Dit lieffie is de terrorist in mijn verhaal

Vakantie is voor mij 2 tot 3 weken op zo een 4 tot 6 hondjes passen. Dit doe ik het huis van mijn broer en zijn gezin. Een huis vol luxe en gevulde koel- en vrieskasten gelegen in het noorden van het land. Een gemeente waar weinig te beleven valt dus ik vermaak mij met de hondjes. In dit geval waren het drie Franse buldogjes en 3 chihuahua’s.  Twee beestjes waren logeetjes.
Nadat zich hier een terroristische cel had geopenbaard heb ik het tot oorlogsgebied verklaard. Het doel is een kleine kamikazepiloot met een gering aantal vlieguren. Neutraal gebied is onmogelijk dus de landsgrenzen zijn gesloten. Uit meelijden met de kamikazepiloot zit zij samen met haar maatje in een vluchtelingenkamp. Van tijd tot tijd mogen zij luchten wat dan weer resulteert in een ge-ijsbeer van de terrorist aan deze kant van de grens. Ook hier zijn meelopers die hard schreeuwen bij het zien van de vermeende vijand. Zij slaan nog net niet met potten en pannen. Hard optreden van mijn kant helpt niet. Niets zo eigenwijs als een terrorist overtuigd van zijn gelijk.

Wederwaardigheden op vakantie.

Vakantie perikelen

Humor

Een geintje moet kunnen. Ik kan er ook best wel tegen. Ik ben niet wars van enige zelfspot en erken mijn tekortkomingen. Iemand in de maling nemen is een aangename bezigheid ook al ben ik zelf het slachtoffer. Even een weetje tussendoor wij beschikken over 100 miljard hersencellen , let wel ik zeg 'beschikken over' niet 'gebruiken'. Waar ik dus absoluut niet tegen kan is om in de maling genomen te worden door een schepsel met slechts 100.000 hersencellen. Dit niet slechts één keer maar vele malen en nu al ruim 2 weken. Zodra ik een moordwapen ter hand neem zie ik mijn beoogde slachtoffer niet. Aantrekkelijk blauw licht wordt door hem niet gezien. De geur van azijn, citroen of kruidnagelen wordt gewaardeerd in plaats van vermeden. Zijn geslaagde pogingen tot kietelen drijven mij tot waanzin. Slechts 100.000 hersencellen benodigd om mij tot moord aan te zetten.

Zij drijven mij tot wanhoop!

Vlieg

Zomaar een gebeurtenis tijdens mijn werk.

Soms zou ik willen dat wij als horecapersoneel de gasten een review  konden geven. Een vrouw met kleindochter van een jaar of 9 staat voor mijn counter. Mag ik een kindermenu? Natuurlijk. Zitten er frietjes bij? Nee maar die kunt u er bijbestellen. Oke een kindermenu met friet. Ik moet die vrouw een bonnetje en een pieper meegeven maar ze loopt al weg. Ze stuurt kleindochter terug voor de pieper. Netjes uitgelegd wat de bedoeling is, hopend dat het meisje mij begrijpt. Hamburgertje op de plaat, bordje gepakt, broodje gesmeerd, glaasje gezonde groenten erbij. Hamburgertje omgedraaid op de plaat. Komt oma weer aan. Ik denk nog; zo snel is die hamburger nu ook weer niet gereed. Maar nee, ze wilde een biefstuk met friet. 4 minuten ene kant 4 minuten andere kant en het hamburgertje ligt al gaar op de plaat. Ik zeg O onderwijl bedenkend hoe ik dit tegelijk ga serveren. Lang hoefde ik hier niet over na te denken. Er was ook nog een opa mee blijkbaar, hij stond zo een 5 meter verderop en schalde als het zo moet dan hoeft het niet meer. Mijn O was in het verkeerde keelgat geschoten. De al volgeladen dienbladen werden hier en daar neergekwakt. Men vertrok. Om mijn hamburgertje wat op te vrolijken (zo wil je niet in de steek gelaten worden toch) heb ik haar op een broodje gevleid en laten verorberen door een collega van mij.

