Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Toxic people en machtsstrijden

De simpelste omschrijving van een toxic persoon vind ik deze wel: someone who brings you down more than up. Dus iemand bij wie je voelt dat je energie naar beneden wordt getrokken.

Geschreven door Simone Kremers
Geschreven op: 18 juni 2020
Gepubliceerd op: 6 mei 2021
2
57
1
Afbeelding door Ehimetalor Akhere Unuabona via Unsplash
We kennen allemaal wel iemand die je energie op lijkt te slurpen. En dat maakt het juist zo interessant. Want als iedereen wel iemand kent die toxic is, dan betekent dit dus dat het label niet zorgt voor eenheid maar voor verdeeldheid. Want wat jij toxic vindt, is voor de ander misschien helemaal niet toxic. En als je iedereen die je toxic vindt uit je leven bant, dan blijf je zitten met een groepje mensen die allemaal hetzelfde denkt en handelt en stopt de persoonlijke groei. En als je je dan weer gaat ergeren aan iemand uit het groepje en die ook het label toxic geeft, dan wordt je kringetje steeds kleiner.

In mijn optie zorgt de term toxic people dus voor verdeeldheid als je niet bij jezelf na gaat wat er precies toxic is aan de ander en wat jezelf hebt te leren om hiermee om te gaan.

Dit inzicht kwam overigens voort uit een app conversatie met een vrouw van midden twintig. En ik ben helemaal geen voorstander van conversaties per app omdat ik de non-verbale communicatie dermate mis, dat ik er onrustig van wordt. Maar goed, het bracht me wel tot een inzicht en daar ben ik haar dankbaar voor. Het bracht me tot zelfreflectie.

De vrouw had te maken met een toxic schoonmoeder en had problemen met haar vriend die ze ook vaak toxic vond. Uit de conversatie kon ik opmaken dat ze zich slachtoffer voelde omdat mensen over haar grenzen leken te gaan. Ze schreef dat ze 3 jaar geleden het contact zelfs had verbroken omdat ze het niet meer aan kon dat iemand zo over haar grenzen ging. Maar daar voelde ze zich ook niet goed bij omdat het toch de moeder van haar vriend was.

Het leerproces stopte dus op het moment dat de toxic persoon uit haar leven was verdwenen maar tegelijkertijd voelde dat ook niet goed. En ze was dus zonder leermateriaal want dat was de moeder van haar vriend, uitstekend lesmateriaal.
Ik ken mensen die je glashard de waarheid zeggen (hun waarheid) en vervolgens je de tijd niet geven om te reageren. Zij lopen weg nadat ze gezegd hebben wat ze hadden te zeggen en je merkt gewoon dat het hun probleem niet meer is. Ze zijn er klaar mee, ze hebben gezegd wat ze te zeggen hadden en daarmee is de kous af.
Nu voor gevoelige mensen zit dat heel anders in elkaar. Die laten de harde zin eerst binnenkomen, stellen zichzelf de vraag of de ander niet gelijk heeft, denken er nog eens over na en ‘s avonds in bed kunnen ze het gemaal in hun hoofd over die ene zin niet meer in hun hoofd stoppen. De stempel toxic persoon kan al snel worden geplakt op de glasharde want hun energie wordt nu weggezogen en ze zijn slachtoffer geworden van de ander.

Voor diegene die zeggen wat ze te zeggen hebben zit het anders. Zij merken op een gegeven moment wel dat de maler met iets rondloopt, ze hebben geen idee waar het om gaat en merken wel dat er sprake is van een bepaalde afstand. Om dat op te lossen, wordt dan aan de gevoelige op een heel directe manier gevraagd wat er aan de hand is. En vaak is de communicatie dan wederom in de ogen van de gevoelige hard en te rechtlijnig. Want die harde begrijpt totaal niet wat er aan de hand is, wat er verkeerd is gegaan en hoe het kan dat je nog rondloopt met een uitspraak wat niet zoveel voorstelde in de ogen van de harde. En de vraag waarom je dan niets hebt gezegd komt stellig.

