Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Valse bezorgheid (deel 4)

Een ander deel van het verhaal van Malinka en Dennis. Als je ze nog niet kent, nodig ik je uit de vorige delen te lezen :-)

Geschreven door Kasia Poltorak
Gepubliceerd op: 23 juni 2021
6
45
13
Valse bezorgheid
Valse bezorgheid
Afbeelding door Sammy Williams via Unsplash
NU

Het is de eerste paar maanden sinds ik mijn baan heb opgegeven om voor het huis te zorgen en onze zoon op te voeden, en ik heb er genoeg van. Mijn enige taak is schoonmaken, koken, de was doen en natuurlijk voor Jack zorgen. Mijn telefoon is bijna helemaal stil. Dit maakt het voor mij nog moeilijker om contact op te nemen met mijn broer en zus. Elke keer als ik online kom, belt Dennis en vraagt met wie ik aan het praten was. Het lijkt erop dat hij niet zo hard werkt als hij zegt dat hij doet. Ik heb het gevoel dat hij me de hele dag in zijn macht heeft. Immers, als het anders was zou hij niet direct bellen nadat ik een bericht heb gelezen en er snel op antwoordt. Het ergste is dat als hij een slechte dag heeft, hij me ervan beschuldigt Jack te verwaarlozen door naar iemand te schrijven. Ondertussen weet ik dat mijn hele leven om hem draait, en een paar berichtjes een paar dagen na elkaar kunnen hem geen kwaad doen. Ik ben tenslotte niet van 's morgens tot 's avonds online. Daarom moet ik heel voorzichtig zijn - ik antwoord vaak op berichten door ze in de meldingen te lezen. Zodat ik de app niet open en de tijd dat ik online was niet wordt geregistreerd. Dan weet Dennis niet dat ik met Martijn praat, en heb ik gemoedsrust. Telkens als ik met iemand appte, voordat Dennis thuiskomt, ga ik naar de app, schrijf een of ander bericht aan hem, en verwijder dan onmiddellijk het 'bewijs van het misdrijf' en sluit de app. Ik weet niet of hij mijn telefoon controleert. Ik vermoed van wel. Dat is waarom ik ervoor zorg dat hij niets vindt. Ondanks het feit dat ik toch niets verkeerd doe!
Ik ga elke dag met Jack wandelen. Op Dennis' aangewezen tijden, tussen 12:00u en 2:00u. Ik weet niet waarom precies die uren gepast worden geacht en ik vraag er ook niet naar. Vragen heeft geen zin, want dan wordt hij boos en schreeuwt dat hij me nooit zal antwoorden en dat we zelfs over onbenullige dingen ruzie moeten maken omwille van mij. Vanwege mij? Dus ik kan niet te veel vragen stellen, en moet gehoorzamen. Dat is wat hij van mij verwacht.
Ik zorg ervoor dat ik een kwartier voor het einde van zijn uitlooptijd thuis ben, want hij belt me precies om 2:00u om te horen of ik thuis ben. Op een vaste lijn, nooit op een mobiele telefoon.
Een keer kwam ik zelfs om 2:00u terug en had geen tijd om Jack uit te kleden. Ik was met Dennis aan het praten en gaf hem een gedetailleerd verslag van de wandeling, toen de kleine wakker werd en begon te huilen. Ik denk dat hij het te warm had gekregen in zijn jas.
- Waarom huilt hij? - Vroeg hij boos.
- Ik had geen tijd om hem uit te kleden voordat je belde en ik denk dat hij het te warm kreeg van in zijn jas in het huis te zitten. Dat is waarom hij begon te huilen – zei ik kalm. Ik zag er geen kwaad in om het huis binnen te gaan en onmiddellijk de rinkelende telefoon op te nemen in plaats van hem te negeren en eerst voor Jack te zorgen. Ik mocht de telefoon niet laten gaan, dat wist ik al.
- Dus dit is hoe je voor mijn kind zorgt! In plaats van na te denken om hem uit te kleden, ben je met heel andere dingen bezig. Ik weet zeker dat je al een paar minuten thuis bent, maar voordat ik belde was je met alles bezig behalve de baby. - Hij was aan het schreeuwen. - De vraag was wat er zo belangrijk was? Belangrijker dan Jack?
- We kwamen het huis binnen op het moment dat de telefoon ging. Daarom had ik geen tijd om hem uit te kleden. Je vindt het niet leuk als ik je telefoontjes niet beantwoord. - Ik legde het uit met een trillende stem. Ik wist wat me vanavond te wachten stond...
- Denk je dat ik tijd voor je heb en je bel zodat je mijn telefoontjes niet beantwoordt? - Hij schreeuwde nog harder. - Ik zit hier niet voor mijn plezier, als je dat misschien denkt. Ik verdien mijn geld met hard werken, zodat jullie een gemakkelijk en fatsoenlijk leven kunnen hebben. Ik word niet betaald om je elke minuut te bellen. Zorg nu meteen voor Jack! –Schreeuwde hij en onderbrak het gesprek.
