Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Ze bezoekt me op donkere dagen

Ik mis je, maar laat je los met de gedachte dat ik soms aan je mag denken. Omdat jij mij belooft heb aan mij te denken, waar je ook bent.

Geschreven door Aarnout Van Der Ploeg
Gepubliceerd op: 20 juli 2021
1
9
1
Afbeelding door Sandy Millar via Unsplash
Ik wil je niet nog eens verliezen
Maar de vreugde heb ik niet voor het kiezen
Want ik kan het niet vasthouden in handen
Waar je zo zachtjes in mag landen,
Als het moet

Zeg me doe ik het goed zo?
Met mijn gekneusde vuisten ontbloot
Gebald in gevechten om leven en dood
Kapot geslagen scherven zo vaak beschreven
Maar ik heb er nooit mijn leven voor durven geven

Kom terug als is het maar voor even
Om in niet in de armen van een ander te beven
Maar om samen als de meeuwen op de zee te zweven
En even te zitten op marmeren zuilen
Zodat jij iets anders mag kennen dan kuilen

Soms ik voel ik jou achter mij schuilen
Maar als ik me omdraai dan sta je er niet
En ik heb geen tranen meer te huilen
Ik heb zoveel verspeeld aan mijn verdriet
En toch ging ik stuk van geluk

Je hebt teveel van mijn gedachten gestolen
Voor je me het verdwalen hebt bevolen
Maar op dit veel te lange pad liggen geen scherven
Er staan geen stammen om jouw naam in te kerven
Ik vroeg je om te leven voor het sterven

Maar jij gaf geen antwoord meer

En elke dag gebeurt het weer
De zon slaat de sterren neer
En het licht krijgt haar zin
En ik weet niet wat jij daar van zou vinden
Want het was de nacht die wij beminden

De ochtend die wij zo bevochten
Voor het donker waar wij zo naar zochten
Om even in duisternis te verdwijnen
Als sterren te neer storten in zwarte ravijnen
Wie valt het verste zonder parachute van pijn

Wie rent als eerste een rondje om de woestijn
Opzoek naar die verlaten wereld zonder al die enge mensen
Samen hoef je nooit om het leven van een ander te wensen
En als iemand iets vroeg over ons zei je altijd "Ik ken ze"
En ik zou zo graag willen zeggen "Ik ben ze"

Maar zo mocht het niet zijn
Zo mocht het niet gaan nee
Jij moest met je traan mee
En ik moest van het leven nog weten
Jij was bang dat ik zou vergeten

Hoe het ooit was

Maar zo kwam ze niet van me af
Ik heb het veel gevonden maar nooit laf
Ze bezoekt me op donkere dagen
Om te praten over plekken waar we ooit lagen
Wij zijn nog niet klaar met elkaar
Maar,
Ons rest geen vragen




1
Geschreven door Aarnout Van Der Ploeg
Gepubliceerd op: 20 juli 2021
1
9
1

Comments

  • 20 juli
  • 0
Heel wat emotie verwerkt in dit gedicht. Mooi geschreven.
  • 20 juli
0

Recente en relevant artikelen