Als ik goed kijk, zie ik nog geen ene steek. Onder water
worden algen, wier verwantschap met wieren
niet valt te ontkennen, zelden waargenomen
daar het oppervlakte-organismen zijn.
Stillevens zijn daarom met stilstaand water
verre van in vele opzichten overeenkomstig.
Al geeft blauwalg wel een kleurrijk gevoel
wat losstaat van het ongezonde karakter.
Jij beheerst de kunst van die zaken, vind ik
meer dan los zien van elkaar, of wellicht eerlijker:
je hebt je uitbraken zeker (en laten we binnen het thema blijven)
metaforisch een drie- tot viertal keer per periode, als blauwalgs
's zomers favoriete condities: opgesloten zoetwater, hitte, droogte
zijn er ook voor jou de ideale voedingsbodems -
maar je bent nog beter in het inzicht uiten
dat nuanceert, relativeert en - toegegeven
vaak naar mijn zin te veel in je nadeel;
zien wat je eigen rol is op micro-
alsmede macroniveau - met voor jou de hoofdrol
van het stuk: ongespeend van zelfoordeel
en zelfs een dubbelrol is voor je weggelegd
als protagonist die je bent om tegelijk antoganist te zijn
wat je overigens steengoed afgaat, zonder afgang
en tot hopelijk het láng nog niet te vallen
doek... al gunde ik je zoveel, veel beter
meer, het beste en wat er dan daarna nog restte.
Het spreekt nooit vanzelf, integendeel, toch wijs ik je erop
dat je feitelijk gezien nog steeds bestaat, je bent
je denkt, je komt en gaat, bent dynamisch, hortend soms
of stotend, maar altijd zoals katten op hun poten
En dat verwondert, intrigeert, inspireert, charmeert mij;
ik verkneukel me er innig aan, dat mag je gerust weten.
Jouw worstelingen zijn je door mij nooit gegund
toch zijn je oplossings- en analytisch vermogen
van een ongekend kwalitatief kunnen -
ik zou er een gedicht aan moeten wijden.
Ware het niet dat de insteek was het oppervlakkig te houden;
simpel als de alg, het wier, waarvan het niet vreemd is: die voorliefde
voor dat wateroppervlakte, waardoor zij wel aan fotosynthese doen kunnen
al missen zij ondanks hun gelijkenissen met planten de complexe structuren
zoals wortels, stengels en bladeren -
maar waarom alg en wier dan eenvoudige organismen worden genoemd
steekt me wat. Is het niet het simpele aan voortbestaan
en desnoods -planten dat je daar niet per definitie
adembenemend mooi voor hoeft te zijn, of complex
met tierelantijnen en zo mogelijk overbodige extra's?
Er is veel te zeggen voor dat waartoe planten veelal
ook gezien hun veel grotere leefgebieden, inventiviteit
vitaliteit, pracht, praal en talloze voorbeelden
van overlevingsstrategieën, zij toch vooral succesvol zijn gebleken
gebleven door al zoveel jaren heen...
....maar dan is er toch voor elk soort wier, alle algen
net zo goed een soortgelijk resultaat niet te ontkennen?
Bestaan deze organismen nog steeds? Dat dacht ik ook!
Jou met mij vergelijken, lukt me in dezen beide kanten op:
elk van ons kan gezien worden als alg en wier maar evenzogoed als plant;
ik ben ongemakkelijk, onhandig op vele vlakken, oppervlakten
maar ook diepe diepten worden door mij bereikt -
en dit elk met, zo hoop ik, positieve en negatieve gevolgen
al is bij mij niet zelden sprake van onnodig overdrijven
waar jij je erdoorheenslaat als een plant die zich kan aanpassen
zich van haar omgeving bewust is, deze prachtig observeert
en daarvan leert, waar ik op mijn beurt zo van leer -
maar ook de concreetheid van niet te veel te hoeven zijn
de rust van het bekende, de roes, verdoving is je kracht -
niet complex, en toch, alsnog wel glashelder overleven
als ogenschijnlijk oppervlakkig op het water drijven.
Maar het meest nog maak je mij - alg, wier, plant, meer of minder -
levenslustgezinder: een wezen dat de zon, de regen, het stille leven, stilstaand water
toelacht, met een brede grijns, een gezond geglimlach.
Je bent daarin op zoveel manieren een wonder van de evolutie
wat bij mij dan weer een revolutie aanjaagt
waarvoor ik je enkel kan bedanken.
Daar ik er alsnog oprecht, zonder spijt of schroom
over wilde en begonnnen ben te schrijven
met de woorden die deze tekst vormen
en diens inhoud als bewijzen.
Je sprak over dat en hoe we elkaar aan zouden vullen.
We zijn plant en alg en wier en wortelschietend.
En juist omdat dat mij gelukkig stemt
ik ervan - echter steeds nog diep intens -
met volle teugen van genietend
wel besef dat simpel of complex
niet is wat het verschil mag maken
maar dat jij dat op jouw beurt doet
en bent, ik weer op de mijne
Juist die wetenschap kalmeert en bekoort mij
transformeert deze complexe dichter
met vooral als wens de balans te vinden
in het zijn van weliswaar poëtisch mens
maar in een scala aan opzichten
ontelbaar vele malen lichter.