het laatste uur glipt langzaam
door de vingers van vandaag,
studenten verdrinken
in een oceaan van stad
maar zo sterven ze graag
nog voor het hoogtepunt naar huis
maar wel op halve kracht,
en staan de sterren op zinken?
dan sterft over pan en dakraam
stilletjes de nacht,
alsof het mooiste meisje van de klas,
in niemandsland verdwaald
tussen gestolen blikken door
stiekem naar je lacht,
en zo sterven we nog zacht
Mama ik ben van been geboren,
Maar ben nu een man van glas en lood
En zal ik ooit die breuk nog vinden
die getijden van geluk bracht?
Of duurt sterven langer de dan de dood?
En ik zal het nooit vergeten
die eerste keer dat ik d'r had ontmoet,
de dood in je ogen, en eerlijk broeder?
bij jou had ik het niet verwacht
maar blijkbaar zit sterven in ons bloed,
en door ware woorden weg te slikken
te verbannen naar de zure branding onderin de keel
moet het vanbinnen vermiste kind
nog even de adem in houden
om zo een leven lang te stikken
En je zult ze niet zien snikken,
De werelddragers en zielenzagers
Nog de glazen man vermagerd,
Maar je mag wel net genoeg waarheid van ze weten
Om ze straks niet te vergeten
En is de nacht nog niet te zwaar?
Dan zal ik elke dag weer opstaan,
Om het leven te bedrijven
Met hem of haar,
Adelaar of zwaan,
En we zijn van been geboren
En we hebben het koud gehad
In een oceaan van stad
Maar even voelen we ons heel
en zo sterven we nog zacht.
Uitgeven via Kobo
Op Kobo bestaat de mogelijkheid om boeken te publiceren zonder dat je zelf het moeilijke proces door moet van redigeren, opmaak, publicatie en de hele rambam daarbij. Ik maak er sinds kort gebruik van en ik geniet van de opties.