Wanneer de mens op de proef wordt gesteld met betrekking tot diens geduld, kan er langzamerhand iets gaan schuren. Met de dag wordt de honger naar iemands specifieke woorden aangewakkerd. Je weet dat er een grote hoeveelheid aan informatie zweeft, maar je kunt het niet peilen. Het staat te ver van je af. Je wilt dat het je spoedig bereikt, maar je hebt er zelf geen invloed op. Het vreet aan je. Het heeft je in z’n macht. Het frustreert je, maar ergens vind je het ook intrigerend.
Ik wil hieraan tegemoetkomen. Ik wil je per direct een antwoord geven op al je heersende vragen. Soms gaat dat. Soms bel ik je opgewekt. Soms ben je meteen op de hoogte van alles wat er speelt. Doch blijf je altijd met het gevoel achter dat je niet alles weet. Je nieuwsgierigheid groeit. Je bent getriggerd. Doch ben je machteloos. Ik beloof je mijn woorden. Ik beloof je reactie. Ik beloof je om je vragen te omhelzen zodat je ze voor eens en altijd kunt wegstoppen, in jouw grote archief. Het liefst wil je alles weten. Het liefst wil je de controle over alles wat er om je heen gebeurt. Als dat niet gaat, dan frustreert het je.
Ik wil hieraan tegemoetkomen. Ik kijk dagenlang naar een wit scherm. Af en toe typ ik een kleine anekdote, die ik vervolgens weer verwijder. Ik staar uit mijn raam. Eigenlijk is alles crystal clear. Doch heb ik geen antwoorden. Doch zit ik hier met mijn koffie voor mijn lege laptopscherm. Mijn zintuigen zijn semi verdoofd, maar ik voel mijn vingers tikken op mijn toetsenbord. Wat is het dat je van me wilt horen? Zeg het me, en ik zal hieraan tegemoetkomen.
Comments
- 25 dec
0