In de avond van dezelfde dag sloeg hij mij voor de eerste keer wegens verwaarlozing van ons kind en dreigde dat hij, als dergelijke toestanden zouden voortduren, mijn zoon van mij zou wegnemen en ik hem nooit meer zou zien.
Sindsdien komen we op de afgesproken tijd thuis en als de telefoon gaat, ligt Jack te slapen of rustig melk te drinken.
Ik kan Jack niet verliezen. Ik weet dat Dennis in staat is om hem van me af te pakken. Ik probeer niet eens enige twijfel te hebben of zijn woorden serieus waren of niet. Mijn zoon betekent alles voor me.
Ik kan dit allemaal niet geloven. Hoe kon ik zo stom zijn om er eerst mee in te stemmen bij hem in te trekken, dan snel trouwen, zwanger worden, en meteen daarna mijn baan op te zeggen. Ik deed alles wat hij van me verwachtte. Ik heb toegegeven aan zijn wil, en het is nog steeds niet zoals het zou moeten zijn. Ik heb mijn leven verwoest op mijn eigen verzoek. Ik zit opgesloten in mijn huis terwijl Dennis alleen maar met zichzelf bezig is.
Ik mag ook niet met mijn buren praten. Ik weet niet om welke reden, maar het is mij uitdrukkelijk verboden door Dennis, en ook in deze kwestie ben ik gehoorzaam.
Op een dag, een paar weken geleden, of misschien een paar dagen geleden, ik weet het niet, want alle dagen lijken op elkaar en lopen in elkaar over, was ik aan het wandelen met Jack toen ik werd aangeklampt door een van de buren. Ze stelde zich voor als de vrouw van die chirurg wiens rechtszaak Dennis ooit had behandeld en vroeg of ik een keer koffie wilde drinken. Ik weet niet waarom ik zo dom was om te zeggen dat ik haar graag eens zou ontmoeten. Misschien was het omdat ik, blij dat ik eindelijk met iemand anders dan Dennis en af en toe mijn broer kon praten, nog niet helemaal had nagedacht over de gevolgen. Als ik mijn geest helder had gehouden, in plaats van blij te zijn als een kind dat net een droomspeeltje heeft gekregen, zou ik snel tot de conclusie zijn gekomen dat de ontmoeting tussen ons nooit zou plaatsvinden omdat Dennis er niet mee zou instemmen.
In ieder geval stemde ik toe, en de dwaze buurvrouw, die waarschijnlijk even blij was als ik met haar nieuwe kennismaking, herhaalde ons gesprek de volgende dag toen zij hem op straat tegenkwam. Mijn handen trillen alleen al bij de herinnering aan de uitbrander die hij me toen gaf.
- Waarom wilde je haar ontmoeten, huh? Heb je niet genoeg te doen? Vertel maar!? - Hij schreeuwde en gooide de meegebrachte boodschappen naar me.
- Ze vroeg alleen of ik een keer koffie wilde drinken. Ik heb ja gezegd omdat ik hier niemand ken. - Ik legde het uit en pakte een pakje pasta. - Ik had toch niets verkeerd gedaan. Dennis, kalmeer. - Zei ik in paniek.
- Of misschien wilde je klagen over hoe slecht ik je behandel, huh? Probeer het en je zult er spijt van krijgen. - Ik begreep de waarschuwing duidelijk. - Weet je wat er gebeurt als je onzin uitkraamt over ons leven? - Hij vroeg het, maar eigenlijk hoefde dat helemaal niet. Ik wist heel goed wat de gevolgen zouden zijn.
- Ik weet het. – Gaf ik toe.
- Heel goed. En vergeet het nooit, want ik vergeef je het niet. Of je bent met mij, of je zult Jack nooit meer zien. De keuze is aan jou. - Zei hij en verdween met een luide klap van de deur naar zijn kantoor.
Zo ziet mijn leven er nu uit. Van een onafhankelijke jonge vrouw, ben ik een vrijwillige gevangene geworden in een kooi gebouwd door mijn man. Ik ben onderdanig, zachtmoedig en afgesloten geworden. Ik zeg nooit nee, wat Dennis ook van me eist. Het maakt niet uit wat mijn mening is over een bepaald onderwerp. Ik lees niet eens meer zo vaak boeken als vroeger. Om te gaan zitten lezen moet ik mijn man om toestemming vragen. Als ik op een bepaalde dag gehoorzaam ben geweest en hij volkomen tevreden over mij is, mag ik 's avonds een paar bladzijden lezen van een roman van zijn keuze (ik mag bijvoorbeeld geen detectiveverhalen meer lezen omdat die volgens Dennis mijn psyche vernietigen). Als ik ergens een fout maak, belandt het volgende boek voor straf in de prullenbak.
Ik moet dus heel voorzichtig zijn hoe ik me gedraag, wat ik doe en geen domme fouten maken, want dan zullen op een dag al mijn boeken verdwijnen. Dat zou ik niet willen, want zij zijn mijn enige ontsnapping uit de wereld die Dennis voor me heeft gecreëerd.
Ik ben bang om iemand te vertellen wat er aan de hand is. Ik ben bang om mijn zoon te verliezen. Ook al denk ik dat mijn familie al weet hoe mijn leven is. Maar de prijs voor het vragen om hulp is te hoog. Ik kan het niet riskeren, nog niet.

