Hallo, Vreemdeling!
Jouw weerbarstige gedachten braken vannacht van de onzichtbare leiband waaraan je ze had vastgehouden. Ze kwamen naar me toe en vertelden me wat je voor de wereld verborgen hield en wat je niet rustig liet slapen.
Jouw gedachten meldden dat je elke morgen een masker opzet dat je pijn begint te doen. Overdag, glimlachend, vol energie en sterk, wanneer het licht plaats maakt voor duisternis, lig je urenlang met je ogen wijd open, niet in staat om je bonzende hart, je rusteloze ziel tot rust te brengen.
Je verlangens vertelden me fluisterend over jou.
Ongelooflijk hoeveel een man kan lijden als hij zich verbergt, diep in zichzelf, in eenzaamheid. Zou het niet beter zijn, zou het niet makkelijker zijn om hardop te zeggen wat pijn doet, wat zorgen baart? Om de dromen die jarenlang verborgen zijn gebleven, eens aan de wereld uit te schreeuwen en met een volle borst van opluchting adem te halen?
Waarom doen „alsof”, samen met duizenden andere mensen op aarde de meest populaire leugen uitspreken: "Het is goed." Wat heeft het voor zin om de rol te spelen van een onbreekbare, berustende vrouw? Waar ga je heen op het pad dat je jaren geleden nam? Een hobbelige, in mist gehulde? Is het niet eenvoudiger om even te stoppen, je trots in een broekzak te stoppen en toe te geven aan de eenzaamheid die je van binnenuit opvreet? Om het feit dat je alleen met het leven en tegenslagen niet meer kunt vechten en dat ook niet wilt?
Ik weet waar je het meest bang voor bent, waar je naar verlangt, waar je over fluistert als niemand het hoort. Je gedachten, die naast me zitten, hebben het me verteld, en ik kan niet geloven waarom je zo onnadenkend doet. Waarom die koppigheid in jou en het geloof dat je niemand zult ontmoeten die respect en waardering weet op te brengen? Denkt u echt dat mensen over één kam geschoren kunnen worden zonder enige basis?
Je zou in slaap willen vallen met je hoofd op zijn borst, luisterend naar zijn warme adem. Om je ziel te vullen met het gevoel, dat er iemand is, die waakt over je vredige slaap, je hand vasthoudt, wanneer je jezelf overgeeft aan de armen van Morpheus. U wilt ogen zien die u liefdevol aankijken en een vriendelijke glimlach, meteen nadat u wakker wordt. Je mist "Goedemorgen" en "Welterusten", een kus op je voorhoofd, wanneer je hoofd nog op het kussen ligt. Je mist de koffie in bed, de plannen voor de nieuwe dag.
Stervend in eenzaamheid ben je bang, en angst verlamt, beneemt je de adem. Er zal niemand aan je zijde zijn, die je koude, bevende hand vasthoudt en je zegt dat je niet bang hoeft te zijn, dat je elkaar tenslotte op een dag aan de andere kant zult ontmoeten en dat het weer als vanouds zal zijn.
Ik voelde je verdriet, het werd met me gedeeld en lang nadat je gedachten terugvlogen, kon ik niet slapen. Ik dacht aan het verdriet dat je vervult, aan je rusteloze ziel en de angst dat je het geluk niet meer zult vinden. Het is niet waar dat niemand ooit nog van je zal houden. Liefde komt naar ons toe wanneer we het het minst verwachten, we hoeven ons er alleen maar voor open te stellen en hoopvol vooruit te kijken. Het is makkelijk om klaar te zijn voor een nieuw gevoel, voor een andere man. Het is genoeg om in jezelf en je toekomstige geluk te willen en te geloven.
Uit mijn nachtelijke overpeinzingen heb ik conclusies getrokken die ik graag met jou wil delen. Ik verwacht dat je verbaasd zou zijn, vooral omdat wij elkaar helemaal niet kennen, en ik als vreemdeling weinig recht heb om advies te geven. Ik hoop echter dat u niet onnodig van streek zult raken en dat de conclusies die ik heb getrokken jou in de toekomst zullen helpen.