De harde vindt de maler maar een energie slurpend wezen en zo zijn de twee verder van elkaar verwijderd dan ooit.

Herkenbaar?
James Redfield heeft in zijn boeken dit helemaal uitgelegd en in het werkboek geeft hij de kans inzichten te verwerven over dit fenomeen wat hij machtsstrijd noemt.

In de film de Celestijnse belofte is dit visueel super mooi weergegeven.
En het komt hier op neer. Alles is energie. En zolang we ons zelf niet geheeld hebben van angst en verdriet, de lagere trillingen, zullen we proberen dit uit te werken via een ander. Of je nu een harde bent die een ander ‘klein’ maakt, of je jezelf al snel een slachtoffer voelt van een ander, het gaat om energie halen bij een ander. We willen allemaal een hogere energie.

Zolang je je eigen angsten en pijn niet onder ogen komt, zal je verwikkeld blijven raken in een machtsstrijd. Want waarom word je telkens slachtoffer of waarom moet je zo stellig je waarheid verkondigen? Zo geleerd? Van wie? Weet je 100% zeker dat wat je hebt geleerd het allerbeste voor je is?

Het antwoord gaat nee zijn. Want het allerbeste voor jou is natuurlijk dat je energie niet op gaat aan een ander. Of het nu gaat om het overdenken van gebeurtenissen of dat je merkt dat mensenafstand van je houden en je bron van energie derving uitgeput raakt.

Het verbaasd mij dat deze eeuwen oude machtsstrijden vandaag de dag nog steeds plaatsvinden. De mensheid is al miljoenen jaren oud. Hoe kan het dat we ons laten leiden door deze energieën en dat we dit nog niet massaal begrijpen.

Het zou natuurlijk helpen als hier op school een basis voor wordt gelegd. Pesten zou niet meer voorkomen, rassen onderscheid zou er niet zijn, homo haat bestaat dan niet en de verschillen tussen man en vrouw zouden gerespecteerd worden.
Waarom? Omdat het hele energie verhaal nog veel verder gaat. Want hoe vaak is het zo dat je je energie haalt uit de gedachte dat je beter bent dan de ander? Dat je energie komt uit een vergelijking? Het gaat om projecties van onze innerlijke wereld op de externe wereld.

Als je je eigen frustratie niet ontleed, dan hoopt die energie zich op in je en zul je hier van af willen. Je gaat een zondebok zoeken. Wat vaak vooraf gaat aan een oordeel. En je projectie volgt.

Om hiervan af te raken heb je tijd nodig en rust. En de wil om aan zelfreflectie te doen.

Zelfreflectie is vaak pijnlijk, verwarrend, verdrietig en angstig. En je moet een dappere dodo zijn om er aan te beginnen. Het is wel een strijd die je makkelijk kunt voeren. Jij bent namelijk altijd beschikbaar en bereikbaar hiervoor.
Je weet alleen nog niet wat de beloning gaat zijn en hoe groot die beloning is. Dat kan ik je nu wel vertellen, dat die beloning mega groot is, maar dan moet je je mij op mijn woord vertrouwen. Zal je niet doen want je kent me niet. Dus de enige optie is om het te proberen. Om een experiment met jezelf uit te voeren.
Ik zei het toch, daar moet je een dappere dodo voor zijn. Maar wat heb je te verliezen. Iets zal er in je knagen waarvan je weet dat het je niet meer dient en dat het gaat om energie.

Damn, wat zou de wereld er mooi uit zien als we dit massaal gaan toepassen. Dat het dood normaal is als je 1 uur per dag besteed aan je zelf reflectie. Net zo als je tijd besteedt aan eten, slapen, werken of studeren.

Je hoeft jezelf maar 1 vraag te stellen: wat heb ik te leren.

2
Geschreven door Simone Kremers
Geschreven op: 18 juni 2020
Gepubliceerd op: 6 mei 2021
2
57
1

Comments

  • 2 juni
  • 0
Goed geschreven en voor iedereen een uitdaging om eens in eigen ziel te kijken.
  • 2 juni
0

Recente en relevant artikelen