Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Zeg me niet...

Een (ouder) gedicht van mij, geplaatst in de Alzheimer Nederland nieuwsbrief van 20 augustus. Als naaste van iemand met dementie zullen deze gevoelens misschien herkenbaar zijn. Soms denken mensen te weten hoe het is en kunnen daardoor onbewust kwetsende dingen zeggen. De gedichten gaan uiteraard altijd om de persoon met dementie, maar hun dierbaren lijden ook.

Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 8 sep 2021
2
16
3
Zeg me niet, dat je weet hoe ik me voel dat je mij begrijpt en weet wat ik bedoel.

Zeg me niet, 'wees nou maar blij dat ze er nog is,' vergelijk haar ziekte niet met een ander z’n gemis.

Zeg me niet, ‘in haar hart weet ze vast nog wel wie je bent’ want weet je hoe het voelt, wanneer je moeder je niet meer kent?

Zeg het me niet, stop alsjeblieft met het te bagatelliseren, om haar ziekte of mijn verdriet, over dezelfde kam te blijven scheren.

Want ik zeg jou, dat je pas écht weet wat er werkelijk met je gebeurd wanneer Alzheimer ook het leven, van één van jouw dierbaren verscheurd.
2
Geschreven door Adriana Writes
Gepubliceerd op: 8 sep 2021
2
16
3

Comments

  • 8 sep
  • 1
Je hebt natuurlijk gelijk, het is pas als je zelf in zo'n situatie zit, dat je een inschatting kan maken, Adriana.
  • 8 sep
1
  • 8 sep
  • 1
Ja, dat lijkt me zo heftig, weet je is waar ik altijd meest bang voor was, dat mijn ouders of andere dierbaren mentaal het noorden gingen verliezen. Vreselijk gevoel moet dit zijn.
1
  • 9 sep
  • 0
Ja, klopt. Mensen met dementie beseffen tot in een vergevorderd stadium dat ze er steeds 'naast' zitten en dat ze alles langzaam verliezen. Het is net of ze de hele dag door examen moeten doen om mee te kunnen draaien in het dagelijks leven. Vreselijk voor haar en heel moeilijk voor ons om te zien.
  • 9 sep
0

Recente en relevant artikelen