Het is heel gemakkelijk om een hobbelig levenspad te nemen dat gemarkeerd is met een wegwijzer: "De weg van de eenzamen." Om verkeerd te zijn in je keuze en te lijden, lopend met gebogen hoofd. Het is niet gemakkelijk om van dit pad af te komen, want de ketenen, onzichtbaar voor de ogen, houden een mens stevig vast en klemmen zich om zijn lijdende ziel. Het is een moeilijke weg en een gemakkelijke tegelijkertijd. Het is moeilijk omdat de warme zonnestralen het gezicht van de wandelaar niet verwarmen, de vogels niet zingen, en de bomen geen weelderige groene bladeren hebben die aangenaam ritselen in de wind. Het is moeilijk zo'n weg te bewandelen, maar men hoeft zich niet open te stellen voor een ander.
Het is genoeg om tegen zichzelf te zeggen:
"Niemand zal nog van mij houden, ik ben veroordeeld tot eenzaamheid. Dus zal ik alleen gaan, vol van spijt dat ik niemand heb die mijn wereld kan opvrolijken met zijn glimlach. Het is een eenvoudige oplossing, want om bij een ander te zijn en het leven met hem te delen, is iets meer nodig dan drie hete tranen te persen uit trieste ogen die koppig in de donkere verte staren."
Jij, vreemdeling, wenst niet verder te gaan op het pad van de eenzamen. Dat is waarom de schaduwen op de muren je 's nachts angstig maken. Daarom lijdt je aan slapeloze nachten. Je bent banger om een andere weg in te slaan dan voor de plaats waar je nu bent. Waarom? Wat is er eng aan jezelf openstellen voor een ander mens? Het enige wat je moet doen om weer te kunnen glimlachen en de overweldigende vreugde te voelen, is aan jezelf en aan de wereld toegeven dat je niet de sterkste vrouw onder de zon bent, dat je soms steun, hulp en een vriendelijk woord nodig hebt. Geef eindelijk toe dat jouw wereld zonder een man die van je houdt en je steunt, geen gelukkige wereld is. Laat hem voor je zorgen en je helpen in de moeilijkste zaken. Begrijp dat in een relatie met een andere man, je geen eindeloze gevechten kunt voeren voor je eigen ruimte. Ergens daarbuiten is een man die net zoveel liefde wil als jij.
Open je hart en geest en zie wat er gebeurt. Ik weet zeker dat een man met een mooie ziel en een open geest op je pad zal staan. Met sterke armen en lachende ogen. Een man die waakt over je vredige slaap, die hand in hand met je door het leven gaat. Hij zal een vriend worden, een vertrouweling van je grootste geheimen, een raadgever wanneer dat nodig is en een trooster in droevige dagen. Maar je moet hem over de onzichtbare grens laten gaan, die nog nooit iemand is overgestoken. Vertrouw, doe de poging. Aarzel niet langer, de tijd verstrijkt onherroepelijk! Het is jammer om het te verspillen aan verdriet en spijt. Als je wilt liefhebben, liefhebben. Als je een andere man nodig hebt om gelukkig te zijn, ga dan een andere weg en vind hem. Maar voor je begint te zoeken, kijk eens in de spiegel.
Wie is Alice aan de andere kant van de spiegel?
Wie je ook bent, je hoeft geen masker op te zetten. Je hoeft niet te doen alsof eenzaamheid goed is, dat een huis waar niemand op je wacht tenslotte niet alleen maar een stel betonnen muren is. Thuis is waar je vreugdevolle ziel elke dag leeft.
Sinaasappels die je samen koopt smaken beter.
Comments
- 2 juli
1- 30 juni
- Hide replies (1)
0- 1 juli
0- 30 juni
- Hide replies (1)
0- 1 juli
0