Gezellig uit eten

Zomaar een uitlaatbeurt met mijn oppashondjes.

Ik heb de touwtjes strak in handen, althans dat maak ik mijzelf wijs. Eigenlijk slechts drie keer per dag een halfuurtje. En dan nog laat ik de touwen weleens vieren. Ik loop dus op een pad achter een heg. Aan de andere kant van de heg is een straat. Lekker rustig, zie ik iemand aan het eind aankomen draai ik gauw om. De hondjes kunnen nogal fel reageren. Vandaag kwam ik erachter dat er ook mensen zijn die aan de andere kant op de straat lopen. (zo dom als touw). De drie rakkers hadden het eerder door dan ik en vlogen door de heg. De mevrouw met hond blijft staan; oh leuk andere hondjes! Ik ga niet op het vinkentouw zitten en vraag vriendelijk of zij door wil lopen. Waarna ik in de regen op mijn buik de touwen van de heggenstruiken kan ontwarren. tegelijkertijd probeer ik de 3 touweindjes, Pukkie, Pippie en Ziva op hun plaats te houden. Na enig gedraai  mijnerzijds is het mij gelukt de Gordiaanse knoop te ontwarren en konden we de zo leuk begonnen wandeling voortzetten. Ik was er dus aardig mee in touw.

Touw

Mijn oppashondje van wie de baasjes op vakantie zijn.

Brief aan mijn baasje.
Je vraagt hoe het met mij gaat. Wel goed geloof ik. Wilma laat mij vaak alleen, dan gaat ze in zwarte kleren de deur uit en komt dan moe thuis. Daar heb ik geen last van, ik kan dan in de kamer rond rennen op de bank gaan liggen, drinken eten en slapen. Ik vind dat wel prima. Ze heeft voor mij een koud kussentje gekocht en dat kan ik ook wel waarderen. Vaak ga ik daar even op liggen. Doordat ik niet wilde eten en heel zielig keek krijg ik nu lekker zacht voer. Tante Netty die ken jij wel van de kleiclub heeft daar ook aan meegeholpen. Zij heeft grote bakjes van Pedigree meegegeven. Je begrijpt dat ik best in mijn nopjes ben. Per ongeluk ben ik ook al weggelopen. Ik sprong tegen de poort en toen ging hij open. Heb ik maar even een wandelingetje gemaakt. Iedereen hier in de buurt vind mij lief, mooi en aardig. Dus weet iedereen waar ik logeer en toen de buurvrouw vroeg of ik met haar meeliep ben ik zo weer naar Wilma gelopen. Sindsdien kan ik de poort niet meer openspringen. Ik heb ook al geprobeerd de muur omver te springen maar dat lukt ook niet. Al mijn speeltjes gooi ik lekker overal neer en als je ze wilt pakken ga ik heel hard grommen. Ik lijk dan net een grote gevaarlijke kettinghond. Wilma is niet eens bang van mij. Dat is wel jammer. Gisteren werd ik buiten op tafel neergezet. Ik vond dat een beetje raar. Ze ging mij borstelen dat vond ik dan wel weer fijn. Af en toe komt hier een jongeman binnen om te eten, drinken en tv te kijken. Hij gaat dan ook een stukje met mij lopen dus ik vind hem wel aardig. Hebben jullie het ook naar je zin en hebben jullie mooi weer? Dan zie ik jullie over zo een 30 bakjes voer wel weer.
Poot kwispel
Chico

Chico schrijft aan zijn baasje

De beelden vanuit Kabul doen mij pijn.

Mijn hart huilt!

Poëzie

Soms wil je omdat je van iemand houdt
alleen het beste maar ervaren.
Soms kun je omdat je iemand vertrouwt
alleen maar liefde vergaren.
Als dan de negativiteit gaat overheersen
is loslaten een heel genereus gebaar.
Want als je jezelf niet meer kunt beheersen
komt je eigenwaarde in gevaar.

Wilma van Maurik

POPULAIRSTE ARTIKELEN

Laatste artikelen