The Only Constant In Life Is Change. - Heraclitus
Alles verandert om ons heen. De een zijn progressie voelt voor de ander juist als regressie. Tegenstellingen lijkt soms het enige wat we met elkaar gemeen hebben. Maar in welke richting de wereld zich ook beweegt, het blijft zaak om altijd de discussie op te zoeken. Ongeacht of het je iets aangaat, je hebt het recht om op te komen voor jouw normen en waarden. In Nederland zijn we ontzettend trots op onze vrijheid. Zo vernoemen we geregeld straten en pleinen naar onze favoriete ideaal. We zijn allemaal standvastig tegen onderdrukking en vrijheidsberoving, ook al zijn we het niet helemaal eens wie de verantwoordelijke is. Zo had ik zelf weinig tegen de coronamaatregelen, maar vond een ander mij weer vreemd als ik over discriminatie begon.
Zoals ik al eerder beschreef in een ander stuk, heb ik het gevoel dat we onze basiswaarheid, of gemeenschappelijke waarheid, langzaam aan uit het oog verliezen. Volgens mij was het namelijk vroeger zo dat we allemaal wel een mening hadden, maar dat sommige dingen ook ons als Nederlanders verbonden. Zoals, Je mag zijn wie je wilt, je mag zeggen wat je wilt, je mag vinden wat je wilt. Maar ook, Je blijft van een ander af, Je blijft van mij af, Je blijft van vrouwen af, je blijft van homo's af. En daar komt nog bij kijken dat ik het idee heb dat vroeger dingen gemeenschappelijk als erg werden ervaren. Zoals ons oorlogsverleden maar ook misstanden met mensenrechten in het buitenland. Maar nu strijd de een tegen politiegeweld en ligt de ander er niet wakker van. Er wordt bijvoorbeeld niks gedaan tegen de Oeigoerse Genocide, omdat China zo'n grote afzetmarkt is. Plus als wij mooi goedkoop onze meuk kunnen laten maken in verre landen, wat maakt het ons dan nog uit hoe ze met hun bevolking omgaan. Beide profijt van toch?
Arjen Lubach sprak ooit in een aflevering over Saudi Arabië van de Hans Klok regel. Een homofiele tovenaar, als die niet welkom is in een land waar we zogenaamd bevriend mee zijn, dan is het misschien een idee om onze vriendschap nog eens onder de loep te nemen. Maar aangezien er altijd mee animo is voor heisa in eigen huis, zijn er ook plekken in Nederland waar Hans Klok misschien maar beter niet kan komen. Nou kom ik zelf uit Noord-Oost Friesland, niet bepaald de haard van de revolutie, maar in mijn ervaring een warme omgeving. Ik heb me, specifiek als persoon met een andere geaardheid, nooit onveilig gevoeld. Tuurlijk wordt er wel eens Homo geroepen of maken mensen er liever een grap van. Ik heb zelf geleerd dat ik grappen maak over de dingen waar ik niet heel goed mee om kan gaan, dus ik neem het ook niemand kwalijk. Er is trouwens ook een verschil tussen een grap en ergens een grap van maken, voor de comedy crusaders weer in actie komen. Ik ging naar een christelijke basisschool, dus de hel heb ik in ieder geval al gekend. Maar ondanks deze school haar grove en vele verontrustende fouten, was het geen plek waar je tussen hetero zijn en hellevuur moest kiezen.
Maar Hans is niet overal welkom, misschien op sommige plekken in Nederland wel als tovenaar, maar niet als homoseksuele man. Er is een fragment op Youtube, wat ik zeker aanraad als dit onderwerp je interesseert. Namelijk een reportage van het BNNVARA Progamma: Boos. Waar een van mijn favoriete showbizzbaarden met een homoseksuele man verhaal gaat halen bij een haatpredikant in Krimpen aan de IJsel. Nou is er natuurlijk flink wat mis met de kerk als instantie. En het is helemaal absurd dat een religie de leidraad van bepaalde scholden bepaalt. Maar wat dit allemaal mogelijk maakt is een van de belangrijkste vrijheden die we kennen. Vrijheid van geloof, een prachtig ideaal. Henk gelooft in een man die de wereld in een week maakte en daarna het wel tof vond allemaal. Pieter gelooft dat hij als havik word herboren. En Pascal gelooft dat het allemaal gekken zijn. Maar de vrijheid van godsdienst/geloof kent ook een keerzijde. Namelijk dat er ontzettend vaak misbruik van Artikel 6 wordt gemaakt.
