Strijden tegen het onrecht met Leo Boorman.
een Lezersrecensie.
Februari 1964.
In een ziekenhuis voor psychiatrische patiënten wordt een van de artsen verminkt gevonden, er is een “lobotomie” op hem uitgevoerd, een ingreep waar hijzelf in was gespecialiseerd. Leo Boorman rechercheur moordzaken in Baltimore wordt tegen zijn zin naar de plaats delict getuurd.
Boorman draait al snel bij en raakt geïnteresseerd in de zaak ondanks dat het slachtoffer niet eens dood is. Hij is nog maar net echt met de zaak bezig of het volgende slachtoffer dient zich aan. Ditmaal een hoofdzuster. Zij is ook behandeld met haar eigen behandeling maar heeft het niet overleefd. Het blijft niet bij deze doden.
Boorman is een eigenzinnige rechercheur die zelf nog kampt met de gevolgen van zijn uitzending naar Vietnam, hij verfoeit de raciale maatschappij waarin de verkeerde mensen de macht hebben en de minderbedeelden er slecht aan toe zijn.
Hij gaat op jacht naar de wrede seriemoordenaar. Een jacht die hem voert door de wereld van de psychiatrie en de daarbij behorende behandelingen. Daarnaast komt hij ook op andere sporen. Het word een race tegen de klok en tegen diverse autoriteiten.
Boorman die vaak zij eigen eigenzinnige pad kiest krijgt daarmee ook nog een schorsing aanzijn broek. Maar hij moet en zal de zaken oplossen. Dat hij daarmee grenzen overschrijdt zal duidelijk zijn.
Andriesse heeft voor dit boek gebruik gemaakt van werkelijk gebeurde zaken, de beschreven praktijken uit de psychiatrie zijn dus echt gebeurd. De personages en verdere inhoud komen uit de koker van de schrijver.
De personages zijn echt, je leeft met ze mee, je snapt hoe ze denken.
Het boek leest erg vlot door, de korte zinnen en relatief korte hoofdstukken zorgen ervoor dat de spanning steeds aanwezig is. Dit boek heeft je vanaf het begin vast en laat je niet meer los.
De relaties tussen de diverse personages zijn helder maar niet voorspelbaar. Andriesse zet je regelmatig op het verkeerde been en de plot is verrassend
De thematiek in dit boek is niet misselijk, zelfmoord, seksueel misbruik, machtsmisbruik, psychiatrische behandelingen, moord. Toch is het leidende thema “de strijd tegen het onrecht”. Leo Boorman voelt dit in al zijn vezels en handelt daarnaar.
Het einde van dit boek is verrassend en tegelijkertijd logisch als je Boorman hebt begrepen.
Voor liefhebbers van Thrillers is dit zeker een aanrader. Om over de twee andere delen van deze trilogie die nog moeten komen maar niet te spreken.
