Het is de wind die ik vang
Onder mijn wijde armen,
Mij laat zweven
Op wat ik mijn vrijheid noem,
Ik ben de witte arend in de lucht,
Hoe vrij ik kan zijn,
Langs de flanken zeilen
Van de blanke velden op de berg,
Ik schreeuw in langgerekte woeste kreten
Mijn woorden als hoge echo’s rond,
Ik zie ze landen op de kruinen,
Langs de takken glijden
Op de zachte grond,
In de vlucht van een witte pijl
Val ik ongeremd en stil
Naar de aarde
Mijn broeder, lieve zuster,
Ik moet leven, vergeef me
Als onverwacht het oog van mijn honger,
Straks op je valt.
© Rudi J.P. Lejaeghere
Comments
- 11 sep
0- 9 sep
0- 8 sep
- Hide replies (1)
1- 9 sep
0- 8 sep
- Hide replies (1)
1- 9 sep
0- 8 sep
- Hide replies (1)
1- 9 sep
0