Misschien ben ik oud aan het worden, of misschien ben ik gewoon een hormonale zeur, maar: moet het nou echt zo?
Wat bedoel je Chris?
Nou, dat ge-fotografeer en ge-film de hele dag……
Begrijp me niet verkeerd, ik ben een enthousiast hobbyfotograaf, en je zult me dan ook regelmatig met een camera in mijn handen treffen, of, wanneer deze toevallig even niet voorhanden is, mijn mobiel, maar er zijn toch echt momenten dat het in de verste verte niet in me op komt te filmen of te fotograferen.
Ligt het aan mij?
Wanneer er een ongeval gebeurd is: ik kijk of ik kan helpen, en zo niet, dan vertrek ik, of ik wacht op gepaste afstand wanneer ik niet weg kan, zoals eerder deze week toen de weg geblokkeerd werd door een ambulance en politiewagen.
Ik heb op afstand gekeken wat er aan de hand was (het incident was een stukje verderop), en vervolgens mijn passagiers ingelicht: beste mensen dit gaat even duren, als u wilt kunt u uitstappen. Dat deden velen, ze waren bijna op de plaats van bestemming.
Vervolgens lichtte ik automobilisten in: neemt u vooral een andere weg, en hielp ze met achteruit rijden, zodat ze hun weg konden vervolgen.
Op de plaats van het incident stonden velen het gebeurde te filmen…
Vandaag was ik aan het werk (ik ben buschauffeur) en een passagier versperde mij de (smalle) weg.
Hij was veel te laat, en wilde nog met mij mee, op een gevaarlijk punt.
De wet schrijft mij voor dat ik niet buiten en halte mag stoppen om mensen in en uit te laten, maar ik ben ook een mens, en de beroerdste niet, tenzij je op een gevaarlijk punt staat, of gekke dingen uithaalt om met mij mee te mogen (dan moet je maar op tijd zijn: is er geen probleem).
Deze passagier (een jonge gozer) kreeg een “nee”, gaat niet lukken, waarop hij zeer teleurgesteld reageerde, en met mijn bus mee begon te rennen.
Voor mij drie jonge jongens op hun fiets, direct alle drie de mobieltjes in de aanslag, direct filmen.
Begeleid door de nodige hand en vingergebaren werd er breed over de weg geslingerd (fietsen en achterom filmen is lastig), waarbij het tegemoetkomende verkeer genegeerd werd.
Mijn wannabe-passagier rende nog altijd naast mijn bus.
Ik vroeg me serieus af wat het nut ervan is iemand te filmen die gewoon haar werk doet, en jezelf en andere hiermee in gevaar te brengen.
Voor mijn geestesoog zag ik de facebook berichten al verschijnen: buschauffeur weigert passagier…
De passagier bleek over een goede conditie te beschikken, en geholpen door de fietsers was hij eerder bij de volgende halte dan ik met mijn bus, waar hij instapte, en mij bedankte.
De rest van mijn dienst heb ik mij afgevraagd: is dit het nieuwe normaal?
Wanneer ik mijn zin niet krijg, ga ik filmen of fotograferen (heel normaal volgens veel van mijn passagiers)?
Wanneer er een ongeluk, of erger (ik denk aan Peter R de Vries), gebeurt, ga ik filmen of fotograferen?
En wat wil je ermee bereiken?
Voor de jongens op de fiets: wanneer jullie mij niet hadden gefilmd was ik mogelijk op een iets later (veilig) punt gestopt voor de passagier, dat mag niet, maar zolang niemand het ziet, en het veilig is, ach….
Maar ja: als het op film staat is de kans op die dikke boete voor mij (die ik zelf moet betalen) een stuk groter! Ik denk dan wel drie keer na voordat ik iets doe wat misschien niet helemaal is toegestaan!
Dus: wat wil je nou bereiken?
Voor de duidelijkheid: natuurlijk fotografeer of film je wanneer je beelden kunt maken die de politie helpen, geen enkel probleem! Mijn vrij schrijven gaat over heel andere momenten.
Comments
- 29 dec
0- 29 sep
0- 7 sep
0- 26 aug
- Hide replies (1)
1- 27 aug
0- 26 aug
- Hide replies (1)
1- 27 aug
0