Haar kleinkinderen hebben haar eigentijds gemaakt.
Meneer, zegt ze, ze is heel beleefd, toen ik jong was,
mocht ik zelfs niet aan zijn boor komen van die Arjan.
Dat was mijn man Arjan, hij zat goed in de slappe was.
Het is genoeg, spijtig dat ik er niet meer tegen kan
Nog liever ging ik een stukje stappen, ik sprong op alras
Ze zwaaide nog even heel vriendelijk, een leuk gesprek,
was het dat wel? ik zocht snel woke op, ben mee, gek
© Joris 01 2022
Liefde achter het masker, hoofdstuk 6: Vermoeden van de verhulde ruiter
Een niet zo onschuldig liefdes verhaal om bij weg te dromen.