Opvliegers en warme, drukke en luidruchtige ruimtes zijn killing, dus vermijd ik dat al jaren zoveel mogelijk. Wanneer ik toch op een feestje ben en rug aan rug sta, vlieg ik van de ene in andere opvlieger. Moordlustig word ik er soms van. Ik houd zo ontzettend van lachen en gezelligheid, maar tijdens een zware opvlieger verdwijnt mijn humor en gezellige persoonlijkheid als sneeuw voor de zon. Je hersenen maken kortsluiting, je kunt gewoon niet meer helder denken en je lichaam komt in een soort van algehele paniek en survivalmodus. Je sluimerende feeks neemt ongewild je hele wezen over. De warmte en drukte, de harde muziek en het opvliegeropwekkende borreltje zorgen ervoor dat ik in een constante staat van oververhitting ben en balanseer op het randje van alertheid en agitatie. Ik voel een killer opvlieger opkomen, de suizende oren, je razende hart, de prikkelende tintelingen die door je hele lichaam schieten en de verzengende hitte die zich vanuit je buik omhoog werkt naar je hals en gezicht. Ik voel het zweet langs mijn hals, gezicht, buik en rug parelen. Paniekerig zoek ik naar de uitgang, ik wil maar één ding, naar buiten.
Tijdens mijn exit proberen mensen een gesprek met me aan te knopen en hevig zwetend slaat mijn blinde paniek om in een soort agressie. Weg hier, naar buiten, om daar het liefst in mijn blote kont af te koelen. Mensen botsen tegen me aan waardoor ik de neiging krijg om als een krijsende amazone iemand aan te vliegen. Onderweg ruk ik mijn vestje al van mijn lijf en eenmaal buiten haal ik opgelucht adem. De rokers zien vol verbazing hoe jij daar, rond het vriespunt in een mouwloos T-shirtje, het zweet van je voorhoofd staat te deppen. Totaal in mezelf gekeerd en door de onbewuste ik-heb-een-mega-opvlieger-dus-laat-me-met-rust blik in mijn ogen, word ik gelukkig door de meeste mensen genegeerd. Ik probeer tijdens dat momentje, mijn van hitte kolkende en pulserende lichaam, in alle rust en koelte de opvlieger te laten verwerken.
Hoewel ik normaliter ook niet voor de poes ben, kan ik toch flink balen van die ongecontroleerde feeks waarin ik verander, ze is zo niet wie ik ben. Maar goed, na de opvlieger komt de allesoverheersende kou en klappertandend trek ik mijn vestje weer aan over mijn klamme en daardoor inmiddels ijskoude shirtje. De lange lokken in mijn nek zijn drijfnat en koud en ik veeg het resterende zweet van mijn hoofd. De rokers snappen er nu helemaal niets meer van wanneer ik, nu weer rillend van de kou, snel naar binnen schiet. De drukte en warmte komen me met een mokerslag tegemoet en obstinaat besluit ik om toch van de avond te genieten en er nog een borreltje op te pakken. De opvliegers zullen doorgaan, maar dan zit ik er gewoon niet meer mee.
Comments
- 20 juni
- Hide replies (1)
1- 20 juni
0- 18 juni
- Hide replies (1)
1- 20 juni
0- 16 juni
1