Soms weet je dat iets goed is, maar trek je het toch weer in twijfel.
Elke keer hetzelfde liedje.
Telkens weer hetzelfde excuus.
Ik wil wel, maar het kan niet.
Dit is niet de juiste tijd nu.
Elke keer dezelfde reden.
Telkens weer dezelfde smoes.
Achteraf weer dezelfde spijt.
Alles wat je wilt, komt net te laat of juist te vroeg.
Je wilt wel, maar je bent bang.
Bang, omdat je niet weet wat er komen gaat.
Ontwijken en afstandelijkheid is hoe je het oplost.
Tenminste, totdat je voor de zoveelste keer realiseert dat je het op die manier alleen maar erger maakt.
Wegduwen omdat het makkelijker is.
Het is weer eens 'het juiste, maar op het verkeerde moment.'
Af en toe word ik best wel eens moe van mezelf.
De schijnbare excuses zijn me inmiddels wel bekend.
