Dames!
“Ons huis, ons bestaan, ons alles.” Ze wees naar de plek waar nu een gehavend dak boven de nog steeds wilde golven uit kwam.
Peter keek en besefte dat ook zijn eigen thuisbasis daar, tussen die daken in zee was verdwenen. Maar, dat was in zijn geval niet erg. Zijn nieuwe leven was daar gevestigd. Deze dames, ze waren de enige verbinding die ze hadden met hun oude echte leven.
“Het komt goed.”
Dat was alles wat hij zei. Daarna, richting zijn mannen:
“Mannen, plunder de huizen, berg alle schatten, deze dames worden de hoeders van onze rijkdom.”
Een voor een verdwenen de mannen achter een paar rotsen, uit het zicht, in zee
Ver achter de oude stad, daar was een grot gelegen, deels onder en deels boven water, in een overgebleven bootje werden de dames erheen gebracht. Schatten stapelden zich hier op. Kamers werden gerealiseerd en boven, op een hoge plek op de rots verrees een huis een huis dat zijn gelijke niet kende. Sterk, groot, onneembaar! Opgebouwd uit materialen die nu ruimschoots aanwezig waren, net iets onder het waterpeil. Het ging snel, bedreven. Twintig mannen die geen einde leken te kennen. Onuitputtelijke kracht, onvermoeibare energie. De dames zouden hier gaan wonen. Ook hun opgedoken spullen werden daarheen gebracht.
De dames, op hun beurt waren compleet overdonderd door de hulp die ze kregen. Ze waren bekend met de wispelturigheid van de piraten, ze wisten van hun drang naar avontuur en dezelfde drang naar avontuurtjes en daar, hadden ze al vaker flink gebruik van gemaakt.
Maar dit, dit overtrof hun stoutste wensen (en ja, daar hadden ze er nogal wat van).
Daarboven, veilig op de klif, startten de dames een nieuw leven, ondergedompeld in rijkdom, weelde, natuurlijk met de gebruikelijke tegenprestatie.
Maar ook die tegenprestatie was anders, ja, ze deden precies hetzelfde, genoten er zelfs van, maar die mannen, er was iets met ze. De bedrevenheid, die was er, evenals het genot, er was iets anders dat ontbrak.
Geen van de mannen bleef, keer op keer verdwenen ze naar hun grot, bij het water. En vaker, steeds vaker bleven ze eenvoudigweg weg. De dagen gingen voorbij en uiteindelijk besloten de dames te gaan kijken. Wat gebeurde er in die grot, waarom bleven die piraten niet slapen?
Het moest een keer gebeuren, het kon niet uitblijven. Peter wist dit en ook zijn mannen. Boven water hadden ze zolang als ze konden doen met een ademteug. Een teug die ze onder water hadden opgezogen ergens, waar een luchtbel de oppervlakte niet had bereikt.
Het aantal plekken waar deze bellen nog bleven werd kleiner en niet alle bellen bevatten een gevangen, verloren ziel.
Comments
- 8 aug
0- 8 aug
0- 8 aug
0- 8 aug
1- 8 aug
1