De echte liefhebbers van vis kennen deze groente. Zeekraal smaakt zoutig, naar de zee. Het wordt in de supermarkt aangeboden in het koelvak bij de vis. En natuurlijk bij iedere viswinkel, soms bij de groenteboer.
Waar groeit zeekraal?
Van oudsher groeit zeekraal op schorren bij zout water. Schorren zijn stukken land die bij vloed onder water lopen en bij eb droog komen te liggen. Als het land droog wordt heeft de zeekraal net genoeg tijd om te groeien. Eb en vloed samen wordt het getij genoemd. Onder invloed van de zwaartekracht van de zon en de maan ten opzichte van de aarde komt het water in beweging, waarbij de maan de grootste aantrekkingskracht heeft. Bij vloed trekt de maan het water naar zich toe en komt de zeekraal onder water te staan. Dan neemt het plantje water op om te groeien, maar omdat dit water zout is smaakt de groente zout. Waar dat vroeger vrij geplukt kon worden, wordt deze groente tegenwoordig geteeld of geplukt door mensen met een vergunning. Je mag in de vrije natuur geen wilde groenten of fruit meer plukken en er staan hoge boetes op. Dit is natuurlijk voor het behoud al het wild. Het seizoen voor de zeekraal die uit Nederland/Zeeland komt is juni tot en met augustus, daarna of tegelijkertijd wordt er ingevoerd uit Frankrijk en enkele andere landen.
Wat is de smaak van zeekraal?
De smaak is niet te vergelijken met bekende groenten, maar wel met andere zilte (zoute) groenten, zoals lamsoren en zeewier in de Japanse keuken. Verspreid over de wereld worden deze geplukt of geteeld voor consumptie. Ze hebben allemaal een zoute smaak. Zeekraal heeft echter een andere ‘bite’, rauw en gekookt, als je er in bijt is het knapperig. Zeekraal lijkt net een eetbaar vetplantje uit zee. Omdat er steeds meer interesse is in dit soort groenten wordt er ook geëxperimenteerd om andere groenten zilt te kweken, zoals de kool.
Zoveel zout, is dat gezond?
Nee, natuurlijk niet. Je moet zeekraal dan ook niet iedere dag eten. Bovendien is dit één van de duurdere groenten. Als visliefhebber is het wel lekker om bijvoorbeeld één keer per week kabeljauwfilet met zeekraal te eten. Het zout is overigens niet zo gezond, maar de natuurlijke jodium die in het zeezout zit is dat wel. Jodium is belangrijk voor de werking van onze hormonen. En zoals bij alle groenten zitten er vitaminen en mineralen in.
Bijzonder is dat in zoute groenten de vitamine B12 zit. Een vitamine die je doorgaans alleen in vlees en vis aantreft. Dit is een vitamine die we hard nodig hebben om gezond te leven. Mensen die ‘vegan’ eten, vegetarisch of veganistisch, moeten opletten dat ze juist deze vitamine binnenkrijgen via voeding met peulvruchten of door middel van het aanvullen met voedingssupplementen.
Als je een tekort hebt aan de vitamine B12 wordt je in het begin erg moe zonder andere aanwijsbare factoren. Deze vitamine is vooral nodig voor het transport van zuurstof in ons lijf en goed functionerende zenuwen. Gelukkig kan een eventueel tekort aan B12 makkelijk opgespoord worden door onderzoek, dan eerst even naar de dokter.
Recept
Zeekraal wordt gegeten als een toefje extra groente op je bord bij een vismaaltijd en is extra lekker met nieuwe aardappelen of verse aardappelpuree. Ben je geen visliefhebber dan smaakt dit lekker met lamsvlees, de sterke smaken contrasteren elkaar. Omdat lamsvlees vaak met munt gegeten wordt is het verstandig dit kruid weg te laten, omdat deze de zeekraalsmaak zou overheersen.
Zeekraal hoeft maar 7 minuutjes in water gekookt te worden. Voeg dan roomboter toe, dat maakt dat de smaak romiger en sterker wordt. Ook kan er wat paneermeel of een verpulverde beschuit toegevoegd worden, wat zorgt voor binding. Dit werd van oudsher aan deze groente toegevoegd, maar smaken verschillen
