Artikel.nl




Editorial Approved Badge

De snorharen van de kat

Over het bezoeken van een klein café..

Geschreven door Pieter Hoekstra
Gepubliceerd op: 12 nov 2021
1
21
1
Op de uren dat de kroeg nog gesloten was kon je Minou, onze kampioen muizen vangen, zien spinnen achter het raam met toegeknepen ogen en bolle rug en omdat ik haar bijna altijd zo zag zitten op mijn vaste wandelroute besloot ik een tijd geleden om naar binnen te gaan op een latere wandeling om te zien wat voor gasten zij had alsof er een persoon voor de deur had gestaan om mensen binnen te halen die mij gastvrijheid had aangeboden met een eerlijke en uitnodigende glimlach. De eersten die ik er zag waren Bob, de man achter de bar, en de altijd-vroege-gast John aan de andere kant. Ik doorbrak de stilte door een koffie verkeerd te bestellen en nam even later plaats aan een tafeltje bij het raam en de afwezigheid van muziek bracht me hier als beginnend schrijver genoeg op mijn gemak om verder te werken na de koffie en de eerste indrukken van de kroeg.

Minou liep langs het tafeltje en haar staart raakte me net even aan zodat ik me bukte om haar aan te halen en mijn vingers voelden haar vacht. Ik moest denken aan mezelf toen ik nog klein was en ontdekte dat twee vingers van verschillende handen elkaar voelen met een lichte tinteling als ze elkaar naderen maar nog net geen contact maken. Ik dacht toen dat het de halfschaduw was waardoor je niet kon zien of de vingers elkaar raakten en hoe het voelt met twee vingers van handen van verschillende personen weet ik nog steeds niet. Ik pakte mijn telefoon en zocht waar ik was gebleven met een impressie van een jazzpianist die ik niet veel eerder had horen spelen.
Al snel hoorde ik John vertellen dat op Downingstreet 10 ook een kat woonde die goed was in het vangen van muizen en die nu tussen de koppen van het nieuws van de tabloids stond omdat ze de kat van nummer twaalf had gebeten. Ze hadden niet eens de dierenarts willen betalen voor het hechten van de wond waarna Bob antwoordde dat macht iedereen corrumpeert: "Je stemt en als ze eenmaal de macht hebben interesseert het goede voorbeeld ze niet meer." Ook katten kunnen beroemd zijn, dacht ik, of ze doen hetzelfde maar er wordt niet over geschreven. Zou een beroemde kat beter eten krijgen? Meer aandacht en aanhalen? Katten eten gewoon niet alles wat je ze geeft en als je ze geen aandacht geeft gaan ze naar de buren, waarmee de superioriteit van de feline soort leek aangetoond.

Om me te concentreren op mijn impressie besloot ik te proberen de noten van het concert te volgen in mijn herinnering en met mijn ogen half dicht keek ik door het raam en zocht de maat van de melodie met de versnellingen en vertragingen van de pianist zoals een zeehond met zijn snorharen het spoor van een vis volgt in het water. De tekst die ik toen schreef, hoewel ik hem zeer geslaagd vond, is nooit gepubliceerd door het tijdschrift dat ik in gedachten had.
Een andere dag dat ik in de kroeg was ontmoette ik er Sandra aan de bar die geconfronteerd werd met de jaarlijkse rekening van het eigen risico van de ziektekostenverzekering. "Ik kan het wel betalen, ja, daar zorgen ze voor, dat je gespreid kan betalen. Maar ik vind het zoooo oneerlijk. Eigen risico noemen ze dat, maar hoe kan ik mijn 'eigen risico' verkleinen? Ik heb die medicatie nodig, ik kan er niets aan doen. En pas achteraf hoor je dat een bloedonderzoek als eigen risico geldt. Ik kan er zo nooit iets aan doen. En naar de tandarts durf ik al helemaaaal niet. Ik kan het geld voor de aanvullende verzekering echt niet missen. Ik vind het zo oneerlijk." Een onbekende, die ook aan de bar zat, mengde zich erbij, en zei dat de gemeente een collectieve zorgverzekering aanbood voor de minima. Met een gratis aanvullende verzekering. Dat jaar was ik er al heel vroeg bij om me aan te melden voor deze collectieve verzekering voor het volgende jaar.
1
Geschreven door Pieter Hoekstra
Gepubliceerd op: 12 nov 2021
1
21
1

Comments

  • 16 nov
  • 0
achteraf toch gered?

  • 16 nov
0

Recente en relevant artikelen