Ik begin gek te worden.
6
Geschreven door Kasia Poltorak
Gepubliceerd op: 23 juni 2021
6
45
13

Comments

  • 24 juni
  • 0
Dat is ook een gekmakende situatie!
  • 24 juni
0
  • 23 juni
  • 0
Weer een pracht stuk
0
  • 24 juni
  • 0
Hartelijk dank, Sophia!
  • 24 juni
0
  • 23 juni
  • 0
Prachtig geschreven. Heel intense schrijfstijl waar je altijd verder wilt lezen. Heel mooi, Kasia.
0
  • 24 juni
  • 0
Hartelijk dank voor jouw reactie, Rudi! Ontzettend blij mee :)
  • 24 juni
0
  • 23 juni
  • 0
Ik ga nog terug voor de andere delen, maar ik geloof dat ik dit moet lezen als ik mentaal wat sterker ben, want dit raakt me!
0
  • 24 juni
  • 0
Hartelijk dank voor jouw reactie, Chantal en heel veel leesplezier :)
  • 24 juni
0
  • 23 juni
  • 0
Wow wat goed geschreven! Ik kijk uit naar het 5e deel. Keep up the good work!
0
  • 24 juni
  • 0
Thank you, thank you, thank you, Suze!
  • 24 juni
0
Laad meer

Recente en relevant artikelen