Dit kan soms als onhandig worden afgedaan, zoals het openblijven en vrijstellen van gebedshuizen tijdens de coronacrisis. Maar soms gaat het ook een stuk verder dan special treatment. Zo mag bijvoorbeeld de Dominee openlijk bevolkingsgroepen discrimineren. Zo was ook het geval in de reportage van Boos. Waar de dominee vrolijk verteld hoe zwarte mensen, of moren en bosjesmannen zoals hij ze bestempelt, geen mensen zouden zijn. Maar deze dominee staat beter bekend als de man die de gemeente verzocht om Homo's te verbannen. Waarbij hij de precieze woorden: De zonden die tegen de scheppingsorde indruisen, die moeten worden uitgebannen, gebruikt in zijn brief. De rest van de reportage, die overigens uit begin dit jaar dateert, laat zien hoe met man en macht een simpel gesprek met de dominee wordt bevochten. Er wordt politie ingeschakeld door de kerk om maar van die lastige journalist af te komen. En als ze het later nog een keer proberen om in gesprek te komen met de dominee, worden ze onder dreiging van geweld door notabene de lokale bevolking weggejaagd. De dominee zijn wens kwam dus uit door het gedrag van zijn volgelingen.
Maar op het moment dat iemand voor zichzelf opkomt, door misschien aangifte te doen tegen dit soort mensen, dan krijgen ze behalve de religieuze vuist van de volgeling, ook nog eens de deksel op hun neus. Omdat deze uitdrukkingen als het uitleven van je religieuze rechten opgevat kan worden. Dit terwijl er al genoeg te doen is in ons wereldje. Net als tijdens de Aids Epidemie, wordt mijn gemeenschap in sommige cirkels als de schuldigen van Corona bestempelt. Omdat mijn bestaan getolereerd zou worden roepen we dit soort plagen blijkbaar op onszelf af. Het is inderdaad voor mij een stuk makkelijker dan voor de voorgaan de generaties. Ik wordt niet vervolgd, ik wordt niet vermoord, als ziek verklaard of chemisch gecastreerd vanwege mijn geaardheid. Tuurlijk heb ik als witte, redelijk cisgender, man, waarvan je misschien niet op het eerste oog een regenboogje bij zou tekenen, het makkelijker dan iemand met een andere huidskleur, of iemand zonder trekhaak. Maar betekent dat dan dat ik mijn bek zou moeten houden? Want op het moment dat je er van uitgaat dat het allemaal wel wat meevalt met de emancipatie van gemarginaliseerde bevolkingsgroepen in ons land, hebben we eigenlijk al verloren.
Want op dit moment zijn er gebedshuizen, scholen en zelfs politieke partijen die actief de acceptatie van homo's in ons land proberen terug te draaien. En het is natuurlijk niet de schuld van de kinderen die hun ouders herhalen. En misschien is het niet eens de schuld van de ouders die misschien weer alles van hun dominee te horen krijgen. Zolang ze hun mening maar niet van facebook halen, brandt er toch nog een klein lichtje in de hemel. Maar het is wel degelijk de schuld van de mensen in machtsposities, die dit soort retoriek als bespreekbaar willen bestempelen. Terwijl er tegelijkertijd tegen de LHBTI beweging verteld wordt dat ze niet zo moeten zeiken, zij krijgen elk jaar een feestje. Maar oh zo progressieve Henk moet niet vergeten dat in de context van de geschiedenis van marginalisatie, prosecutie en onderdrukking, nog helemaal niet zo gek lang echt de vrije liefde mochten kennen. Iets wat ook niet voor multi-etnische relaties. Om nog niet eens het boekje over Genderidentiteit te openen. Maar ook homofiele Hans moet niet vergeten dat onze relatieve vrijheid betekent dat het gevecht over is. Ongeacht of het de emancipatie van transgenders of het bestrijden van racisme betreft. Het gevecht voor de mensenrechten waar dan ook ter wereld is onze zaak.
De vrije liefde wordt besmeurd en betrapt. Door de radicalen binnen de prominente geloven in ons land. Door groepen jongeren die in appgroepen geweld tegen LHBTI'ers niet alleen verheerlijken maar ook aansporen. Zo delen ze filmpjes van hun 'veroveringen' met elkaar, waarna ze het gore lef ook nog hebben om er punten voor uit te delen. "Ja ik heb mijn Kankerhomo kraskaart vol en vroeg me af waar ik die kon afleveren." Nou dat kan in Krimpen aan de IJsel. Nou hoor je wel eens als linkse makker dat mensen in het midden oosten daar hun handen voor zouden dichtknijpen. Waarop ik altijd vraag waarom iedereen dan zo moeilijk doet wanneer ze hier naar toe komen. Maar goed je hebt een punt, er gaat ook veel goed in onze homohuisjes. Zo zie je een van ons terug in elke serie, en blijkbaar zijn we allemaal bestemd voor RTL en SBS. Maar ik heb nog nooit iemand horen klagen dat er zoveel hetero's op TV waren. Maar vaak genoeg dat er teveel van ons te zien zou zijn. Maar ongeacht wat er goed zou gaan in ons bestaan, is dat natuurlijk nooit een argument om het daarbij te laten. Dat zou namelijk binnen de categorie: In Afrika heb je misschien wel hongersnood, maar ook altijd mooi weer, vallen.
Het is dus zaak om te stoppen met religieus onderwijs, omdat hier illegale idealen verheerlijkt worden. Het wordt tijd om haatpredikers van welk geloof dan ook af te zetten en op te sluiten. Want het is natuurlijk krankzinnig dat dit soort uitspraken zonder consequenties blijven. Maar ook bij de gemiddelde mens moet er een shift in perceptie komen. Je kunt jezelf geen medestander noemen, als je niet voor een ander opkomt. Je kunt jezelf niet vertellen dat het allemaal wel meevalt als er nog steeds mensen op straat worden mishandeld. Om geen enkele andere reden dan de liefdesvoorkeur van hun slachtoffers. Maar wat je deze dagen vaker ziet dan actie, is het afschuiven van het probleem. De hedendaagse zondebokken zijn vluchtelingen en aanhangers van de Islam. Zij zouden de aanstichters van het geweld tegen mijn gemeenschap zijn. Maar zo wordt het probleem wel heel makkelijk af gedaan. Bovendien dient het natuurlijk weer de conservatieve agenda. Die met een enkele leugen zowel de homo's een hak zet, de kerk beschermt door de schuld op de moskee af te schuiven en zo ook nog eens de lucratieve verdeling van de bevolking aanzaait. Het meest schrijnende van de instandhouding van dit soort maatschappelijke structuren. Is dat de inmiddels ingeburgerde homofiel deze leugens gaat geloven. Het gaat dan niet meer over het feit dat onze eigen mensen ons zouden verbieden, maar dat degene die niet zo op ons lijkt het echte gevaar zou zijn. Dit is natuurlijk precies hetgeen waarvan we zelf zeiden het nooit meer te zullen doen.
Een hele lastige kwestie waarvan ik hoop veel vaker iets te horen. We missen namelijk nog steeds meerdere stemmen in het gesprek. Ik zou graag willen horen van LHBTI'ers die actief een geloof aan hangen. Op een iets rigidere manier dan ik met God omga. Hoe kijken zij naar dingen als de Nashville verklaring? Wat vinden ze van de SGP? Hoe gaan ze om met discriminatie binnen hun kerk of moskee, en hoe is het daadwerkelijk gesteld met de vrijheid van liefde in jullie kring? Ook wil ik een geluid horen vanuit gematigde gelovigen, die zich achter de mening van een ander verborgen houden. Kun je houden van je kind als die op hetzelfde geslacht valt, of beide? Wat nou als ze een andere genderidentiteit aanhangen? En stel het is het kind van de buren, of je buurman, of de bakker, denk je er dan nog steeds hetzelfde over? Vraag jezelf af wat kan ik doen, om er voor te zorgen dat niemand ooit meer geweld tegen wie dan ook verheerlijkt, in de naam van mijn godsdienst. Het is namelijk aan ons om binnen onze eigen cirkels en kringen de verandering in stand te houden.
